درباره سوغات همیشگی اربعین چه می‌دانیم؟/خودمان مستندساز خودمان باشیم

خبرگزاری فارس؛ گروه جامعه: سفر با همه تلخ و شیرین، کم‌وزیادش تمام می‌شود اما خاطراتش می‌تواند تا پایان عمر، حال آدم را خوب کند. در صنعت مدیریت جهانگردی به خاطرات سفر، سوغات «پایدار» و «معنوی» و «همیشگی» گفته می‌شود. آن‌هایی که اهل سفرند، لزوماً افرادی نیستند که اوضاع مالی خیلی خوبی داشته باشند، «اهل سفر» بودن یک مهارت است که با تمرین و ظرفیت‌های مختلف به دست می‌آید.

این افراد به‌خوبی بلدند خاطرات سفر را ثبت و ماندگار کنند به‌خصوص اگر آن سفر، اربعین باشد. مجموعه‌ای کم‌نظیر از متفاوت و جذاب‌ترین جاذبه‌های معنوی گردشگری که به‌خودی‌خود در کنار هم قرار می‌گیرند و این صحنه حیرت‌انگیز و زیبای تمدن اسلامی را ترسیم می‌کنند. ما که راهی این سفر جذاب و عزیز هستیم چطور می‌توانیم برای ثبت خاطرات سفر و تهیه سوغات معنوی برای عزیزان و خودمان اقدام کنیم؟ این مطلب باراهنمایی یک کارشناس مدیریت جهانگردی تهیه‌شده است تا فوت‌وفن‌های خاطره سازی و ثبت آن در سفر را مرور کنیم.

اربعین، یک سفر ویژه است

قدرت سازگاری، خلاقیت و توانمندی در مدیریت شرایط مختلف سفر باعث می‌شود بعضی افراد به‌اصطلاح «خوش‌سفر»، «چمدان به دست» و «پا به جاده» نسبت به دیگران باشند. این افراد، عموماً یک ویژگی مشترک و جالب‌توجه هم دارند؛ خوب بلدند که سفرشان را خاطره ساز کنند. افرادی که یک سفر ارزان، معمولی یا دسته‌جمعی را بامهارت خاصی پیش می‌برند چون به نکته‌ای طلایی واقف‌اند؛ سفر تمام می‌شود اما خاطراتش می‌ماند پس‌کاری باید انجام داد که خاطراتش به‌خوبی ثبت شود. کارشناسان صنعت گردشگری معتقدند: خاطرات سفر حکم باز تکرار همان سفر را دارند. به همان اندازه می‌توانند در تُراپی و درمان روح و روان گردشگران، مؤثر باشند حتی وقتی تا مدتی، امکان سفر نداشته باشند. سفر اربعین؛ حد اعلای یک سفر «ویژه» طبق اصول و چارچوب‌های گردشگری است. ازجمله سفرهایی که پر از خاطره است و می‌توان بهترین‌ها را ثبت کنیم و برای خودمان و دیگران، سوغات بیاوریم.

اینجا کسی غر نمی‌زند!

سفرمان از هر مبدأ به هر مقصد در هر مسیری با هر امکانات و شرایطی، خاطرات مربوط به خود را دارد. هیچ سفری بدون خاطره و یادگاری نیست. فوت کوزه‌گری کار اینجاست که بدانیم که معمولاً خاطرات هر سفر، قابل «هدایت» و «خلق» هستند. ما هستیم که خاطرات را می‌سازیم و ثبت می‌کنیم. بنابراین اگر بدترین حالت سفر را هم مدیریت کنیم، می‌توانیم خاطرات خوب را ثبت و ماندگار کنیم. نکته اصلی این است که سخت‌گیر نباشیم و سازگاری خودمان را بالا ببریم. این امکان، خودبه‌خود در سفر اربعین فراهم است. چه این مهارت را داشته باشیم چه نه! کسی از سفر و پیاده‌روی میلیونی اربعین، انتظار امکانات، اقامت و شرایط رؤیایی ندارد. ما اصلاً به اربعین می‌رویم که کمی سختی بکشیم. خودمان را به آب‌وآتش جاده و راه بزنیم با پای پیاده تا ارادتمان به امام حسین(ع) را نشان و افزایش دهیم. بااین‌حال اما در مسیر، مهربانی موکب‌داران و دیگر زائران، صحنه را طوری رقم می‌زند که خاطره‌ای ماندگار برایمان خلق می‌شود. همین‌که در سفر اربعین، کسی غر نمی‌زند و انتظارات عجیب‌وغریب ندارد یعنی نصف راه خاطره سازی، هموار و فرش شده است.

حمل کوله سنگین؛ خاطره بد سفر

 قدم بعدی این است که از هر چیزی که می‌تواند سختی بیهوده بسازد و اوقات ما یا همراهانمان را تلخ کند،‌ فاصله بگیریم. این را باید از خانه شروع کرد. از همان موقع که می‌خواهیم کوله سفر ببندیم. حمل بار اضافه، انتخاب لوازم اشتباه و بدون کاربرد آن‌هم در این مسیر طولانی پیاده‌روی، خیلی روح و روان آدم را به هم می‌ریزد. مخصوصاً وقتی می‌بینیم آنانی که سبک‌بار تر از ما آمده‌اند حال بهتری دارند بدون اینکه این وسایل اضافه را همراه داشته باشند. کمترین و کاربردی‌ترین وسایل را برداریم. در طول مسیر همه‌چیز هست. بدون هراس، ضروری‌ترین‌ها را برداریم. دارو، لباس سبک و نخی، حوله سبک، پتوی سبک مسافرتی و کمی خوراکی سبک و... غیرازاین می‌شود بار اضافه‌ای که بار هر بار باز و بسته کردن کوله، حس می‌کنیم، تبدیل‌شده‌ایم به خادم یک‌مشت لوازم اضافه.

نه گفتن به خاطرات منفی!

همراه نداشتن مدارک کامل، پول دارو و لوازم ضروری واقعاً می‌تواند خاطره بد و فراموش‌نشدنی بسازد. فرض کنیم تا مرز شلمچه رفته‌ایم اما دقیقه نود و به دلیل عجله برای راهی شدن، گذرنامه‌مان را جاگذاشته‌ایم چه حالی پیدا می‌کنیم؟ تلخ می‌شویم. منظور از مهارت مدیریت، پیشگیری از همین اتفاق‌هاست. کوله که سبک باشد، نبودن لوازم اصلی به چشم می‌آید. از طرفی مدیریت زمان کمک می‌کند دچار عجله و فراموش‌کاری نشویم. این جمله مهم مدیران گردشگری را آویزه گوشمان کنیم: «بهترین خاطرات سفر را مدیون همان لحظه‌ای هستیم که اجازه نداده‌ایم خاطره بدی رخ بدهد.»

آمادگی‌ دیجیتال برای ثبت خاطرات

موقع سفر، خیلی‌ها دنبال جمع‌آوری اسباب و لوازمی هستند که رفاه و لذت سفر را بیشتر کند. در سفری مانند اربعین مصداق این لوازم می‌تواند،‌ برداشتن یک کلاه سایه‌بان، عینک آفتابی خوب، کفش راحت و... باشد. کوله ما اما به اقلام دیگری هم نیاز دارد. حتماً از قبل حافظه تلفن همراهمان را خالی و سبک کنیم تا جا برای عکس و فیلم‌های این سفر فراهم شود. کتاب‌ها و پادکست‌های مذهبی صوتی دل‌نشین و حکمت‌آموز، نوحه و مداحی‌های دل‌نشینی که می‌تواند حال معنوی خوشی برایمان رقم بزند را حتماً در تلفن همراهمان داشته باشیم.

فقط سوژه‌هایی که حذف نمی‌شوند!

نسخه دیجیتال ادعیه هم لازم است. یک تسبیح خوش‌دست و جانماز سبک هم کمک می‌کند حال معنوی بهتری داشته باشیم. شارژر فراموش نشود. اگر پاور شارژ یا پاور بانک داریم هم که چه‌بهتر! حتماً هندزفری ببریم تا بتوانیم نواهای موردعلاقه‌مان را بشنویم و زمزمه کنیم. شارژ تلفن همراهمان را بیهوده مصرف نکنیم. محل‌های شارژ تلفن، معمولاً پرازدحام هستند و شاید نوبت به ما نرسد. از هر صحنه‌ای عکس و فیلم تهیه نکنیم و سخت‌گیر باشیم در انتخاب سوژه. فقط از مواردی فیلم، عکس و صوت تهیه کنیم که مطمئن باشیم به‌اندازه کافی زیباست و آن را حذف نخواهیم کرد. خویش انداز یا سلفی تا حدی جذاب است. تجربه راه‌رفته‌ها و اهل سفرها ثابت کرده، عکاسی از سوژه‌های انسانی، مکان‌های خاص و لحظه‌های ویژه درون‌مایه اصلی خاطرات سفر هستند.

لذت لمس لحظه‌ها را از دست ندهید!

مهم‌ترین و کم گزندترین ثبت‌کننده حال خوش‌سفر،‌ مغز ماست. آن‌هایی که در لحظات خوش‌سفر مدام یا فقط سعی می‌کنند آن را مستند و ثبت کنند یا به اشتراک بگذارند معمولاً کیِف آن لحظه را نمی‌برند به‌اندازه بقیه. چرا؟ چون مدام حواسشان به نکات فنی ماجراست و این لذت سفر را برایشان کم می‌کند. یک قاعده کمکی و خوب به شما معرفی می‌کنیم. اول به‌اندازه کافی از آن لحظه لذت ببرید. اگر حس و حال گریه کردن دارید، گریه کنید بعد که سبک شدید، عکاسی یا فیلم‌برداری کنید. ارزش خاطره‌ها، عکس‌ها و فیلم‌ها به حس و حالی است که از آن لحظه به یاد دارید. این حس به بقیه هم منتقل می‌شود موقع مرور خاطرات.

اگر می‌ترسید، مراسم زود تمام یا آن صحنه از دست برود، تلفن را در حالت ویدئو بگذارید و زاویه را سریع در نظر بگیرید. بعد دیگر به بقیه ماجرا کار نداشته باشید. فیلم، خوب یا بد از آب درمی‌آید. اصلاً ذهنتان را درگیر نکنید، به حس و حال خودتان برسید. اشتباه بزرگ در چنین لحظه‌ای این است که دنبال عکاسی باشید، فیلم‌برداری، کمتر از عکس تمرکز لازم دارد اما شارژ تلفن را بیشتر مصرف می‌کند.

لحظه‌های ناب و خوش را پیدا کنید

دنبال این باشید که در این سفر به‌خصوص در مسیر، حالتان را خوب و معنوی‌تر نگه‌دارید. چه کسی گفته همه خاطرات باید مستند و مصور باشد؟ هیچ‌کس! پس سعی کنید از لحظه‌ها لذت ببرید. لذت سفر، همان خاطره خوشی خواهد بود که هر وقت آن روزها را مرور می‌کنید حس رضایت درونی، آرامش و رفع دل‌تنگی را به شما منتقل کند. پیدا کردن گوشه‌ها و لحظه‌های دنج را از دست ندهید. امنیت، بهترین خاطره هر سفر است. منظور این نیست که به‌جاهای خلوت و دور از چشم بروید. بالاخره هر جا ممکن است، عده‌ای مغرض در کمین باشند. منظور از گوشه و لحظه‌های دنج، لحظه‌ها و مکان‌هایی است که آرامش و حال خوب به شما منتقل می‌کند. مثلاً گوشه‌ای ایستادن و تماشای حال خوش موکب دار موقع پذیرایی از مردم یا حال خوش زائران در مسیر، مداحی دسته‌جمعی یا اشک ریختن‌هایشان و...

امنیت؛ تضمین خاطرات خوش‌ سفر

گفتیم امنیت در سفر، اولویت است. از لوازمتان درست مراقبت کنید. کارهایی که می‌تواند زمینه خطر فراهم کند و به شما آسیب بزند را ازسرتان بیرون کنید. مثلاً ممکن است بیرون از جاده در یک فرعی، فضای سبزی به چشمتان خورده که خلوت به نظر می‌رسد. هیچ‌وقت تنها نروید به‌خصوص در کشور و شهر غریب. مطمئن باشید اگر می‌شد و مناسب بود قبل از شما بومیان از آن مسیر تردد می‌کردند. لوازمتان را درست، بسته‌بندی و نگه‌داری کنید. می‌توانید کوله‌تان را به‌جای کمر روبه‌جلو ببندید تا در لحظه‌های شلوغ، خیالتان از امنیت کوله راحت باشد. هر جا حال خوش معنوی دارید، توقف کنید. یک‌گوشه بنشینید، روضه، مناجات یا پادکست موردعلاقه‌تان را گوش دهید. شنیدن صحبت هم‌سفران، گاهی بهترین خاطرات و تجربه‌ها را رقم می‌زند؛ بیشتر شنونده باشیم.

کودکان، خاطرات خوبی می‌سازند

اربعین، تابلوی معنوی پرتنوعی است. زائران، بزرگ و کوچک باهیبت و لباس‌های رنگارنگ و متنوع، لهجه‌های زیبا تماشایی هستند. بهترین عکس‌های یادگاری در کنار همان‌ها رقم می‌خورد. عراقی‌ها به‌خصوص موکب‌دارانشان، چهره‌های فتوژنیک و جذابی برای ثبت عکس‌های تماشایی دارند. کادر بسته و متمرکز روی یک فرد یا یک اتفاق، بهترین قاب است معمولاً. تفاوت‌ها معمولاً عکس و فیلم‌ها را تماشایی می‌کنند. وقتی مردم یک روستا هنوز از زغال و تنور برای طبخ غذا استفاده می‌کنند، عکس‌های خوبی می‌توان گرفت. از کودکان غافل نشویم. چشمان درشت و تیره عراقی، چهره ملیح و مهربانشان که زائران را به استراحت و خوردن غذا تعارف می‌کنند، سوژه‌های جذابی برای عکاسی و ثبت خاطرات هستند.

کنارشان حال خوبی را هم تجربه خواهید کرد. از منظره‌ها و عکس‌های ضد نور هم استقبال کنید. کافی است از رد شدن مردی عرب بالباس و هیبت محلی و پرچم به دوش و رو به نور عکس بگیرید. عکس تار و روشن جذابی خواهد شد.

قهرمان سفر خودمان باشیم

برداشتن یک‌تکه از یک بوته خاص، خرید یک عطر خوش، تبادل وسیله با زائران دیگر یا پذیرفتن یادگاری‌هایی از دیگر آن‌هم به‌خودی‌خود، خاطره ساز است. یکی از کارهایی که به ثبت خاطره خوش کمک می‌کند، کمک به میزبان است. از کمک و کار در موکب‌ها غافل نشویم. آخرین توصیه هم اینکه، چشم و گوشمان باز باشد برای دیدن و شنیدن سوژه‌های خاص. دقت که داشته باشیم، خواه‌ناخواه، تفاوت‌ها و جذابیت‌ها را بهتر شکار می‌کنیم. مراقب سلامتی‌مان باشیم که حال ناخوش با خاطره خوش در تضاد است. بااین‌حال اگر شرایط ناراحت‌کننده‌ای برایمان پیش آمد، بزرگ و تلخش نکنیم. عبور از همان چالش به‌خودی‌خود می‌تواند خاطره‌ای قهرمانانه باشد از سفر.

/انتهای پیام