زلزله سوریه چگونه اوج رسوایی آمریکا را به نمایش گذاشت؟

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری فارس، وزارت امور خارجه آمریکا این روزها از کانال بسیاری از شبکه‌های تلویزیونی عربی به ویژه کشورهای عربی حوزه خلیج فارس و شبکه‌های اجتماعی در تلاش برای ترمیم وجهه زشت و جنایتکار خود به دلیل محاصره مردم سوریه است، کارزار شدیدی به راه انداخته است. با این ادعا که تحریم‌های  سوریه و قانون موسوم به «سزار» مانع از ورود کمک‌های بشردوستانه به این کشور پس از زلزله که منجر به کشته شدن هزاران سوری که همگی در مناطق شمالی تحت حاکمیت دولت سوریه بودند، نمی‌شود.

«عبدالباری عطوان» سردبیر روزنامه فرامنطقه‌ای «رأی الیوم» چاپ لندن با اشاره به این موضوع نوشت: صدور چنین بیانیه‌ای از سوی وزارت خارجه آمریکا، به منزله اعتراف به ارتکاب چنین جنایتی [در حق مردم سوریه] و آگاهی از وضعیت نارضایتی حاکم بر اکثر نقاط جهان عرب و اسلام در نتیجه پایبندی به این تحریم‌ها به بهانه جلوگیری از کمک اهداکنندگان کمک به سوریه است. با این حال، این کمپین رسانه‌ای گمراه‌کننده، نتیجه‌ای نخواهد داشت، نه به دلیل تاخیر بیش از چهار روزه در [کمک به زلزله‌زدگان]، بلکه به این دلیل که میلیون‌ها عرب و مسلمان در مقابل دروغ‌های آمریکایی هستند و دیگر به سادگی نمی‌توان آنها را فریب داد. قدرت حاکم در سوریه در زیر آوار مدفون نشده، بلکه این مردم سوریه هستند که به بهانه حمایت، حقوق و  آزادی‌هایشان تحت محاصره هستند.

در ادامه این یادداشت آمده است: «در قاموس دولت‌های متوالی در آمریکا، جمهوری‌خواه یا دموکرات که عراق، لیبی، افغانستان، یمن و سوریه را ویران کرده‌اند، چیزی به اسم "انسانیت" وجود ندارد. ارزشهای عدالت، مساوات و رحم کردن، زمانی که صحبت از عرب‌ها و مسلمانان می‌شود، نیز برای آنها وجود ندارد، زیرا آنها از منظر دولت اشغالگر، امنیت و منافع اقتصادی آن به امور می‌نگرند. مایه تاسف و حتی دردناک است که برخی از دولت‌های عربی داوطلبانه دروغ‌های آنها را ترویج می‌کنند، این سیاست‌های نژادپرستانه جنایتکارانه را به بازار عرضه می‌کنند و امپراتوری‌ها و سلاح‌های رسانه‌ای ضربه‌ای خود را در خدمت این روش گمراه‌کننده به کار می‌گیرند.

عطوان تصریح می‌کند: «ایالات متحده که نزدیک به یک سوم خاک سوریه را اشغال کرده، نفت، گاز و ثروت غذایی آن را در شرق و شمال فرات به سرقت می‌برد و از گروه‌های جدایی‌طلب حمایت می‌کند، به مردم سوریه و رنج آنها اهمیتی نمی‌دهد؛ همان‌طور که به دیگر مردم عرب اهمیتی نمی‌دهد و از اعمال تحریمها بر آنها با هدف گرسنگی دادن و به زانو در‌ آوردن آنها لذت می برد. در کشورهایی مانند لبنان، اردن، سوریه و سودان از این شیوه برای وادار کردن آنها به عادی سازی روابط [با رژیم صهیونیستی] استفاده می‌شود».

نویسنده در ادامه خطاب به دولت آمریکا تصریح می‌‌کند: «شما سوریه را نه برای نقض حقوق بشر و نه برای دموکراسی محاصره کرده‌اید. شما آن را محاصره می‌کنید زیرا از تسلیم شدن و عادی سازی خودداری کرد و از مقاومت در عراق علیه اشغالگر شما حمایت و به فلسطینی‌ها و مقاومت لبنان با موشک‌های ضد تانک کورنت کمک کرد. همه متحدان شما که در ویرانی و نابودی سوریه شرکت کردند، کارنامه درخشانی در حقوق بشر ندارند. ما احمق نیستیم که کالاهای فاسد و متعفن شما را بخریم».

در ادامه این یادداشت آمده است: «ضرری که فلسطین به ایالات متحده وارد می کند، چیست که آمریکا با آن خصومت می‌ورزد و از رژیم اشغالگر، جنایات و جنگ‌های آن طی ۷۴ سال حمایت می‌کند. مردم عراق چه خطایی کرده‌اند که چنین محاصره بی‌سابقه‌ای را در تاریخ خود تجربه کردند که به شهادت بیش از یک میلیون عراقی که اغلب آنها زنان و کودکان بودند، منجر شد و پس از حمله و اشغالگری نیز یک میلیون دیگر جانشان را از دست دادند».

بنا بر این یادداشت، «اگر به راستی ایالات متحده آمریکا همان طور که به دروغ ادعا می‌کند، دغدغه مردم سوریه را داشت و سیاست‌هایش منطبق بر امور انسانی بود، چرا اساسا محاصره را بر مردم سوریه تحمیل کرد؟ چرا از همان لحظه اول وقوع زلزله، چنین تصمیمات "استثنایی" را اتخاذ نکرد. پس از آنکه کشورهای عربی مثل الجزائر، عراق، مصر، عمان، تونس، اردن، لبنان، لیبی و امارات و نیز ایران، هند، روسیه و چین به باز کردن پلهای هوایی برای امدادرسانی به مردم زلزله‌زده سوریه مبادرت ورزیدند و هواپیماهای خود را به دمشق و حلب فرستادند تا با قدرت ارزشهای حقیقی انسانی، این محاصره را در هم بشکنند و بینی قانون سزار و تحریم‌ها را به خاک بمالند».

عطوان در ادامه نوشت: «دولت آمریکا ۸۵ میلیون دلار برای کمک به قربانیان ترکیه و سوریه اختصاص داده است. این رقم ناچیز است و به منزله تحقیر بیش از ۱۰۰ میلیون نفر جمعیت دو کشور زلزله‌زده از سوی ثروتمندترین و بزرگترین کشور جهان است. این رقم کاملاً با رقمی که برای ویرانی سوریه اختصاص یافته، ناچیز و غیرقابل قیاس است.به اعتراف دونالد ترامپ ۹۰ میلیارد دلار برای نابودی سوریه، اختصاص یافته و چهار برابر این رقم از سوی متحدان او در خلیج فارس هزینه شده است».

سردبیر روزنامه رأی الیوم تصریح کرد: «"استثناهای" ادعایی آمریکایی، عراق را ویران کرد، 90 درصد مردم لبنان را به زیر خط فقر کشاند، لیبی غنی از نفت و گاز را به کشوری شکست‌خورده که فساد بر آن حاکم است، تبدیل کرد و شبه‌نظامیان غیرقانونی را بر آن مسلط کرد، مردم سوریه را از آب، برق، دارو، سوخت و حداقل امکانات برای زندگی باعزت محروم ساخت».

وی نوشت: «ما استثناهای دروغین و گمراه‌کننده شما را نمی‌خواهیم. شما "پیامبران" قتل، ویرانی، گرسنگی و تجزیه هستید. شما هیچ ارتباطی با انسانیت ندارید زیرا هر روز با سیاست‌ها، اشغالگری‌ها و جانبداری از قاتلان، اشغالگران و طاغوتیان حقیقی و فاسدانی که به دستورات شما عمل می‌کنند، آن را نقض می‌کنید».

در بخش دیگری از این یادداشت آمده است: «ما نمی‌توانیم قتل عام پناهگاه العامریه، حلقه‌های سریال ترسناک شکنجه از سوی شما در زندان ابوغریب عراق، سرنگونی هواپیمای ایرانی بر فراز خلیج فارس، حمایت شما از قتل‌عام‌های متحد فاشیست صهیونیستتان در نوار غزه و بمباران مجالس عروسی و عزا در افغانستان و فهرست قتل عام‌های شما را فراموش کنیم. آن وقت از ما می‌پرسید که چرا شما را دوست ندارید».

در این یادداشت آمده است: «این زمین لرزه که جان بیش از ۲۵۰۰۰ نفر از مردم ما در سوریه و برادرانمان در ترکیه را گرفت و ما برای همه آنها طلب رحمت می‌کنیم،  آمریکا و دولت‌ها و رسانه‌هایی که با آن تبانی می‌کنند، را رسوا کرد. همان طور که دولت‌هایی را سوریه زمانی که مورد حمله عراق قرار گرفتند، در سنگرشان ایستاد رسوا کرد و اتحادیه عربِ منافق را زیر آوار ساختمان‌های سرزمین‌های ویران شده مدفون کرد و چهره انسانی را در زیباترین شکل خود به اعراب و مسلمانان شریف نشان داد که اختلافاتشان را کنار گذاشتند و در سنگر سوریه و قربانیان زلزله آن ایستادند».

عطوان در خاتمه نوشت: «تاریخ کسانی را که به این فاجعه پشت کردند، بازخواست خواهد کرد و قطعاً عدالت را در قبال همه کسانی که بزرگواری، جوانمردی و نجابت نشان دادند و هواپیماها و تیم‌های نجات خود را اعزام کردند و رسانه‌های خود را برای حمایت از برادران داغدیده‌ای که در قلعه‌ای عربی که نامش سوریه است محاصره‌اند، به کار گرفتند، اجرا خواهد کرد».

پایان پیام/