خبرگزاری فارس مازندران، سرویس اجتماعی؛ استان مازندران به‌واسطه شرایط خاص آب و هوایی و اقلیمی و به خاطر وجود عوامل پایدار و ناپایدار متعدد، همه ساله شاهد سیل‌های متعددی است که توسعه استان را با مشکلات متعددی مواجه کرده است و بودجه‌ای که باید صرف امور توسعه‌ای استان و رفع مشکلات مردم در بخش‌های مختلف شود، صرف بازسازی و جبران خسارت‌های ناشی از سیل و آن هم در حد بسیار جزیی، مختصر و موقتی می‌شود.
*تنها آهی خواهند کشید
کمتر جایی از استان مازندران است که با سیل و مشکلات ناشی از آن بیگانه باشد، شاید اگر درباره سیل از مردم گلوگاه، بهشهر و نکا در شرق مازندران، ساری، سوادکوه، جویبار، قائم‌شهر، بابلسر و آمل در مرکز استان و یا نوشهر، چالوس، عباس‌آباد، تنکابن و رامسر در غرب استان و یا بهتر بگوییم مردم تمام مناطق استان سوال شود، تنها "آهی" خواهند کشید و می‌گویند سال‌هاست این قصه تکراری می‌آید و می‌گذرد، ما صبور و مسؤولان بی‌تفاوت هستند، شاید منظور مردم خوب این دیار علوی از بی‌تفاوتی مسؤولان، گرمی آنها در زمان سیل و عکس‌های سلفی که با سیل می‌گیرند و فراموشی بعد سیل و یا بهتر بگوییم انجام اقداماتی، جزیی و مختصر بلافاصله بعد سیل و نداشتن برنامه‌ای عملیاتی، جامع و کامل برای رفع تدریجی این معضل خانمان‌سوز در مناطق مختلف استان است.
مردم کارهای خوب را می‌بینند
وقتی از عدم اقدامات ریشه‌ای، بنیادی برای پیشگیری از سیل از مدیران ارشد کشوری و استانی گلایه می‌شود بلافاصله عزیزان حالت دفاعی گرفته و به جای تبدیل تهدیدها به فرصت‌ها و برنامه‌ریزی مناسب برای انجام اقدامات مناسب، مهندسی شده و اصولی‌تر برای رفع تدریجی تهدیدهای ناشی از سیل، فقط و فقط از خود و صندلی مدیریتی خود دفاع می‌کنند به خدا مردم کارهای خوب را می‌بینند و متشکر هستند.
اگر همه ما کارمان درست است و بی‌عیب و نقصیم، پس چرا موهبتی الهی همچون باران و سیل‌های ناشی از آن باعث نگرانی فراوان برای شهروندان عزیز مازندرانی از شرق تا غرب استان از روستا تا شهر شده است.
می‌گوید "وزیر باید برود؟ پس درد بزرگ است
واقعاً اگر همه اقدامات درست است، پس چرا به علت سهل‌انگاری یک پیمانکار و عدم وجود نگاهی مهندسی سیلاب برای احداث یک پل در کمربندی نوشهر نماینده مردم نوشهر، چالوس و کلاردشت در مجلس شورای اسلامی می‌گوید "وزیر باید برود؟ پس درد بزرگ است. شاید بتوان از عبارت ایشان این را درک کرد که مسؤولانی که دلسوز مردم و مشکلات آنها نیستند، باید بروند. چه در سطح ملی باشند، چه در سطح استانی و شهرستانی.
جبران خسارت (معلوم نیست چقدر و چگونه) باشد
اگر نگاه‌ها مهندسی شده است، پس چرا نسبت به بحران‌هایی همچون سیل تنها یک نگاه وجود دارد و آن هم جبران خسارت (البته در حد درمانی موقت و به‌صورت مسکن و جزئی) و به مبحث پیشگیری از سیل کمتر توجه می‌شود؛ یعنی چرا باید نگاه معاون رئیس جمهور به مقوله سیل 13 و 14 مهر 97 مازندران جبران خسارت (معلوم نیست چقدر و چگونه) باشد و توجه دولت به تأمین اعتبار کافی و مناسب برای پیشگیری از سیل در مازندران در ابعاد مختلف و در حوزه‌های کاری متعدد و مناطق مختلف استان نباشد؟!
شاید دولت مردم را مقصر می‌داند و مردم دولت را، ولی آنچه مسلم است، هم مردم همراه هستند و هم دولت می‌تواند و باید بتواند، چون چنانچه اقدامی اساسی در این خصوص در آینده در مازندران انجام نگیرد، همان‌گونه که در گذشته سیل توسعه استان را با مشکلات عدیده مواجه کرده، در آینده نیز در صورت عدم توجه به آن مشکلات ناشی از آن چندین برابر خواهد شد.
شاید اگر نگاهی کوتاه به آسیب شناسی سیل‌های سال‌های اخیر در مازندران، به‌ویژه سیل اخیر غرب تا شرق استان مازندران که باعث خسارت فراوان به بخش‌های دولتی، عمومی و مردمی شد، داشته باشیم.
شاهد آن خواهیم بود که عوامل متعددی در بروز و تشدید خسارت‌های ناشی از سیل، در کنار میزان و مدت بارش دخیل بوده‌اند، که از آن جمله می‌توان به عدم رسیدگی به تأسیسات زیربنایی و انجام اقدامات پیشگیرانه از سیل در زمان مناسب برای حفاظت از آنها، ناکافی بودن و عدم اجرای طرح‌های پیشگیرانه مهار سیلاب در حوزه‌های آبریز بالادست در تمامی مناطق سیل‌گیر استان، ناکافی بودن سدها، تجاوز به حریم رودخانه‌ها و انهار و مسیل‌ها، برداشت‌های بی‌رویه شن و ماسه در مناطق سیل‌گیر و عدم سامان‌دهی اصولی و مهندسی شده رودخانه‌ها، وجود ابنیه فنی غیراستاندارد و سازه‌های متقاطع مزاحم در مسیر رودخانه‌ها، غیراستاندارد بودن کانال‌های جمع‌آوری آب‌های سطحی در مناطق شهری و روستایی و یا بهتر بگوییم فقدان وجود آنها در بسیاری مناطق استان، عدم اجرای قوانین مرتبط با مدیریت سیلاب و موارد زیادی از این قبیل اشاره کرد.
هر چند که در کشور ما و به‌ویژه در استان مازندران همه ما عادت کرده‌ایم، در زمان بحران گرم باشیم و همه خواستار ایجاد تحول و همواره سخنان شیرین مسؤولان را به همراه عکس‌های سلفی در کنار بحران‌ها از جمله سیل زیاد دیده‌ایم و با گفتار درمانی مسئولان خیلی آشنا هستیم، ولی چنانچه به مقوله‌ای همچون سیل در استان مازندران (که از نظر تعداد وقوع و میزان خسارت و تلفات، بحران نخست استان شناخته می‌شود) نگاهی مهندسی در آینده نداشته باشیم و به جای انجام اقدامات زیربنایی و پیشگیرانه، فقط یا گفتار درمانی کنیم یا منتظر باشیم مردم آن را فراموش کنند.
مردم می‌گویند: "این هم بگذرد!"
قصه سیل در قلب مردم فهیم و نجیب استان همچون قصه برف و سایر حوادث رخ‌داده در مناطق مختلف استان، به درد و رنج و غصه تبدیل خواهد شد و اگر منابعی که لازم است صرف توسعه استان شود، صرف هزینه‌های اداری دستگاه‌های اجرایی متولی استان و صرف تقویت گفتار درمانی آنها شود، مشکل مردم و مشکل استان مازندران کماکان به قوه خود خواهد ماند و مردم می‌گویند: "این هم بگذرد!" و مسؤولان یکی پس از دیگری می آیند و چند صباحی می‌مانند و می‌روند، مازندران مقتدر می‌ماند و دردهایش، مازندران می‌ماند و مردم فهیم و نجیبش!.
آیا شیری در هواشناسی وجود داشت؟
امیدواریم این سیل نیز همچون سایر حوادث و مشکلات مردم مازندران در آینده به فراموشی نرود و مسؤولان ارشد کشوری و استانی نگاهی مهندسی‌تر به مدیریت بحران سیل در مازندران داشته باشند و با حمایت‌های دولت در آینده نزدیک هم جبران خسارت‌های ناشی از سیل به درستی و در زمان مناسب انجام گیرد و هم اقدامات پیشگیرانه از سیل در مناطق مختلف استان به خوبی انجام شود، تا در آینده شاهد کاهش اثرات ناشی از سیل باشیم تا دیگر معاون استاندار مازندران در لحظه سیل اخیر به‌جای مصاحبه "که در هواشناسی حضور دارم و در حال مدیریت بحران سیل هستم (انگار در هواشناسی شیری وجود دارد تا با کم و زیاد کردن آن سیل و بارندگی کم شود) در مصاحبه‌های مسؤولان ارشد استان در آینده بشنویم: باران رحمت الهی به وفور در فلان منطقه استان آمد، الحمدالله با اقدامات زیربنایی و طرح‌های پیشگیرانه انجام شده از قبل بحران، سیلاب مهار شد و تهدید به فرصت تبدیل شد و مشکلی متوجه مردم منطقه نشده است.
مردم فهیم و نجیب استان در مناطق مختلف سیل‌زده سیل اخیر استان (13 و 14 مهر ماه 97) از غرب تا شرق مازندران، منتظر اقدامات عملی دولت در سطح ملی برای جبران خسارت و نیز تأمین اعتبارات مورد نیاز برای انجام طرح‌های پیشگیرانه از سیل و نیز پاسخگویی مسؤولان ارشد استان و شهرستان‌های آسیب‌دیده در آینده نه چندان دور هستند، ان‌شاءالله این موضوع مهم متوجه مرور زمان نشده و به فراموشی نرود.
گزارش: بهزاد پورمحمد
انتهای پیام/و
