هوای دخترت را نداشته باشی، هوایی می شود آقای پدر!/ویدئویی برای باباهای دختردار

گروه زندگی​؛ نعیمه جاویدی:تکه ای از بعضی مصاحبه ها هرگز آدم را رها نمی کند، مثل سکانسی به یادماندنی از بهترین فیلمی که دیده باشیم و سالیان سال به هر بهانه ای در ذهنمان مرور شود. مثل تکه ای از مصاحبه با مدیر مدرسه ای که می گفت:  «دو دانش آموز دارم که هر دو در یک نیمکت می نشینند اما تفاوتشان از زمین است تا آسمان. یکی بیابان است و یکی دریا.»
دریا، بیابان؟! خوب یادم هست از این تعبیر متعجب بودم. خانم مدیر توضیح داد که یکی از بچه ها پدرش کارگری زحمتکش است و آن یکی یک تولیدی دارد و درآمد خوبی هم دارند. دختر پدر کارگر  باهوش بود اما بیشتر آن انگیزه و عشق او به یادگیری کمک کرده بود نمرات خوبی بگیرد همیشه می گفت که می خواهد خستگی را از تن پدر و مادرش دربیاورد. 

آن دختر دیگر هم باهوش بود اما میلی به درس خواندن نداشت. مدام به حال دوستش حسرت می خورد که: خوش بحالش! پدر مهربانی دارد که همیشه خودش برای پرسیدن درس او به مدرسه می آید. در عوض اما پدر او آنقدر خسته می رسد خانه که شام نخورده خوابش می برد. وقتی هم اعتراض می کرد این پاسخ را می شنید:  «رخت و لباست یک سر و گردن از بقیه دوستانت بهتر است./ کی پول خواستی و ندادم؟/ از صبح تا شب می دوم تا خرج شما را بدهم و خوش باشید...» مدیر مدرسه می گفت که شاگردش به او گفته بود: «خانم! خوشی من خود پدرم است. من که یتیم نیستم که هرجا می خواهم بروم باید تنها بروم. هروقت کمک لازم دارم، تلفنی آن هم در حد پنج دقیقه و نه بیشتر وقت می گذارد.»

خانم مدیر می گفت: «حق داشت! وقتی او را با همکلاسی اش مقایسه می کردم، می دیدم حق با اوست. ما طی سه سال دبیرستان یک بار هم پدرش را ندیدیم. از نظر دریافت محبت از والد به نظرم دوستش «دریا» و غرق محبت بود و این طفلک «بیابان»؛ تشنه محبت. همیشه نگران این بودم که تنهایی های سارا کار دستش ندهد و زندگی اش را دست نااهل نیندازد چون خوش بر و رو هم بود...»

این مصاحبه بهانه خوبی بود تا حرف های خانم مدیر را بتوان اینطور جمع بندی کرد که بابایی بودن دخترها کافی نیست، پدرها هم باید دختری باشند. محبت پدرانه سپر محکمی است که دختران را در برابر آسیب های جنس مخالف و جامعه حفظ می کند.
انتهای پیام/