پارسای پارسی؛ الگوی کمال‌جویی

به گزارش خبرگزاری فارس از شیراز، روزبه نام داشت و در نوجوانی پیرو مسیحیت شد، سلمان فارسی، صحابة مشهور پیامبر اکرم (ص) یکی از مفاخر ایران‌زمین است.

 او یکی از سه نمونه برجسته دوران انتقال ایران از دوره ساسانی به عصر اسلامی است.

در زادگاه وی اختلاف است؛ دهکده‌ای در اصفهان، رامهرمز و ولایت شاپور فارس یعنی کازرون در این زمینه شهرت بیشتری دارد.

خبر تازه‌ای به او رسید و پس از شنیدن پیشگویی مسیحیان درباره ظهور پیامبری در سرزمین عرب‌ها، با بی‌قراری تمام، مشتاق دیدار وعده موعود شد، انگار جذبه‌ای درونی او را به دنیای جدیدی می‌کشاند.

خانواده و هم کیشان روزبه از این موضوع دل آزرده شده و ماه‌ها او را در خانه زندانی کردند؛ تا شاید سختی این انزوا، او را مطیع و ماندگار کند.

سرانجام، روزبه از فرصتی مناسب استفاده کرد و در طلب گمشده‌اش فرا را بر قرار در کنار خانواده ترجیح داد و راهی سفر شد؛ این سفر بسیار طولانی و پرماجرا بود و با قید اسارت و ورطه بردگی همراه شد و در نهایت او را به دیار حجاز کشاند. 

در این مسیر، ابتدا به دست قبیله بنی کلب، اسیر و به بردگی گرفته و به مردی از بنی قریظه فروخته شد و همراه او به مدینه رفت؛ در مدینه پیامبر اکرم(ص) را دیده و او در این سرزمین با پیامبر اکرم (ص) و آیین نوین اسلام آشنا شد و گمشده خویش را در صورت و سیرت نبی مکرم (ص) یافت.

 به او ایمان می‌آورد؛ پیامبر(ص) نیز او را خریده، آزاد می‌کند و نام سلمان را بر او می‌گذارد.

سلمان از یاران بزرگ و مورد علاقه پیامبر(ص) بود؛ تا آنجا که حضرت محمد(ص)، در وصف او گفته است: سلمان از ماست، او در غزوه‌های پیامبر(ص)، حضور داشت و ماجرای پیشنهاد وی برای کندن خندق در نبرد احزاب که به شکست مشرکان انجامید، مشهور است.

 سلمان پس از رحلت پیامبر(ص)، در شمار یاران علی بن ابی‌طالب(ع) قرار گرفت.

 با ماجرای سقیفه مخالف بود، اما با اجازه امیرالمومنین(ع)، با صاحبان سقیفه همکاری کرد و در زمان حکومت خلیفه دوم، حاکم مدائن شد.

با این حال زنبیل می‌بافت و با دسترنج خودش روزی می‌گذراند، ساده بود و امین خاندان عصمت و طهارت(ع).

 سلمان فارسی، در سال ۳۶ قمری در شهر مدائن درگذشت و مدفن وی در مدائن به بقعه سلمان پاک مشهور است.

نمی‌دانم تاکنون به حدیثی از پیامبر که بر پشت اسکناس‌های ۵۰۰۰ هزار تومانی درج شده است توجه کرده اید یا نه؟

اگر علم در ثریا هم باشد مردانی از سرزمین پارس بدان دست خواهند یافت.

شاید برای شما هم جالب باشد که سلمان مهندس شهرسازی بود؛ نقل است که شهر کوفه را سلمان طراحی کرد و او بود که ایده حفر خندق را در جنگ خندق داد.

سلمان آن قدر مقام بالایی نزد اهل بیت(ع) یافته بود که روایت است پس از مرگش حضرت علی (ع) با طی الارض خود را از مدینه به مدائن رساند و بر پیکرش نماز خواند.

نقل شده است که این حدیث از پیامبر (ص) برگرفته از شناخت ایشان از مسلمانان ایرانی و سرآمد آن ها سلمان فارسی است.

زندگانی، شخصیت و سیرت سلمان فارسی در متون تاریخی و ادبی فارسی بازتاب زیادی داشته است.

 در متون تاریخی این مسأله تفصیل بیشتری دارد و در متون ادبی، مخصوصاً شعر، اشاره‌وار و به‌اجمال با آن روبرو هستیم. 

پارسای پارسی اولین و تنها اثر مستقل در این زمینه است که به بازتاب شخصیت و زندگانی وی در متون قدیم فارسی می‌پردازد.

سلمان اسطوره عشق است و تحمل رنج‌های بی‌شمار جهت رسیدن به حقیقت یکی از هزاران دلیل ذکر این عنوان است.

و در مورد سلمان همین بس که رهبر انقلاب(مد‌ظله‌العالی) در تعبیری راجع به سلمان این‌گونه فرمودند: که سلمان فارسی از فارس نیست بلکه فارس و ایران از سلمان فارسی است.

انتهای پیام/ن