چکیده
توسعه ی حمل و نقل هوایی موجب تغییرات فراوانی درفرودگاه ها شده است.تعداد اپرونها و پایانه ها از نظر پیچیدگی و اندازه رو به افزایش است. به علت افزایش تعداد پروازها، تعدادهواپیماها وبه تبع آن افزایش تجهیزات،وسائل نقلیه وموانع ثابت، احتمال وقوع بحران در فرودگاه افزایش یافته است.
با توجه به این موضوع، تحقیق قابل توجهی برای کاهش بحران در فرودگاه ها و بهینه سازی دسترسی سرویس رسانان به هواپیماها انجام نشده است. سامانه ی اطلاعات مکانی، با توانایی هایی که در تجزیه و تحلیل داده های مکانی ارائه داده است، متخصصان و مهندسان فرودگاه ها را در به کارگیری آن برای بهبود مدیریت بحران در فرودگاه راغب کرده است. در این تحقیق اطلاعات مکانی و زمانی مربوط به سرویس رسانی در فرودگاه، که یکی از عوامل اصلی وقوع بحران در فرودگاه است، به صورت غیرآنی تجزیه و تحلیل شده و شیوه ای نو برای بهینه سازی دسترسی سرویس رسانان به هواپیماها و در نتیجه کاهش بحران در فرودگاه ارائه شده است. هدف به‌کارگیری این شیوه بهینه سازی دسترسی خودروهای سرویس رسان (با شرط تأخیر نداشتن پروازها) برای کاهش بحران در فرودگاه است. در طرح پیشنهادی عملیات سرویس رسانی با در نظر گرفتن دو حالت منجر به کاهش بحران می شود: در حالت اول سرویس رسان پس از ارائهی سرویس به جایگاه دائم باز می گردد و در حالت دیگر سرویس رسان پس از ارائهی سرویس در جایگاه موقت توقف می کند. نتایج نشان می‌دهد که در هر دو حالت با کاهش تعداد سرویس رسان ها در سطح فرودگاه ها از میزان بحران کاسته می‌شود.
نویسندگان:
ابوذر رمضانی: دانشجوی دکتری سیستم اطلاعات مکانی، مجتمع آمایش و پدافند غیرعامل، دانشگاه صنعتی مالک اشتر
محمدرضا ملک: دانشیار، گروه سیستم اطلاعات مکانی، دانشکده مهندسی نقشه‌برداری، دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی
حمید دهقانی: استادیار، پژوهشکده آفا، مجتمع آمایش و پدافند غیرعامل، دانشگاه صنعتی مالک اشتر
حبیب اله سهامی: استادیار، مرکز پژوهشی علوم و فناوری آمایش و مکانیابی، مجتمع آمایش و پدافند غیرعامل، دانشگاه صنعتی مالک اشتر
رضا حسنوی: دانشیار، مجتمع آمایش و پدافند غیرعامل، دانشگاه صنعتی مالک اشتر
دو فصلنامه مدیریت بحران - دوره 4، شماره 1، تابستان و پاییز 1394.
برای مشاهده کامل مقاله روی فایل مقابل کلیک کنید. 
