خبرگزاری فارس- کرمان؛ آمنه شهریار پناه: از میان شهدای کربلا که هرکدام مانند آذرخشی در آسمان و خورشیدی در کهکشان در تارک تاریخ شیعه می‌درخشند، ما ایرانی‌ها در فراز و فرود روزگار بیشتر نام مبارک حضرت عباس(ع) بر زبان‌مان جاری می‌شود. شاید دلیل آن، اطاعت محضی باشد که او از امام خود و از ولی خود داشت.
مرام پهلوانی و معرفت حیدریِ او چنان در دل و جان مردم ما ریخته که او را قبله شجاعت، رشادت و جوانمردی می‌دانند و آن را از کودکی در وجود فرزندانشان می‌ریزند.
عباس، پهلوانان پهلوانان، الهه ادب و ایثار، خدای مرام، معرفت و نجابت، شیر بیشه شجاعت و رفاقت، چنان در گوشت و خون مردمان ما نفوذ کرده که در دم و بازدم نام او را صدا می‌کنند.
روزی که ابوالفضل در دشت نینوا پرچم انسانیت افراشت و علم مبارزه و قیام را برداشت و پشت در پشت حضرت برادر به دل دشمن زد تا سقایی کند، از همان زمان وارد متن حماسه‌های مادرانی شد که تا قیام قیامت در گوش پسران نجواها کنند و از غیرت و عزتش بگویند.
حالا فرزند برومند حیدر کرار که روزی فاتح خیبر بود، اسوه‌ای از مردی و مردانگی شده و پیش چشمان کودکان و نوجوانان قرار گرفته و آنان با حماسه‌های او قد می‌کشند تا روزی در مقابل دشمن با رمز آن آقای پایمردی و پایداری قد علم کنند.
نمونه‌اش را در سال‌های دفاع مقدس و بعد از آن در کوران مبارزه و دفاع دیدیم، غیور مردانی که پا جای پای عباس گذاشتند و در میدان‌های سخت و طاقت‌فرسای جبهه‌های جنگ از نام او وام گرفتند که اگر نبود، حتما کم می‌آوردند.
عشق به عباس و دیگر شهدای کربلا، به نفس‌شان نفس و به جان‌شان جان علوی ریخت و با اراده‌ای پولادین مشق حیدری کردند و سعی داشتند در همان مسیری قدم بگذارند که عباس پشت سر حسین زمانش قدم گذاشت و رستگار شد.
گروهی مانند آن الماس همیشه درخشان با تن و بدن غرق به خون نزد معبود شتافتند تا ناظران همیشه زنده ما باشند و گروهی هم با جانبازی خود، رو سپید و مایه عزت و افتخار کشور شدند تا راویان آن صحنه‌های حماسی و عباس‌نشان باشند.
پایان پیام/۸۰۰۶۵/ب
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
