با ظهور دولت نهم گرايش قوه مجريه به ليبراليسم متوقف شد

به گزارش خبرنگار سياسي خبرگزاري فارس، شهريار زرشناس عضو هيئت علمي پژوهشگاه فرهنگ و انديشه اسلامي در پانزدهمين نشست بررسي ابعاد چالشها و فرصت‌هاي استراتژيك پيش روي دولت نهم كه در مركز بررسي‌هاي استراتژيك رياست جمهوري برگزار شد، ذيل موضوع "احياي معنا و افول پارادايم قدرت در دولت نهم" به تحليل اين موضوع پرداخت. زرشناس در خصوص جايگاه و نقش دولت نهم در راستاي ايفاي وظيفه‌ تاريخي خود گفت: سياست در يونان باستان صرفا معنايي دنيوي داشت و شأني از تربيت و مطابق انديشه افلاطون وظيفه تزييني يعني شأني بالاتر از توجه به معيشت مردم قائل است، اما در عصر جديد اين تعريف از سياست زير و رو ‌شد و نقطه قانوني آن درك جديدي از سياست است. وي افزود: در اين درك جديد، سياست مفهومي اومانيستي پيدا مي‌كند و به امر قدرت مي پردازد و در خصوص رشد و اعتلاي وجودي و معاد وجهي پيدا نمي‌شود؛ چنين مفهومي در سياست هم از معناي افلاطوني فاصله گرفته و هم به مراتب بيشتري با دين فاصله مي‌گيرد. اين محقق تصريح كرد: اما در نگاه حضرت امام آن مفهوم اومانيستي قدرت حذف مي‌شود چرا كه در تلقي ايشان سياست مرتبط با اصلاح زندگي مادي مردم و تلاش براي تربيت آنها است و در اين تلقي، خود را با قدرت تعريف نمي‌كند. زرشناس با بيان اينكه در انقلاب اسلامي مفهوم سياست مدرن دچار فروپاشي ‌شد، اظهار داشت: در دوره بحراني اوج سيطره سكولاريسم در همه عرصه‌ها و دوره ستيز ليبراليسم و كمونيسم و همزمان با فروپاشي اركان تئوريك تفكر مدرن كه از دوره پنجم شروع شده بود و چشم‌انداز مدرنيسم را در بن بست مي‌ديدند، مفهوم جديدي از سياست توسط انقلاب اسلامي شكل ‌گرفت كه تزلزل اركان مدرنيته و تزلزل در همه سطوح تفكر مدرن از جمله سياست را به همراه داشت. وي با اشاره به مطرح شدن رسالت انقلاب اسلامي در 2 شان داخلي و خارجي، ادامه داد: انقلاب اسلامي يك رسالت فراگير جهاني دارد و آن طليعه‌داري عصر ديني و عصر بازگشت به خداست اما وظيفه دوم آن است كه در جامعه ايران در عصر انقلاب كه اسير غربزدگي شبه مدرن بوديم و به بن بست رسيده بوديم، گذار از جامعه ايراني از غربزدگي شبه مدرن به جامعه اسلامي شكل گيرد. اين عضو هيئت علمي پژوهشگاه فرهنگ و انديشه اسلامي با طرح اين سوال كه دولت نهم در نسبت با اين رسالت‌هاي دوگانه چه نقشي بازي مي‌كند، گفت: اگر به حيات سياسي اجتماعي ايران و شكل‌گيري دولت‌ها بعد از صدور قطعنامه توجه كنيم، به نظر مي‌رسد قوه اجرايي ما گرفتار نوعي ليبراليسم بود. وي افزود: تا قبل از ظهور دولت اصولگرا كه در واقع نوعي بازگشت به انقلاب و احياي آرمانهاي انقلاب مي‌باشد، قوه مجريه توسط كساني اداره مي‌شد كه به لحاظ فكري بيشتر ليبرال دموكرات بودند و ليبراليسم هم در ايران علي‌الاصول ذيل غربزدگي شكل گرفته است؛ در واقع ساختارهاي منسجم ليبرالي و بنيانهاي توانمند تئوريك ندارد بلكه ليبراليسم سطحي است كه قدرت پيدا كرده و رويكرد دولت‌ها به سمت تكنوكراسي بود. زرشناس تصريح كرد: وقتي انقلاب اسلامي مدل مديريت ولايت فقيه يعني يگانه مدل قابل تحقق را مطرح مي‌كند، تكنوكراسي مدل بديل آن است؛ دولت‌هاي قبل از دولت نهم و بعد از دهه هفتاد به ليبراليسم دلبستگي داشتند اما با ظهور دولت نهم اين عرصه از اينها گرفته مي‌شود و فرصت بازگشت به شعارهاي اوليه انقلاب و فكر كردن به رسالت تاريخي انقلاب و رسالت جهاني آن رخ مي‌دهد. اين محقق با بيان اينكه امروز اين فرصت تاريخي به وجود آمده و شور و شعار و شعور آن دوره زنده شده، اظهار داشت: حال سه وظيفه عمده براي اين دولت متصور است كه مي‌توان گفت سه تحول است. تحول در عرصه آموزش، اقتصاد و فرهنگ بصورت عميق بايد صورت بپذيرد كه البته وظيفه مشكلي است اما در اين سه عرصه بايد بر گفتمان سكولاريسم غربزده غلبه كنيم چرا كه تداوم انقلاب در گرو اين تحول اساسي است. انتهاي پيام/