خبرگزاری فارس - شهرستان دیر، فاطمه مظفری پور: شنا ممنوع! این تنها راهکار عملیاتی شده‌ای بود که در ساحل به چشم می‌خورد؛ سیاهی‌ها مثل گوی‌های تسخیر شده به جان سواحل جنوب کشور افتاده‌اند و زیبایی خاک این سرزمین را ربوده‌اند.
کودکان در دورا دور ساحل به دریایی نگاه می‌کنند که تا دو روز پیش تن عرق کرده‌شان را در آن رها می‌کردند و اکنون در حسرت یک آب‌تنی در این هوای گرم هستند چراکه خانواده به آنها گوش‌زد کرده است که هرگز پا روی این خاک و آب آلوده نگذارند.
حکایت تکرار مکررات؛ بازهم هجوم تاربال‌ها
تاربال‌ها! یا همان سیاهی‌های برآمده از بی‌تدبیری؛ حکایتی تلخ که بارها به سراغ سواحل این سرزمین آمده است. هرچند مدت یکبار تاربال‌ها مهمان نامبارک سواحل جنوب می‌شوند و هربار کسی از منشأ آن سخن به میان نمی‌آورد اما گمانه‌زنی‌های تکراری همیشه از احتمال آلودگی در اثر شست‌وشوی مخزن نفت‌کش‌ها یا تخلیه بار قاچاق به دریا حکایت دارد.
ربودن زیبایی از چهره زیبای سواحل، کمترین کاری است که این مهمان‌های ناخوانده انجام می‌دهند، بزرگترین ارمغان تاربال‌ها، کشتن زیستگاه جاندارانی است که عمری بر این سواحل و دریا سکونت گزیده‌اند.
صدای پای تاربال‌ها و مرگ پرندگان دریایی و حیوانات کوچک همچون حلزون‌ها و خرچنگ‌ها همواره با هم عجین شده‌اند و این مرگ تلخ هربار بر سر حیات موجودات دریا لانه می‌افکند.
خیال آسوده متخلفان برای تخلف
تکرار حکایت تاربال‌ها به‌روشنی بیانگر آن است که این تخریب‌ها بیشتر از آنکه ناشی از خطاهای انسانی باشد، برگرفته از خیال آسوده متخلفان از نبود نظارت‌های لازم بر عبور و مرور کشتی‌های نفتی است.
اگرچه براساس قانون بحث آلودگی‌های دریایی و پاکسازی آن در حوزه سازمان بنادر و دریانوردی تعریف شده است اما بازهم مثل همیشه این مردم هستند که در قالب‌های مختلف تشکیلاتی، وارد میدان می‌شوند و نجاتگر محیط زیست خود هستند.
بیش از یک‌هفته پیش صدای خراشیده تاربال‌ها در یکی از سوال جنوب کشور شنیده شد و اما طولی نکشید که پای این تاربال‌ها به تعداد بیشتری از سواحل رسیده و ده‌ها کیلومتر را به سیاهی کشید.
بازهم مردم میدان‌دار می‌شوند
اما بازهم مثل همیشه منشأ ورود این مهمانان ناخوانده به طور واضح بیان نشد و سرانجام پای مسؤولان مربوطه برای زدودن این سیاهی‌ها نیز به سواحل نرسید و اما در میان ماجرا این جوانان غیور و دغدغه‌مند بودند که مثل همیشه پای‌کار آمده‌اند.
خورشید بر ساحل بندر دیر تیزتر از همیشه می‌تابد و گرما و رطوبت بر جان جوانان هلال احمر لانه کرده است. هرکدام پلاستیکی مشکی با چوبی نازک در دست گرفته‌اند و به‌جان تاربال‌ها افتاده‌اند و انگیزه آنها قدرت بیشتری بر جو دارد.
عرق، امان از دل همه برده و گرما و شرجی جنوب تپش قلب‌ها را شدید کرده اما شوق آنها برای زنده نگه داشتن محیط زیست، بر تمام سد‌ها غالب آمده است.
جوانان، محیط ساحل را بین یکدیگر تقسیم می‌کنند تا در کمترین زمان بتوانند کل ساحل را از این تاریکی مخوف پاکسازی کنند، آنها با خود فکر می‌کنند که اگر امروز به پایان برسد و تمام این آلودگی‌ها هم پاک شود بازهم تضمینی بر این وجود ندارد که فردا چشمانشان را باز کنند و ساحل غرق در قانون شکنی متجاوزان نباشد و امید به برخورد با متخلفان تنها چیزی است که توان آنها را حفظ می‌کند.
در گوشه‌ای دیگر نیز خبرنگاران در حال ثبت واقعیت شیرین جهاد جوانان و واقعیت تلخ ولنگاری متخلفان هستند، یکی از دختران هلال احمر در جلوی دوربین خبرنگاران از نگرانی خود برای فردایی می‌گوید که تاربال‌ها زیر سایه نبود نظارت کافی بر دیارشان رخنه کند.
گرما هم جلوی انگیزه جوانان کمر خم می‌کند
ساعت‌ها خم و راست شدن در دل گرما ادامه می‌یابد تا جایی که تمام ساحل را جای کفش جوانان و نوجوانان دیری فرا می‌گیرد، کیسه‌هایی که هرکدام در دست دارند تا نیمه پر شده و نایی بر جان آنها دیگر نمانده است.
خورشید اکنون آرام گرفته و خاک ساحل دیر، رد قدوم جوانان را بر خود حک کرده است تا فرداها بدانند که در سکوت مسؤولان مربوطه، این جوانان بودند که علم به دوش نجات دیار خود شدند.
به گزارش فارس، اگرچه مردم همواره در میان سختی‌ها و محدودیت‌ها میدان‌دار شده‌اند تا موانع را رفع کنند اما این جهاد، خلق یک زیبایی بود که به‌دست مردم رقم خورد حال آنکه انتظار بر این بود که مسؤولان مربوطه به نصب تنها یک تابلو شنا ممنوع بر ساحل اکتفا نکنند و همانطور که فراخوان دعوت به همکاری مردم را اعلام داشتند، خود نیز درکنار مردم می‌آمدند و آنها را امیدوار می‌ساختند.
انتهای پیام/س
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
