خبرگزاری فارس لرستان_ نسرین صفر بیرانوند، سال ۹۲ که این شهید را در دانشگاه آزاد به خاک سپردند شاید بسیاری از ما روایت دیگری داشتیم، همه مردم هنگام تشییع این شهید نمیدانستند مادرش کیست و چه حالی دارد.
اما امروز پس از ۳۴ سال چشم انتظاری، قرار است مادر به پسر برسد، روایت کردن این صحنه و حس و حال آنقدر سخت است که واژهها کم میآورند.
سال ۹۲ مردم خرمآباد در مراسم تشییع شهید گمنامی حضور پیدا میکنند، بدون اینکه بدانند شهید از کدام شهر و دیار است.
آن روز رسانهها از حال و هوای تشییع شهید گمنامی نوشتند که معلوم نبود از کدام شهر و دیار است، مادرش کیست، از حال و هوای مادرانی که چشم انتظار عزیزانش هستند.
آن روز و روزهای دیگر که تشییع پیکر شهدای گمنام را داشتیم خیلی از مادران خود را به مراسم میرساندند تا برای شهدای گمنام مادری کنند.
اما امروز گزارش ما روایت دیگری پیدا کرده ، شهید گمنامی که سال ۹۲ در دانشگاه آزاد خرمآباد به خاک سپرده شد، بعد از ۳۴ سال هویت خود را نمایان کرد.
شهید «محمد نوری زاده» متولد ۱۳۴۷ است، وی در بیست و یکم تیرماه ۶۷ در عملیات مرصاد مفقود میشود.
شهید نوری زاده که به گفته برادرش سال ۶۶ و در سن نوزده سالگی به جبهه اعزام میشود، متاهل بوده و دخترش سه ماه پس از مفقود الاثر شدن پدر متولد میشود.
امروز پس از ۳۴ سال چشم انتظاری و بیقراری مادری ۸۵ ساله پیکر فرزندش را در آغوش میکشد، به راستی که توصیف این لحظات دشوار است.
هنگامی که مینویسم گریه امانم نمیدهد، اینکه ۳۴ سال از فرزند دلبندت بی خبر باشی، ۳۴ سال چشمت به در باشد تا شاید خبری از گمشدهات بیابی،واژهها دربیان این حس و حال حقیرند.
فرزند شهید نوریزاده هرگز پدر را ندیده بود. او بعد از ۳۴ سال قرار است به دیدار پدر بیاید و او را در آغوش بگیرد.
برادر این شهید میگوید: زمانی که از ارتش تبریز با ما تماس گرفتند و گفتند که میخواهیم به منزل تان بیاییم نمیدانستیم چه خبر است.
اما وقتی گفتند که آزمایش "دی ان ای" مشخص کرده که برادرت پیدا شده خوشحال شدیم، چراکه چشم انتظاری سخت است، خدا را شکر میکنم که مادرم مانند پدرم در چشم انتظاری نمیماند، حالا دیگر خیالمان راحت شد.
قرار است فردا صبح خانواده شهید به دیدار او بیایند و این فراق ۳۴ ساله را به پایان برسانند.
انتهای پیام/