چکیده
قرآن، کتاب هدایت است و آدمی با مراجعه به آن میتواند به اهداف هدایتی قرآن دست یابد؛ ولی از آنجا که قرآن به کلیات پرداخته است و جزئیات را به عهده پیامبر (ص) گذاشته است، ضروری است که برای فهم عمیق قرآن به احادیث آن حضرت مراجعه شود. اما به جهت عمق نامحدود قرآن، پیامبر (ص) نمیتوانستند همهی آیات را با همهی بطون آن تبیین کنند؛ لذا بر خود لازم دانستند که در کنار قرآن برای آیندگان منبعی دیگر در اختیار قرار دهند تا مورد استفادهی هدایتی مردم قرار گیرد. بر این اساس مطابق حدیث ثقلین، اهل بیت (ع) را به عنوان بیان کنندهی قرآن معرفی فرمودند. علی (ع) در میان اهل بیت (ع) از جایگاه ویژهای برخوردار است و پیامبر (ص) ایشان را اعلم صحابه در امور دینی و به همراه قرآن معرفی کرده است، و بزرگان صحابه نیز به این مطلب اذعان دارند. پس با مراجعه به متون روایی و تفسیری میتوان تعالیم قرآنی و تفسیری ایشان را فرا گرفت و بدین طریق با وقوف به جایگاه تفسیری آن حضرت، خود را از تعالیم ایشان بهرهمند ساخت.
کلیدواژه ها: علی(ع)؛ تفسیر؛ قرآن؛ روایت؛ پیامبر(ص)
نویسندگان:
صمد عبداللهی عابد: دانشیار دانشگاه شهید مدنی آذربایجان
علی احمد ناصح: دانشیار دانشگاه قم
نشریه تفسیر پژوهی - دوره 2، شماره 4، پاییز و زمستان 1394.