به گزارش گروه دیگر رسانه‌های خبرگزاری فارس، روزنامه ایران نوشت: رابطه ایران و ونزوئلا در دولت سیزدهم در مسیر بازگشت به روزهای اوج خود قرار گرفت. پس از اجرای قرارداد سوآپ میعانات گازی ایران و نفت سنگین ونزوئلا که با استقرار دولت سید ابراهیم رئیسی امکان تحقق یافت؛ حالا امضای سند جامع همکاری‌های راهبردی ۲۰ ساله در جریان سفر نیکلاس مادورو به ایران را باید گامی بزرگتر در استحکام این اتحاد استراتژیک توصیف کرد.
همپیمانی جمهوری اسلامی ایران و جمهوری بولیواری ونزوئلا اگر چه از قرابت‌‌های سیاسی - اقتصادی در دیدگاه‌های ضد استکباری و هدف مشترک مقابله با تحریم‌های امریکایی ریشه گرفته است اما حالا با امضای این سند همکاری در حوزه انرژی، ساخت نیروگاه‌های حرارتی، تعمیر و اورهال پالایشگاه‌های ونزوئلا، صادرات خدمات فنی و مهندسی، عرصه‌های اقتصادی، کشاورزی، دفاعی و نظامی نشان می‌دهد که در رویکردی ایجابی توسعه و پیشرفت دو کشور را هدف قرار داده است.
پیشینه طولانی روابط ۲ کشور
ونزوئلا به عنوان کشوری در شمال امریکای جنوبی، منطقه‌ای که امریکایی‌ها نگاهی حیاط خلوت‌گونه به آن دارند، با روی کار آمدن هوگو چاوز رئیس جمهور فقید این کشور در سال ۱۹۹۷ میلادی رویکرد ضد امپریالیستی پررنگی پیدا کرد، این ویژگی سبب شد که در دوران بازتولید آرمان‌های انقلاب اسلامی در نیمه دهه ۸۰ در ایران در دولت های نهم و دهم روابط ایران با کشورهای حوزه امریکای لاتین از جمله کوبا و ونزوئلا با تمرکز ویژه‌ای دنبال شود. در مورد ونزوئلا انعقاد قراردادهایی همچون تأسیس کارخانه سیمان، صادرات خودرو و ساخت مسکن قدم‌های مهمی بود که در آن سال‌ها برداشته شد و این در حالی بود که مراودات دیپلماتیک دو کشور نیز در بالاترین سطح با سفرهای متعدد رؤسای جمهور وقت دو کشور این قرابت را به صحنه‌ای برای تجلی صف‌آرایی جدی در مقابله با نظام‌های سلطه‌جوی غربی تبدیل کرد.
روابط تهران - کاراکاس اما درست در زمانی که دو کشور در آستانه تدوین برنامه استراتژیک کلانی برای همکاری در حوزه توسعه میادین نفتی، احداث پالایشگاه‌ها و پتروشیمی‌ها بودند با تغییر دولت در ایران در سال ۱۳۹۲ در شرایط فترت قرار گرفت. روی کار آمدن دولتی که یگانه مأموریت سیاست خارجی خود را تعامل با غرب، حل پرونده هسته‌ای و به ثمر رساندن برجام قرارداده بود همچون روابط ایران با بسیاری از دیگر کشورهای دنیا روابط ایران و ونزوئلا را نیز در حاشیه قرار داد و بسیاری از همکاری‌های دو کشور دست کم تا قبل از دو سال پایانی دولت دوازدهم چنان که باید مورد پیگیری قرار نگرفت. هرچند خروج امریکا از برجام و بی‌نتیجه ماندن تلاش‌های دولت روحانی برای دست کم متعهد کردن کشورهای اروپایی سبب شد که با تصمیم و هدایت نظام برخی همکاری‌های نفتی بین ایران و ونزوئلا شکل بگیرد با این حال مجموعه آنچه در هشت سال انجام شد درخور ظرفیت‌های بی‌نظیر ایران و ونزوئلا برای همکاری نبود.
توسعه روابط با کشورهای امریکای لاتین در دولت سیزدهم
این روند اما بلافاصله پس از شکل‌گیری کابینه دولت سیزدهم که بنا نداشت همه تخم مرغ‌هایش را در سبد مذاکرات با هدف رفع تحریم بگذارد و به دنبال توسعه روابط سیاسی و اقتصادی با همه کشورهایی بود که به هر ترتیب در جبهه مقابله با تحریم همراه بودند، تغییر کرد. انعقاد قرارداد سوآپ میعانات گازی ایران با نفت سنگین ونزوئلا از جمله مهم‌ترین اقدامات دولت در این حوزه بود و پس از آن سفارش تولید کشتی‌های نفتکش اقیانوس‌پیما برای ونزوئلا. روز گذشته تحویل دومین کشتی نفتکش «آفراماکس» ساخت ایران به دولت ونزوئلا در حالی انجام شد که شرکت‌های کشتی‌سازی ایران تا پیش از این قرارداد تجربه ساخت نفت کش‌های اقیانوس پیما را نداشتند و حالا به لطف اعتماد ونزوئلایی‌ها در رسته معدود کشورهای سازنده این نوع نفتکش‌ها قرار گرفته‌ایم.
پیش از آن هم در مهر پارسال بود که رسانه‌های بین‌المللی از انعقاد قرارداد بزرگ نفتی میان ایران و ونزوئلا با وجود تحریم‌های امریکا خبر دادند که بر‌اساس آن ونزوئلا به یکی از مقاصد بزرگ صادرات میعانات گازی ایران تبدیل می‌شد. قراردادی که به معنای قرار گرفتن دو کشور در مسیر توسعه همکاری‌های نفتی و پالایشگاهی بود و با توجه به قرار داشتن ونزوئلا در رتبه اول و ایران در رتبه سوم دارندگان بزرگترین ذخایر نفتی جهان از اهمیتی ویژه برخوردار است. علاوه بر این باید یادآوری کرد که نیکلاس مادور ماه‌ها پیش از سفر به تهران نسبت به انجام خریدهای تسلیحاتی از ایران از جمله خرید پهپادها و موشک‌های بالستیک ساخت ایران ابراز تمایل کرده بود. با نگاهی به این پیشینه انعقاد سند جامع همکاری‌های راهبردی ۲۰ ساله را باید ترسیم کننده چشم‌اندازی روشن و ثمربخش دانست که روابط دو کشور را در برابر فراز و فرودهای سیاسی بیمه می‌کند، به جبهه مقابله با تحریم قوام می‌بخشد و دولتمردان امریکایی را با این واقعیت مواجه می‌کند که در فضای جدید روابط بین‌الملل آنها حتی از تحمیل سیطره خود بر کشوری در حیاط خلوتشان هم ناتوانند و نه تنها باید بی‌اثری تحریم‌هایشان که واقعیت نقش آفرینی جمهوری اسلامی ایران را حتی در یک قدمی مرزهای خود پذیرا باشند.
انتهای پیام/
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
