چکیده
قانون کار ایران و فرانسه دوره‌ای را با عنوان دورۀ آزمایشی پیش‌بینی کرده‌اند تا کارگر و کارفرما پس از ارزیابی کامل به انعقاد قرارداد کار به صورت قطعی اقدام نمایند. مدت این دوره در قانون کار ایران برای کارگران ساده و نیمه‌ماهر یک ماه و برای کارگران ماهر سه ماه تعیین شده است. این درحالی است که قانون کار فرانسه این مدت را برای کارگران دو ماه، سرکارگران و ناظران سه ماه و مدیران چهار ماه درنظر گرفته است. وجه مشترک دورۀ آزمایشی در قانون کار ایران و فرانسه در این است که هر یک از طرفین قرارداد کار در پایان و یا حتی در خلال این دوره می‌توانند قرارداد کار را فسخ نمایند؛ با این تفاوت که قانون کار فرانسه برخلاف قانون کار ایران اطلاع و اخطار قبلی را شرط قطع رابطۀ کار در طی و یا پایان دورۀ آزمایشی می‌داند. پژوهش حاضر جنبه‌های مختلف دورۀ آزمایشی را در قانون کار ایران و فرانسه واکاوی کرده است.
کلیدواژه ها: دورۀ آزمایشی؛ قانون کار ایران؛ قانون کار فرانسه؛ قرارداد کار؛ کارفرما؛ کارگر
نویسندگان:
محمد مظهری: دانشگاه تبریز
محمدرضا مجتهدی: دانشگاه تبریز
فرزاد جنگجوی: دانشگاه تبریز
نشریه فقه و حقوق اسلامی - دوره 7، شماره 12، بهار و تابستان 1395.
برای مشاهده کامل مقاله روی فایل مقابل کلیک کنید. 
