خبرگزاری فارس ـ گروه تجسمی ـ علیرضا سپهوند: باستان‌شناسان مصری اعلام کردند که در رویدادی نادر، بقایای یک کشتی نظامی و یک آرامگاه یونانی را در شهری غرق‌شده متعلق به قرن چهارم پیش از میلاد پیدا کرده‌اند. مناظر، اشیاء، مجسمه ها، ستون ها و مهمتر از همه یک کشتی که پس از حدود ۲۴ قرن در برابر تجزیه مقاومت کرده تا ما انسان های قرن بیست و یکم را شگفت زده کند و شاید درنگی باشد برای تفکر هر انسانی که بیشتر به بی ارزشی و کوتاهی این دنیا پی ببرد، مادامیکه به این قضیه می اندیشیم که انسانهایی که این سازه های عصر تمدن های اولیه بشری را از خود بجای گذاشته اند به همان اندازه ما شور و اشتیاق و میل و امید به زندگی داشته اند و شاید هیچ گاه فکر نمی کردند برای انسان ۲۴۰۰ سال بعد تنها نمونه هایی برای یک شگفتی گذری تاریخی محسوب شوند.
این کشتی و بقایای بنا در حفاری‌های زیرآبی در شهر باستانی «تونیس هراکلیون» به دست آمده است. شهر تونیس هراکلیون تا قبل از اینکه اسکندر در قرن ۴ پیش از میلاد شهر ساحلی اسکندریه را تاسیس کند، برای قرن‌ها بزرگترین بندر تجاری مصر در دریای مدیترانه محسوب می‌شد.
این شهر دنیای باستان که به دنبال وقوع یک زلزله و بالا آمدن آب دریا غرق شده بود، در سال ۲۰۰۱ توسط باستان‌شناسان کشف شد.
بنابر اعلام وزارت گردشگری و آثار باستانی مصر، تیمی متشکل از باستان‌شناسان مصری و فرانسوی بقایای این کشتی نظامی و بقایای آرامگاه یونانی را یافته‌اند.
کارشناسان می‌گویند این کشتی قرار بوده است تا در نزدیکی معبد آمون در نزدیکی این منطقه پهلو بگیرد. این معبد در اثر زلزله مشهور قرن دوم پیش از میلاد ویران شد.
فرانگ گویدو، از موسسه اروپایی باستان‌شناسی زیر آب (IEASM)، که هدایت این کاوش را بر عهده داشته، می‌گوید یافتن کشتی‌های تندرو در این عصر امری نادر به شمار می‌رود.
باستان‌شناسان همچنین در زیر آب بقایای آرامگاهی را یافته‌اند که حضور بازرگانان یونانی را در اواخر دوره مصر باستان نشان می‌دهد. یونانیان در آن زمان در این منطقه تسلط داشتند و در مجاورت معبد آمون آرامگاه‌هایی ساخته بودند.
مقامات مصری با بیان اینکه بقایای این معابد «در وضعیتی عالی» در زیر آب یافت شده‌است گفته‌اند یافته‌های اخیر حاکی از تعدد معابد در زیر آب است و انتظار می‌رود شمار بیشتری از آنان در سال‌های آینده کشف شود.
مصر باستان به تمدنی در شمال شرقی آفریقا در درهٔ رود نیل گفته می‌شود که در دورهٔ زمانی میان ۳۰۰۰ سال پیش از میلاد تا زمان تسخیر مصر بدست اسکندر مقدونی وجود داشت. تمدن مصر باستان نمونه‌ای از شاهنشاهیهای بناشده بر اصل آبیاری است. به فرمانروایان مصر باستان فرعون گفته می‌شد.
تمدن مصر باستان در سال ۳۱۴۰ پیش از میلاد یعنی زمانی که دو قلمروی مصر سفلی و مصر علیا تحت پادشاهی نخستین فرعون به نام نارمر که برخی او را منس می‌نامند، به وحدت سیاسی رسیدند، شکل گرفت. مصر باستان در دوره دراز تمدن خود چندین بار زیر فرمانروایی نیروهای بیگانه از جمله شاهنشاهی هخامنشی نیز درآمد.
تاریخ مصر را به سه دوره تقسیم می‌کنند، دوره پادشاهی قدیم، دوره پادشاهی میانه و دوره پادشاهی نوین.
کشاورزی تغییرات عمده‌ای را در جامعه مصر به وجود آورد. هنگامی که اغلب مصری‌ها کماکان در کشتزارها کار می‌کردند، بعضی از آن‌ها برای نمونه، سفالگر شدند. بافندگان الیاف کتانی می‌ریسیدند و از آن‌ها پارچه‌های کتانی می‌بافتند.
بیشتر مصری‌ها به قبیله‌ای تعلق داشتند و هر دهکده‌ای در یکی از چند منطقه مستقل جای می‌گرفت. مناطق مقتدرتر یا جذب مناطق ضعیف‌تر از طریق جنگ و گاهی ازدواج پیشرفت می‌کردند تا سرانجام مصر تنها از دو پادشاهی تشکیل شد: مصر سفلی که در ناحیه دلتای نیل قرار داشت و پایتخت آن بیوتو در غرب دلتا بود، و مصر علیا که شامل سرزمین‌های دره نیل می‌شد که از دلتا تا نخستین آبشار نیل نزدیک به آسوان در جنوب مصر گسترده بود.
پایتخت مصر علیا، نخب بود که در محل الکب امروزی قرار داشت. صدها سال این دو سلطنت در کنار هم قرار داشتند و با یگانه شدن این دو، روزگار عظمت مصر آغاز شد.
سلاطین قدیم مصر فرعون نام داشتند. فراعنهٔ مصر از بیست و شش سلسله بوده و تاریخشان تقریباً سه هزار سال را شامل می‌شود. پایتخت مصر گاهی منفیس و زمانی تب بوده است.
قدرت و عمران این مملکت در عهد سلطنت توتمس سوم و رامسس دوم که از فراعنهٔ تب بودند، به بالاترین درجه رسید.
انتهای پیام/
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
