دستکاری های ما در طبیعت مخرج مشترک بحران های امروز جهانی است. همچنین حجم روزافزونی از شواهد نیز وجود دارد که نشان می دهد نه تنها تغییرات اقلیمی، بلکه شیوع بیماری ها نیز با توسعه انسانی و از دست رفتن تنوع زیستی مرتبط است.
هرچند ایالات متحده همچنان قدرت نظامی و اقتصادی مسلط جهان و نیز یک نیروی فرهنگی بزرگ باقی می ماند، اما دیگر قدرت صاحب هژمونی نیست. این کشور دیگر نمی تواند سمت و سوی روابط بین المللی را دیکته کند.
جانبداری های دولت ترامپ از اسرائیل دیگر فاحش تر از این نمی توانست باشد. کسانی که هدایت «روند صلح» را در دست داشتند – نظیر جارد کوشنر داماد ترامپ و دیوید فریدمن سفیر آمریکا در اسرائیل - همگی علنا از شهرک سازی ها و زیر پا گذاشته شدن حقوق انسانی فلسطینیان حمایت کرده اند.
تلاش ها برای تجهیز تاسیسات درمانی در کشورهای فقیر و در حال توسعه نیز درست به اندازه تلاش ها برای ساخت، تولید و توزیع واکسن های جدید اهمیت دارد. چرا که تا ساخت یک واکسن ایمن و موثر، همچنان تست، ردگیری، تجهیزات حفاظتی و در دسترس بودن درمان های کافی برای مبارزه با این همه گیری و نجات جان میلیون ها نفر در سراسر جهان ضرورت خواهد داشت.
باتلاق هایی که ناسیونالیسم پوپولیستی در آن پرورش پیدا می کنند خشکانده نشده اند. خیلی از مردم همچنان به خاطر از دست رفتن جایگاه اقتصادی و اجتماعی فرضی (یا پیش بینی شده) خود سرخورده اند و احساس می کنند که سیاستمداران تشکیلات نسبت به آنها با اعتنا هستند یا آنها را به حاشیه رانده اند. راکد بودن دستمزدها، صنعت زدایی و بی عدالتی اقتصادی همچنان چالش هایی جدی به شمار می روند. بسیاری متقاعد شده اند که مهاجرت و تغییرات ساختاری، تهدیدی را متوجه ایمنی اجتماعی و شیوه زندگی آنها می کند. بحران کووید 19 نیز به نوبه خود به این نگرانی ها دامن زده است.
بسیاری از جوانان اروپایی امروز از ناکامی اتحادیه اروپا در عمل کردن به وعده هایی که داده بود، نومید و سرخورده شده اند. نرخ های هشدار دهنده 25 تا 40 درصدی بیکاری جوانان در کشورهایی چون ایتالیا، یونان، اسپانیا و حتی سوئد، دلیل محکم دیگری را به دست عده زیادی از جوانان داده تا ارزش عضویت در اتحادیه اروپا را زیر سئوال ببرند.
مد زودگذر، مدل کسب و کاری که مشخصه آن تولید پوشاک ارزان و دورانداختنی است، در اوایل دهه 2000 ظهور یافته است و برندهایی چون اچ اند ام و زارا از مظاهر آن به شمار می روند. مد زودگذر در طول دو دهه بعدی به شدت رشد کرد و با تولید پوشاک بیشتر، توزیع سریع تر آن و تشویق مصرف کنندگان به خرید بیشتر با قیمت های کمتر، دورنمای صنعت مد را به شدت تغییر داد.
همانطور که سناتور الیزابت وارن اشاره کرده: «عدم مخالفت با یک دستور کار بی طرفدار و بزدلانه که ثروتمندان و افراد ذینفوذ را بیشتر تثبیت می کند، ما را به دودستگی بیشتر، خشم بیشتر، نابرابری بیشتر و حتی چاله ای بزرگ تر رهنمون می شود که باید از آن بیرون بیاییم..»
اکنون ترامپ در راه رفتن است و جانسون (که رئیس جمهور آمریکا با بدسلیقگی او را «ترامپ بریتانیا» نامیده) برای جلب نظر لطف بایدن عجله دارد، دولت لهستان بدون هیچ دوست قدرتمندی در صحنه بین المللی مانده است.
استفاده بیشتر از شبکه های اجتماعی و قرار گرفتن در معرض اخبار احساسات برانگیز در مورد همه گیری کرونا، با افزایش افسردگی و استرس مرتبط است. استفاده هر چه بیشتر از شبکه های اجتماعی با نگرانی و اضطراب بیشتر ارتباط متقابل دارد که می تواند یک چرخه منفی را به وجود آورد.
با اینکه بایدن خود را به عنوان فردی ضد ترامپ به نمایش می گذارد، اما وقتی پای چین، روسیه و رقابت تجاری با اروپا به میان می آید، همان هسته منافع راهبردی آمریکا را دنبال خواهد کرد. با این حال همانطور که فرانسوی ها می گویند، این لحن است که موسیقی را می سازد. دولت بایدن تغییری را در سبک دیپلماسی آمریکا به وجود خواهد آورد و زمختی ترامپ را با حرفه ای گری مودبانه جایگزین خواهد کرد.
پنج شرکت بزرگ تولید کننده مواد شیمیایی کشاورزی جهان یعنی بایر، بسف، سیجنتا، کورتوا و اف ام سی- اعضای گروه لابی بین المللی کورپ لایف- از فروش مواد شیمیایی که سلامت انسان ها را در معرض خطراتی جدی قرار می دهد سود می برند.
با توجه به بی پروایی تکروانه دوران ریاست جمهوری دونالد ترامپ کیست که سردرگم نباشد؟ در طول سه سال گذشته ترامپ بذر هرج و مرج هایی راهبردی را کاشته و سیاست خارجی او، اگر بتوان چنین اسمی روی آن گذاشت، معنای جدیدی به عدم انسجام و از هم گسیختگی بخشیده است.
همچنان اقلیت کوچکی از آمریکاییان، مالک اکثریت بزرگی از سرمایه گذاری ها خواهند بود و آنها را اداره خواهند کرد. آنها همچنان به استفاده از برتری جایگاه خود در این سیستم سرمایه دارانه برای گسترش ثروتشان، «اقتصادی کردن هزینه های نیروی کار» و در نتیجه تعمیق بیشتر نابرابری های ثروت و در آمد در ایالات متحده ادامه خواهند داد .
پرزیدنت بایدن احتمالی در حالی وارد کاخ سفید می شود که با مشکلات اقتصادی گسترده، گسترش متناوب یک همه گیری مرگبار و یک جوّ بین المللی بی ترحم مواجه است. این چالش ها حتی برای کارکشته ترین رهبران نیز یک آزمون خواهد بود. اما وجود یک دولت دچار چند دستگی، یک قوه قضاییه متخاصم، یک بروکراسی فدرال تضعیف شده و پوپولیسم ترامپی ریشه دوانده در میان جامعه، دست و پای او را بیشتر خواهد بست.
کنار گذاشتن فاصله گیری اجتماعی و استفاده از ماسک، بازگشایی رستوران ها و مجاز کردن گردهمایی های بزرگ به وارد آمدن فشار بیش از حد بر سیستم های بیمارستانی و افزایش شدید مرگ و میرها منجر خواهد شد. بعلاوه بر اساس تحقیقاتی که به تازگی انجام شده، در این رویکرد نامحتاطانه حتی رسیدن به ایمنی گله ای که هدف کلی این طرح است نیز محتمل نیست.
دمکرات ها امید داشتند بتوانند ترامپ و هر چه را که او تجسم بخش آنهاست به شکلی نیشدار نفی کنند. ولی نتوانسته اند به چنین چیزی دست یابند. جمهوریخواهان نیز به دنبال انتخابی بودند که به ترامپ اعتبار بخشد. این اتفاق نیز رخ نداده است. به جای آن انتخابات این واقعیت را برملا کرد که آمریکا کشوری است با دو ملت. آنها مجبور به همزیستی در کنار هم خواهند بود، اما اینکه آیا می توانند با هم کنار بیایند یا نه باید منتظر ماند و دید.
هیچ چیز مشمئزکننده تر از اتحاد قدرت تنگاتنگی که حول ایالات متحده شکل گرفته و در سیاست خارجی به عنوان یک امپراتوری واحد عمل می کند نیست. رهبران این امپراتوری ایده آل هایی چون «آزادی» و «دمکراسی» را ترویج می کنند، در حالی که هر کشوری را که از تن دادن به اوامر دیکته شده آنها نافرمانی کند، با بی رحمی آماج خود قرار می دهند و مردم آن را با روش هایی هر چه اقتدارگرایانه تر زیر فشار قرار می گذارند.
