اذان ملکوتی شیخ محمد آقاتی به ثبت رسید

به گزارش خبرگزاری فارس از مشهد، به نقل از روابط عمومی اداره‌کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری خراسان رضوی، مجتبی رجایی سرپرست این اداره‌کل اظهار داشت: به همت معاونت میراث فرهنگی این اداره‌کل، صوت دلنشین اذان مرحوم شیخ محمد آقاتی به عنوان دومین اذان ثبت شده در فهرست میراث ناملموس (معنوی) ایران اسلامی جای گرفت.
وی گفت: اگرچه فرهنگنامه‌ها واژه اذان را آگاهی دادن و خبر دادن از وقت نماز معنی کرده‌اند و از نظر مفهوم لغوی در دین اسلام، برای اعلام وقت نماز با الفاظ ویژه است، اما اذان به نوعی نتیجه تلفیق الفاظ معنوی با هنر موسیقایی بوده که پیشینه آن به پیش از اسلام نیز می‌رسد و مؤید جایگاه و اهمیت این مقوله در بین مسلمانان است.
رجایی اظهار داشت: در همین راستا به منظور صیانت و حفاظت از یک اذان قدیمی که ویژگی‌های منحصر به فردی را به همراه داشته و با هدف نشر فرهنگ مذهبی کشور ثبت اذان شیخ محمد آقاتی در فهرست میراث معنوی کشور( گروه سنت‌ها و نمودهای شفاهی) در سال جاری در دستور کار قرار گرفت.
وی افزود: مرحوم شیخ محمد آقاتی سال‌هاست که صدای اذان ملکوتی خود را بر فضای معنوی ایران اسلامی گسترده و عبارات و واژه‌های مناجات گونه‌اش تا زمان حاضر همواره نوازشگر روح نمازگزاران به هنگام لحظات برپایی نماز در صفوف طولانی مساجد، اماکن متبرکه، زیارتگاه‌ها، تکایا و خانه‌ها بوده و است.
این مقام مسئول خاطرنشان کرد: از نظر لحن، صوت و نوع اجرا در تلفیقی از موسیقی‌های دستگاه شور، تاکنون نمونه و الگویی از اذان شیخ محمد آقاتی در سطح ملی دیده نشده است.
رجایی همچنین افزود: اذان شیخ محمد آقاتی دستمایه‌ای از اذان‌ها، مداحی و تعزیه خوانی را در ریشه، سنت و هویت خود محفوظ داشته و اهمیت آن در یک مورد انتقال همین ارزش‌های مذهبی پیشین به نسل حاضر و نسل‌های بعدی است که در اذان معروف و دلنشین وی این امر محقق شده است.
یکی از ویژگی‌‌های اذان مرحوم آقاتی فرود آمدن صدایش خود در انتهای اذان در درآمد شور است به نحوی که ایشان لااله‌الاالله انتهای اذان را در مرتبه دوم، در درآمد شور به پایان می‌رساند. یعنی اگر شروع و متن اذان در بیات ترک اجرا گردیده صدای خود را به خاستگاه اولیه که همان درآمد است می‌رساند و اذان را در درآمد شور خاتمه می‌دهد. به این ترتیب اذان این استاد دارای یک حسن مطلع و حسن ختام است که با توجه به غنای موسیقایی و معنوی، این اثر به شماره 197 در فهرست میراث معنوی کشور جای گرفت.
انتهای پیام/صا30