به گزارش خبرگزاری فارس، سیدمهدی حسینی فعال رسانهای طی یادداشتی نوشت: سه هفته قبل از ۲۸ خرداد و در کوران شروع فضای تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری در حالی که از گوشه و کنار خبرهایی مبنی بر فعالیت ستادی نمایندگان مجلس در ستادهای مختلف انتخاباتی به گوش میرسید، نمایندگان مجلس طبق سنت هرساله به دیدار رهبر انقلاب رفتند.
رهبر انقلاب در این دیدار ضمن بیان نکات راهبردی و احصای آسیبهای پیشروی نمایندگان به یک آسیب قابل تامل نیز اشاره کردند:
« یکی از آسیبها ورود نمایندگان در مسائل اجرائی است؛ فرض بفرمایید وارد شدن در اینکه مدیرکلّ فلان تشکیلات در شهر ما یا در استان ما مثلاً فرض کنید که چه کسی باشد، چه کسی نباشد؛ استاندار، فرماندار و از این قبیل. حالا یک وقت در مواردی یک حالت اضطراری ممکن است رخ بدهد که آن موارد استثنائی را من کاری ندارم امّا به طور معمول نمایندگان محترم از این مسائل اجرائی باید کناره بگیرند، وارد شدن در این مسائل و با مسئول اجرائی در این زمینه گفتگو کردن و توافق کردن و امثال اینها خطراتی دارد؛ از این بایستی اجتناب بشود.. یکی از آسیبها این است که نماینده از اوّلی که وارد مجلس میشود، نقشهی رسیدن به فلان پستِ مثلاً اجرائی را در سر خودش بپروراند -که وزیر بشود، مدیر بشود، فلان [مسئول] بشود- نه، این وظیفهی نمایندگی بسیار مهم است. اگر انسان برای خدا کار بکند و درست کار بکند، از وظایف اجرائی اهمّیّتش بیشتر است، یا لااقل در مواردی به قدر آنها اهمّیّت دارد. این جور نباشد که ما تا وارد مجلس شدیم، به فکر بیفتیم که خب حالا چه کار کنیم که مثلاً در مرحلهی بعد یا در فلان دولت به فلان پست [برسیم]؛ اینها آسیبها است...»
بعد از این بیانات و همزمان با معرفی کابینه پیشنهادی دولت جدید به مجلس، نام دوتن از نمایندگان مجلس یازدهم به چشم میخورد. از طرف دیگر یکی از نمایندگان مجلس نیز با نظر شورای اسلامی شهر ششم تهران به عنوان شهردار کلانشهر تهران انتخاب شد. دیری نپایید که رئیس جمهور هم یکی از معاونانش را برای یکی دیگر از نمایندگان مجلس حکم زد. به این ترتیب ۴ تن از نمایندگان با خارج شدن از مجلس به بدنه مدیریت اجرایی کشور کوچ کردند. اما این خروج با نقد عدهای از دلسوزان و تخریب عدهی از مخالفان مجلس و دولت انقلابی نیز همراه شد چرا که این فعل را مغایر با توصیه رهبر انقلاب خطاب به نمایندگان میدانستند.
اما تاملی دقیقتر روی فرمایشات ایشان سه نکته را پیرامون متن و فرامتن آن مشخص میکند:
اولا همانطور که در متن سخنان هویدا است ایشان هیچ نقدی نسبت به فعل مسئولیت گرفتن نمایندگان مجلس در دولت نکردهاند بلکه روی سخن ایشان با نمایندگانی بوده است که از ابتدای ورود به مجلس تمام فکر وذهنشان محدود به گرفتن فلان پست اجرایی میشود و مشغول سناریو چینی برای تصدی آن؛ طبیعی است در این حالت نماینده مجلس به هیچ وجه نه میتواند و نه میخواهد به وظایف نمایندگی خود عمل کند.
دوما رهبر انقلاب مواقع ضرورت را در تذکر خود مستثنی کردند، یعنی چه بسا امروز که کشور به واسطه ناکارآمدی دستگاه اجرایی در سالیان گذشته تحت فشار اقتصادی گرفته است نیاز به مدیران کاربلد و استفاده از تجربیات اجرایی آنان از اولویت بالاتری برخوردار باشد.
اما در فرامتن نیز بیانات رهبر انقلاب در زمانی بیان شد که شروع فعالیتهای تبلیغاتی و ستادی نامزدهای ریاست جمهوری بود، همزمان هم خبرهایی مبنی بر فعالیت گسترده تعدادی از نمایندگان در ستادهای انتخاباتی به گوش میرسید لذا بیم آن میرفت تا این حضور بعدتر بدل به بهانهای برای سهم خواهی نمایندگان از دولت جدید برای در اختیار قرار گرفتن مناصب اجرایی شود که تذکر بموقع رهبر انقلاب منجر به آن شد که یکی از نامزدهای انتخابات درهمان ایام تبلیغات بگوید: «اعضای ستادهای من لزوما در کابینه احتمالی نخواهند بود».
از سوی دیگر آنچیزی که همواره مورد انذار رهبری بوده نهی قدرت طلبی بوده است که باعث میشود افراد برای کسب آن مدام از نقطهای به نقطه دیگر جابهجا شوند. مذموم قدرت طلبی در مقابل ممدوح تکلیفگرایی قرار میگیرد، آنجایی که حتی ممکن است یک شخص نماینده برایش فرض شود ادامه خدمت خود را در کسوت معلم یک روستا ادامه دهد.
لذا از این چهار منظر متوجه میشویم همچنان که عمل به وظایف نمایندگی مهمتر از کار اجرایی است، حضور تعداد اندکی از نمایندگان مجلس در بدنه اجرایی دولت و شهرداری نیز نهتنها مخالفتی با توصیه دلسوزانه مقام معظم رهبری ندارد بلکه بهوقت نیاز بدل به یک ضرورت هم میشود.
انتهای پیام/