به گزارش خبرگزاری فارس از اصفهان، سازمان صنعت، معدن و تجارت استان اصفهان در حالی سال 1390 را با خبرهای به نسبت خوب و بد اقتصادی و صنعتی گذراند که در پایان سال همچنان شاهد نگرانی‌های بخش صنعت به ویژه بخش خصوصی در این میان بودیم.
از جمله تغییراتی که در تابستان سال 1390 در مورد این وزارتخانه به وقوع پیوست لایحه ادغام آن بود که پس از چکش‌کاری دولت در مورد ساختار و تا حدودی قوانین آن در مجلس شورای اسلامی به تصویب رسید.
ادغامی که نتیجه ترکیب دو وزارت سابق صنایع و معادن و بازرگانی بود، تا پیش از ادغام این دو وزارتخانه صنایع و معادن متولی امور صنایع کشور و تسهیل واردات و صادرات و فراهم کردن تسهیلات مالی برای بهبود اوضاع صنایع بود و از دیگر سو وزارت بازرگانی نیز تلاش خود را برای تنظیم بازار و هم‌چنین برنامه‌ریزی برای واردات و صادرات معطوف کرده بود.
نیاز صنعت کشور به نگاه جهانی و خارج شدن از زنجیره واردات و ضربه‌ای که گاه این حربه به پیکره صنعت ایران وارد می‌کرد دولت را بر آن داشت تا لایحه ادغام این دو وزارتخانه و تشکیل وزارتخانه جدید را برای گرفتن جلب رضایت مجلسی‌ها به رأی بگذارند و این چنین شد که در سال 1390 یکی از وزارتخانه‌های دولت کاهش و طرح ادغام به سرانجام رسید.
این تشکیلات به تبع آن در دیگر استان‌های کشور و در قالب سازمان نیز شکل گرفت که استان اصفهان نیز به طور طبیعی در این راستا گام برداشت و با تغییر ریاست این سازمان از بهمن پرویزی به مظفر انصاری رئیس سازمان صنایع و معادن سابق، نخستین کلید برای یک تغییر صنعتی در اصفهان زده شد.
پس از این ادغام به گفته بهمن پرویزی تغییرات در ساختارها نیز آغاز شد، چرا که در حین ادغام بسیاری از ساختارهای پیشین موازی و برخی نیز دیگر کارایی خود را از دست داده بودند و از دیگر سو برنامه‌هایی که برای این سازمان تازه تأسیس در نظر گرفته شد نیاز به قوانین جدید داشت که به همین دلیل دولت موظف بود ظرف شش ماه تنقیح قوانین این وزارتخانه را نیز به مجلس ارائه کند تا دوباره مهر تأیید بر تغییرات قانونی صورت گرفته بتواند نقشه راه این وزارتخانه برای ادامه مسیر خود آن هم به شیوه‌ای نو و کاربردی باشد.
استان اصفهان یکی از قطب‌های صنعتی کشور در قلب ایران است که با دارا بودن واحدهای تولیدی به نام، مانند واحدهای فولادی سهم بسزایی در تأمین نیاز داخل به محصولات صنعتی دارد که از جمله این واحدها می‌توان به کارخانه‌های فولادی این استان اشاره کرد، به گونه‌ای که به گفته علیرضا ذاکراصفهانی استاندار اصفهان این صنعت در اصفهان توانسته است با فعالیت حدود 70 درصد از نیاز داخلی به فولاد را برآورده سازد.
دیگر صنایع تأثیرگذاری که در استان اصفهان در سال 1390 خوش درخشید، صنعت دامپروری استان اصفهان بود که به رغم سنگ‌هایی که سر راه آن بود و یارانه‌ها نیز به جای آنکه یار این صنعت شود، باری برای این بخش شده بود، توانست نخستین صادرات شیر خام از ایران را در اصفهان رقم زند.
از دیگر نقاط درخشان صنعت در سالی که یارانه‌ها دغدغه صنعتی‌های اصفهان شده بود، تأسیس چهار پروژه بزرگ عمرانی در استان اصفهان بود که از جمله آنها می‌توان به کارخانه روغن نباتی ناز با سرمایه‌گذاری 500 میلیارد ریال و اشتغال‌زایی یک هزار نفر در شهرستان هرند و تولید روغن نباتی، خودروسازی البرز موتور نقش جهان با سرمایه‌گذاری 300 میلیارد ریال و اشتغال‌زایی یک صد نفر در شهرک صنعتی محمدآباد جرقویه و تولید و مونتاژ باطری خودرو و موتورسیکلت برقی، بنزینی و ...
و هم‌چنین طرح توسعه شرکت کیمیا صنعت استهبان با سرمایه‌گذاری 120 میلیارد ریال و اشتغال‌زایی 70 نفر در شهرک صنعتی محمد آباد جرقویه و تولید روغن پایه برای خودرو و نیز دیگر طرحی که در سال 90 در استان آغاز به کار کرد اما به دلیل استفاده آن از آب منطقه شرق اصفهان که همواره با خشک‌سالی رو به رو است با حاشیه‌هایی نیز همراه بود، راه‌اندازی فولاد مارشنان سپاهان با سرمایه‌گذاری 5 هزار و 965 میلیارد ریال و اشتغال‌زایی یک هزار و 96 نفر در شهرستان سگزی و تولید شمش فولاد سبک، محصولات میانی تولید آهن و فولاد آهن اسفنجی و میل‌گرد فولادی بود.
به هر روی اصفهان در سالی که با عنوان جهاد اقتصادی سپری شد و به عنوان قطب صنعتی ایران ادعای پیشرفت در این راه را نوید داده بود با چالش‌هایی نیز همراه شد که از مهم‌ترین آنها عدم تأمین اعتبار مورد نیاز برای واحدهای صنعتی دارای مشکل از محل هدفمند کردن یارانه‌ها بود، چرا که دولت به دلیل در اولویت قرار دادن یارانه‌های خانوار و هم‌چنین محدودیت منابع مالی نتوانست آن‌گونه که در تعهد خود دانسته بود این چسب زخم را بر پیکره صنایع زخمی بزند و این گونه شد که برخی از صاحبان صنعت در استان اصفهان تعطیلی را بر ضرر بیشتر اقتصادی ترجیح دادند و به جای ادامه کار در این شرایط خود را روی نیمکت ذخیره‌های صنعت نشاندند چرا که بازی اقتصادی دیگر رمقی برای دویدن در این صحنه باقی نگذاشته بود.
از دیگر ناخوشی‌هایی که گریبان‌گیر برخی صنایع اصفهانی در سال 90 شد، تحمیل قیمت بالای انرژی به صنایع و تعطیلی بیش از یک هزار واحد سنگ‌بری در پایتخت سنگ ایران بود صنایعی که وضعیتشان کم از وضع نابسامان و رشته شده نساجی اصفهان که دیگر سال‌های است نفس‌های آن مانند بافندگانش به سرفه افتاده است، نداشت، اما متأسفانه به رغم وعده‌های داده شده به علت عدم تأمین اعتبار مورد نیاز و سودهای بالای بانکی در ازای پرداخت تسهیلات این دو صنعت از جمله صنایع به طور تقریبی ناکام اصفهان در سال جهاد اقتصادی بودند.
به هر حال استان اصفهان از جمله استان‌های پیشتاز در ارائه طرح‌های ابتکاری در کشور به ویژه در بخش صنعت است که از همین روی ستاد تسهیل و امور پشتیبانی واحدهای تولیدی برای نخستین بار در کشور در استان اصفهان تشکیل شد و با برگزاری بیش از 10 جلسه سعی در برطرف کردن مشکلات صنعتگران آن هم به صورت رو در رو، داشت.
گر چه این جلسات نمی‌توانست تمام دردهای صنعت استان را ساکت کند اما آرام‌بخشی که مصوبات این ستاد بر روی التهابات صنعتی نصف‌جهان می‌گذاشت کمی از نارضایتی صنعتگران اصفهانی می‌کاست.
در هر مورد از جلسات این ستاد حدود 40 یا 50 مصوبه برای رفع مشکلات واحدهای صنعتی استان به تصویب می‌رسید که به گفته بهمن پرویزی حدود 80 درصد از این مصوبات در حیطه عملکرد بانک‌ها و مشکلاتی که صنعتگران با آنها رو به رو هستند.
دیگر کمک‌هایی که در سال گذشته به یاری صنعت استان آمد نامه ستاد تحول صنایع و معادن به رؤسای سازمان‌های صنعت، معدن و تجارت استان‌های سراسر کشور بود که در آن شرایط جدید پرداخت اقساط تسهیلات خط اعتباری هزینه انرژی توسط واحدهای تولیدی که اقدام به دریافت این تسهیلات کرده‌اند را اعلام کرده بود، براساس این ابلاغ به منظور اعطای فرصت بیشتر به واحدهای تولیدی برای مدیریت هزینه‌های انرژی خود، مقرر شد یک دوره تنفس سه ماه برای تمام بنگاه‌های دریافت‌کننده تسهیلات در نظر گرفته شود که آغاز این دوره از ابتدای مهرماه سال 1390 بود و تمام واحدها موظف شدند قسط بعدی خود را از اول دی‌ماه 1390 پرداخت کنند.
این ضوابط با هدف کمک به افزایش نقدینگی بنگاه‌های تولیدی، به اجرا گذاشته شده و در بخش دیگری از ابلاغیه، ستاد تحول صنایع و معادن این نکته را یادآور شد که قراردادهای خط اعتباری هزینه انرژی شش ماهه بود که این اعتبار برای تمام بنگاه‌ها، به جز رشته‌های فولاد، سیمان و آجر، تا پایان شهریور 1390 تمدید شد و متقاضیانی نیز که تاریخ قراردادشان پس از 1/5/90 بوده حداکثر تا پایان آبان‌ماه از این تسهیلات استفاده کردند.
با تمام راهی که سازمان صنعت، معدن و تجارت استان اصفهان در سالی که اقتصاد آن لباس رزم و جهاد بر تن کرده بود کمی تا قسمتی موفق سپری شد، البته بیشتر ناکامی‌های این بخش متوجه تحولات اقتصادی در سطح کلان و کشوری آن بود که از جمله آنها می‌توان به تزلزل نرخ ارز و حبابی شدن قیمت آن که تأثیر مستقیم بر واردات مواد اولیه مورد نیاز صنعت و هم‌چنین صادرات داشت، نام برد اما به هر حال سالی که در ادامه جهاد سال گذشته‌مان خود را به ما رسانده است فرصتی برای بها دادن به تولید ملی و حمایت علمی از کار و سرمایه ایرانی است تا بتواند جای خالی و از دست رفته خود نه تنها در بازارهای داخلی که در بازارهای بین‌المللی را نیز بازیابد.
-------------------------------------
گزارش از: مریم‌السادات کراری
------------------------------------
انتهای پیام/خ10/ط4000
