به گزارش خبرنگار گروه علم و پیشرفت خبرگزاری فارس به نقل از نیواطلس، دانشمندان منشا یک شهاب سنگ که به سلامت به زمین رسیده را به ابرهای دوردستی از ستاره های دنباله دارنسبت داده اند که تصور نمی شد هیچ ماده سنگی در آنها موجود باشد.
در 22 فوریه سال 2021، در ساعت 6:23 صبح به وقت محلی، یک گلوله آتشین در آسمان آلبرتا در کانادا مشاهده شد. به نظر می رسید این شهاب سنگ به اندازه یک گریپ فروت است، وزن آن حدود 2 کیلوگرم بود و با توجه به نحوه تکه تکه شدن و پخش شدن آن در قالب قطعات کوچکتر مشخص بود از سنگ ساخته شده است.
اهمیت واقعی این شهاب سنگ زمانی آشکار شد که دانشمندان دریافتند از کجا آمده است. در میان دوربین‌هایی که این رویداد را شکار کردند، برخی در قالب شبکه‌ای به نام رصدخانه شهاب سنگ های آتشین جهانی (GFO) کار می کردند، که به طور خاص برای جستجوی این شهاب سنگ ها طراحی شده و به دانشمندان اجازه می‌دهد مسیر حرکت و نقطه مبدا آنها را محاسبه کنند. این نوع شهاب سنگ معمولاً از کمربند سیارکی بین مریخ و مشتری یا جایی حتی نزدیکتر به زمین می آید.
اما در این مورد، محققان متوجه شدند که گوی آتشین مذکور سفر بسیار طولانی تری داشته است. طبق محاسبات آنها این شهاب سنگ از ابر اورت به سمت زمین کرده بود، مجموعه عظیمی از اجرام یخی که منظومه شمسی را احاطه کرده است. این جایی است که تصور می شود دنباله دارهای طولانی از آن مدت سرچشمه می گیرند.
مدل‌های کنونی برای شکل‌گیری ابر اورت نشان می‌دهد که این ابر در محلی بسیار نزدیکتر به خورشید شکل گرفته و باقیمانده‌ای از روزگار تولد سیارات منظومه شمسی است. با گذشت زمان، نفوذ گرانشی مشتری و دیگر سیارات بزرگ همه این ابرها را به فاصله کنونی یعنی حدود 2000 تا 200000 برابر فاصله بین خورشید و زمین رسانده است. با این حال، این مدل پیش‌بینی می‌کند که ابرهای اورت باید از یخ ساخته شده باشند، نه سنگ هایی مشابه با این گلوله آتشین مشاهده شده.
دنیس ویدا، نویسنده این مطالعه گفت: «این کشف مدل کاملاً متفاوتی از شکل‌گیری منظومه شمسی را به ذهن متبادر می‌کند، مدلی که ثابت می کند مقادیر قابل‌توجهی از مواد سنگی با اجرام یخی درون ابر اورت وجود دارند. این نتیجه با مدل‌های شکل‌گیری منظومه شمسی که در حال حاضر مورد علاقه است، کاملا متفاوت بوده و این یک تغییر کامل است.»
پایان پیام/
