بالاخره افطاری بدهیم یا ادعیه و قرآن بخوانیم؟

گروه زندگی -مژده پورمحمدی: آخر صفحه کارت­ های عروسی قدیمی می­‌نوشتند: زمان از ساعت فلان تا پاسی از شب. حالا این افطاری دادن که توصیه پیامبر عزیز ما در خطبه شعبانیه است هم، باید همین زمانبندی را داشته باشد؟ افطاری که خوردیم، سریال­‌ها را ببینیم، بعد برویم سراغ سانس دوم مخلفات خوراکی، سپس گپ و گفت و بازی و هیجان و بحث سیاسی-اجتماعی و خلاصه موقع سحری خوردن برسیم خانه خودمان؟ حضرت محمد (ص) زمانی که می­‌خواستند افطار کنند، به امام علی(ع) می ­فرمودند در خانه را باز بگذارند تا اگر کسی مایل است داخل شود و با ایشان افطار کند. یک افطاری ساده. این یک ماه را وقتی افطاری می­‌رویم، به سبک شب یلدا دور هم ننشینیم. زود متفرق شویم تا به برنامه معنویمان آسیب نرسد.

افطاری یا شب­‌نشینی؟

بله، توصیه به صله­ رحم از دستورات مهم ماه رمضان است. حالا برای صله‌­رحم چه باید کرد؟ هرشب افطار یا ما خانه یکی از اقوام باشیم یا آنها خانه ما؟ یک مدیر برنامه‌­ها هم استخدام کنیم که دعوت­‌های افطاری روی هم تلاقی نکنند و حتما اگر کسی دعوت­مان کرد، ما هم او را دعوت کنیم و گاهی هم جلسه مشورتی بگیریم که چگونه در یک شب خودمان را به دو مجلس برسانیم؟ صله‌­رحم با یک زنگ زدن، با تماس تصویری، با رساندن سلام، با فرستادن یک خوراکی خانگی، با یک ساعت سرزدن پس از افطار هم محقق می­‌شود. نه اینکه اصلا افطاری ندهیم و نرویم، اما بین افطاری ماه مبارک با سبک دیدوبازدیدهای نوروزی تفاوت قائل شویم. هوای آنها که غم­شان بیشتر است و خانه­‌شان خلوت‌­تر را داشته باشیم. تمرکزمان را در صله­‌رحم ماه رمضانی روی این بگذاریم که اگر گرهی به کار کسی از فامیل افتاده، واسطه گره‌­گشایی­‌اش شویم.

افطاری به وسعت شهر

لقمه­‌های ساده و مفصل افطاری­مان را ببریم در مسجد، در خیابان، نزدیک مترو و وسط پارک. ببریم در یک محله ضعیف اقتصادی پخش کنیم. پنج تا لقمه نان و حلوا داریم؟ تقدیم­شان کنیم به پنج کارگر ساختمانی یا نگهبان پارک یا کاسب محلی. یک جعبه خرما یا صد پرس غذا، تحویل بدهیم به مرکز نگهداری از دختران بدسرپرست. یک کاسه فرنی و یک لیوان شربت ببریم دم خانه همسایه­ سن و سال­داری که شوهرش بیمار است و خودش تنها روزه می­‌گیرد. جای سفره افطاری که فقط در خانه­ ما نیست.

به سختی ساده باشیم

قطعا همه می­‌دانند که ساده بودن خیلی سخت است. آن هم در روزگاری که میل به نمایش دادن زیاد است و جلوه کردن، سکه رایج بازار روابط آدم‌­هاست. با این حال، ساده باشیم. که پهن کردن یک سفره افطاری، از روزها قبل ذهن و جسم­‌مان را درگیر نکند. که مهمان­مان هم بتواند بعدا شبیه همان سفره را پهن کند. که به قرآن و ابوحمزه میزبان و مهمان لطمه نخورد. که به معده همه حضار رحم کنیم. که این سنت اصیل و موکد، بی­جان نشود.

دل کجا زنده ­تر است؟

در برخی از افطاری­‌ها کسی به­ طور خاص منتظر شما نیست، شما هم اختصاصی با کسی کاری ندارید. خلاصه قرار نیست با حضورتان حماسه‌ه­ای دیگر بیافرینید. مثل اغلب افطاری ­های سازمانی یا مهمانی­‌های شلوغ. می‌­توانید از رفتن به این برنامه‌ها انصراف دهید. بی­‌هیاهو و حاشیه، مواظب خلوت رمضانی خودتان باشید. البته بعضی مجلس­‌ها هم هستند که حضور شما در آنها یا دردی از دیگران را دوا می‌­کند یا به زنده شدن دل خودتان می­‌انجامد. این جاها را حتما بروید. این مهمانی‌­ها را حتما برگزار کنید. دیگر کجا نروید؟ آن سفره­‌ها و هم­نشینی‌­هایی که روح­تان را مکدر می­‌کند. اگر می­‌توانید، نروید. اگر چاره‌ای نیست، با ذکر و دعا و توسلی، کدورت­‌های قلب را جبران کنید.

انتهای پیام/