«افرا»، درامی گرم با دغدغه های محیط زیستی/ وابستگی جنون آمیز به یک شغل!

خبرگزاری فارس- گروه رادیو و تلویزیون: منتقدان تلویزیون اصولاً برای استدلال های خود پیرامون خودداری از تماشای سریال های این رسانه، تقید اغلب آنها به مفاهیم و سوژه های بارها استفاده شده، کستینگ بارها آزموده و دیده شده و ساختارهای یکنواخت را از جمله عوامل اصلی ذکر می کنند. همان عواملی که طی سالهای اخیر باعث شده بسیاری از سریال های شبکه نمایش خانگی گوی سبقت را از مجموعه های تلویزیونی بربایند و البته جریان ساز نیز باشند.

حال آنکه تلویزیون با وجود محدودیت های ذاتی و ملاحظات گاه عادت شده، به هر حال پتانسیل های بالاتری برای جذب و حفظ مخاطب در قیاس با پلتفرم های رقیب دارد. در این میان هر گاه تلویزیون به سازندگان اعتماد کرده و از رجوع به حوزه های متنوع و بکر هراس به خود راه نداده، ماحصل رضایتبخش بوده و مردم را نیز به سوی قاب جادو بازگردانده است.

آنچه در عنوان مطلب حاضر برای «افرا» تعبیر به کلیشه زدایی و گریز از قالب های تکراری کردیم، در واقع نقاط قوت اصلی هستند که توانسته اند این سریال را در عین برخی کاستی ها و به رغم پخش تنها شش- هفت قسمت، بدل به یکی از پربیننده ترین سریال های اخیر تلویزیون کنند.

«افرا» سریال شبانه جدید شبکه یک سیما به کارگردانی بهرنگ توفیقی و تهیه کنندگی محمدکامبیز دارابی و مجید مولایی در وهله نخست، از محتوای مناسبی سود جسته است. مضمونی متکی به مسائل مبتلا به بومی شمال کشور که با مهارت با عناصر دراماتیک معمول آمیخته شده و درامی گرم و درگیر کننده را تشکیل داده اند که تماشاگر تشویق به تماشای آن شده است. همان طور که دیوید مک کوئین در کتاب «راهنمای شناخت تلویزیون»، یکی از علل توفیق سریال های خارجی بویژه در آمریکا، کره جنوبی، چین و تا حدودی هند را محلی بودن و تکیه شخصیت پردازی به فرهنگ و مناسبات بومی این کشورها می دانند. نکته ای که ضمن روایتگری، ناخودآگاه فرهنگ و هویت رفتاری این کشورها را نیز به مخاطب خارجی منتقل و گوشزد می کند.

روایت «افرا» نیز دقیقاً از همین قاعده پیروی کرده است. قصه «افرا» در دو سوی به ظاهر موازی در حال گسترش و نضج است، اما در واقع بی شک بزودی این موازات با هنجار شکنی و برخورد ناگزیر، به گره افکنی های عمده ای ختم خواهد شد تا تنور سریال حسابی داغ شود.

در سویی ما شاهد زندگی و فعالیت مسعود فروزش(با بازی جاندار روزبه حصاری) در مقام مأمور محیط بانی در استان گیلان مواجه هستیم. مردی به ظاهر عصبی و خشن با رفتارهای افراطی که عشق و وابستگی عجیب و جنون آمیزی به شغلش دارد و در زندگی خانوادگی نیز نتوانسته به توفیقی برسد. از سوی دیگر دلبستگی و شور عاشقانه پیمان(محمد صادقی) به خواهر مسعود(سارا باقری)، در سویه دیگر داستان خود خرده روایتهایی را پدید آورده که به مرور با زندگی مسعود، پیوند نامیمونی می خورند تا درام هوشمندانه قوام یابد و به وحدت برسد. در این میان کاراکترهایی چون برادر پیمان(پژمان بازغی)، حاج محمود پدر مسعود(مهدی سلطانی) و دیگر شخصیت هایی که احتمالاً بزودی معرفی خواهند شد، آرام آرام چنان به ضرورت چرخش های روایی، تغییر کارکرد خواهند داشت که بیننده در تصمیم برای پیگیری «افرا»، تردید به خود راه ندهد. در این بستر، نویسنده بخوبی و به دور از شعارزدگی، به اهمیت «محیط بانی» در حراست از جنگل های سرسبز و حیات وحش ارزشمند شمال کشور نیز پرداخته و دغدغه های کاراکتری متعصب و مسئولیت شناس و همکارانش را نمودی عینی بخشیده است. حوزه ای که علی رغم اهمیتش در حفظ زیست بوم شگرف و زیبای شمال، همچنان چندان برای تماشاگران شناخته شده نیست. این مهم زمانی ماهیت خطیرتری نیز پیدا می کند که از آمار تقدیم ۱۲۰ شهید در زمینه تامین امنیت محیط زیستی کشور سخن به میان می آید.

چه بسا البته بهتر می بود که فیلمنامه ورودی در حد بضاعت داستان به زندگی شکارچیان غیر مجاز نیز داشته باشد تا داستان به ورطه یک سویگی نیفتد.

مواردی که اگرچه پیشتر در سینما با معدود فیلم هایی بویژه در سینمای خسرو معصومی چون «رسم عاشق کشی»، «جایی در دوردست» و ... تبلور یافته بود، اما در تلویزیون کمتر محلی از اعراب داشت. حال شبکه یک سیما با سریال «افرا» ورود قابل قبولی به این حوزه داشته است تا واقعیات بعضاً تلخ آنرا بدون تعارف و احتیاط های بی مورد، در دل یک درام عاشقانه به تصویر بکشد.

البته هنوز حتی یک سوم از قصه «افرا» نیز روایت نشده و باید دید این مجموعه در ادامه چطور می تواند رضایت بینندگانش را تداوم بخشد و روی موضوع حساس و جالبی که برگزیده مانور دهد.

انتهای پیام/