صدایی به شورانگیزی عشق؛ روایت وارستگی شبان شهرضایی

به گزارش خبرگزاری فارس از شهرضا، مرضیه علی‌عسگری،  در ۱۰ کیلومتری شهرضا بعد از مزرعه معروف چغاد پیرمرد چوپانی در تپه‌های دشت تنها زندگی می‌کند، مشهدی حسینعلی شبان‌پور پیرمرد با صفایی که با آواز گرمش از دوستدارانش استقبال می‌کند.

او سال‌های سال است که در این بیابان به همراه عکس فرزند شهیدش روزگار را می‌گذراند و به چوپانی مشغول است. حسینعلی شبان‌پور به طور خودآموز خوانندگی سنتی را فرا گرفته و چند سالی است که خوانندگی و آوازخوانی می‌کند.

مدتی است آواز حسین علی شبان‌پور این پیرمرد چوپان در صحرا و بیابان مورد توجه شبکه‌های اجتماعی قرار گرفته و تحسین همایون شجریان را در صفحه شخصی‌اش به دنبال داشته است.

مشهدی حسینعلی شبانپور متولد ۱۳۱۶ از ۵ سالگی به همراه پدرش به شبانی پرداخته و تا ششم ابتدایی درس خوانده است، با این که استادی ندیده  آواز را با شنیدن تمرین کرده و در ۱۲ دستگاه موسیقی سنتی حتی راست پنجگاه و چهارگاه آواز می‌خواند.

او می‌گوید از زمان کریم خان، خاندانش در این بیابان زندگی کرده‌اند تا امروز که تنها خودش مانده است، به قول خودش ۵ نسل یعنی ۴۰۰ سال است که اجدادش در این بیابان زندگی کرده‌اند.

مشهدی حسینعلی شبانپور در ۲۴ سالگی ازدواج کرده است و حاصل این زندگی سه دختر و دو پسر است که یکی از فرزندانش در جنگ در منطقه فاو به شهادت می‌رسد و مابقی در شهر زندگی می‌کنند.

در طاقچه کومه خودش عکس فرزند شهیدش و چند دیوان شعر حافظ، سعدی، استاد پریش شهرضایی و اشعار امام خمینی(ره) را دارد.

 با صدای شجریان آواز را فرا گرفت

اما زندگی مشهدی حسینعلی شبانپور به روایت خودش این چنین آغاز می‌شود که در ۶ سالگی به دبستان می‌رود و به قول خودش تصدیق ۶ را می‌گیرد و به دنبال آن با پدرش به بیابان می‌آید.

وی درباره شرح حال خود می‌گوید: یکی از فرزندانم به نام محمود در جنگ در منطقه فاو شهید شده به اینجا که می‌رسد اشک امانش نمی‌دهد و به یاد فرزندش گریه می‌کند، از ۶ سالگی که دبستان رفتم معلم یک آیه قران یادم داد و گفت سر صف بخوان در بین ۴۰۰ نفر محصل صدای من خوش بود و هر روز آن آیه قرآن را می‌خواندم.

وی با اشاره به شور و علاقه خود به خواندن آواز گفت: آن زمان ضبط نبود و رادیو بود و استاد کسایی نی می‌زد و ایرج خواجه امیری می‌خواند، وقتی استاد شجریان روی کار آمد به صدای استاد علاقه پیدا کردم و صدای ایشان را گوش می‌دادم و بیش از ۱۰۰ نوار از استاد شجریان دارم.

مشهدی حسینعلی شبانپور با اشاره به یاد گرفتن گوشه‌های موسیقی ادامه می‌دهد که یکی از دوستانم به نام محمود بیات که با پسرم دوست است، بسیار گوشه‌شناس است، وقتی نوار می‌گذاشتم از محمود گوشه‌ها را سؤال می‌کردم تا کم‎کم خودم گوشه‌ها را شناختم؛ شب‌ها نوار را گوش می‌دادم و صبح که دنبال گوسفندها می‌رفتم و تمرین می‌کردم و آواز می‌خواندم.

دستان پینه بسته‌اش حکایت از زحماتی دارد که عمری برای کمک به اقتصاد وطن به تولید مشغول بوده؛ می‌گوید در این بیابان کارم تولید گوسفند، شیر و ماست و کره است و آن‌ها را برای فروش به بازار عرضه می‌کنم.

او در این بیابان بی‌هیچ کلاسی و آموزشی صدایش را صیقل داده و آوایش را دلنشین ساخته است، مش حسینعلی در ۱۲ دستگاه موسیقی سنتی حتی راست پنجگاه آواز می‌خواند.

حسینعلی شبان‌پور از فرزند شهیدش می‌گوید: محمودم سال ۶۵ به جنگ رفت و در سال ۶۷ در سن ۱۸ سالگی در فاو عراق شهید شد و در قطعه شهدای شهرضا به خاک سپرده شد.

 او اعتقاد دارد هر چه هست بین تو و خدای توست، او می‌گفت خدایا تو بزرگی و ما خطا کاریم از تو امید مغفرت داریم؛ مش حسینعلی به خدا و طبیعت عشق می‌ورزد، فقط نوارهای استاد شجریان را گوش می‌دهد و از هر دستگاه آواز سه نوار دارد.

مشهدی حسینعلی اعتقاد دارد خوشبختی تصادفی نیست بلکه باید ساخت؛ حکایت، حکایت فاصله بین وابستگی و وارستگی بود.

انتهای پیام/۶۳۱۰۱/آ/م