به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری فارس، ملی‌پوشانی که در رشته‌های مختلف به فعالیت می‌پردازند، به غیر از کسب مدال در بالاترین سطح مسابقات یعنی المپیک و پارالمپیک، چیز دیگری نمی‌خواهند. آنها تنها حرفی که به زبان می‌آورند؛ افتخارآفرینی برای کشور و بالا بردن پرچم در تمامی میادین است. یکی از این ورزشکاران بدون ادعا، غلامرضا رحیمی دارنده مدال طلای پارالمپیک 2016 ریو در رشته پاراتیروکمان است. خودش می‌گوید در هر جایی که توان داشته باشم تا مدال بگیرم و پرچم کشورمان را به اهتزاز دربیارم، جلو می‌روم و از کسی هم توقعی ندارم.
غلامرضا رحیمی رشته‌های زیادی را تجربه کرده و در هر رشته‌ایی هم که بوده، مدال گرفته است. او معتقد است یک قهرمان، یک قهرمان به دنیا می‌آید. در 5 رشته رزمی قهرمان جهان شده و بعد از اینکه دست راستش با آسیب دیدگی مواجه می‌شود، به صورت حرفه ای در تیروکمان فعالیت خود را آغاز می‌کند و بعد از چند ماه قهرمان می‌شود. او اکنون جز بهترین‌های تیروکمان ایران است و توانسته مدال طلای پارالمپیک 2016 ریو را به دست بیاورد. به گفته خیلی از کارشناسان تیروکمان، رحیمی استعداد ناب این رشته است که با محدودیت‌ها زیادی که در زندگی داشته، نتوانسته به حق خود در ورزش برسد.
از او خواستیم تا در این گفت‌وگویی که با خبرگزاری فارس دارد، تمام ناگفته‌ها را بگوید و مشکلاتش را مطرح کند ولی باز هم با همان ماخوذ به حیایی و رفتاری که همه دوستان و نزدیکانش از او سراغ دارند، لب به شکایت برنمی‌دارد. مشروح صحبت‌های غلامرضا رحیمی به شرح زیر است:
* در 4 رشته رزمی قهرمان جهان شدم
* قهرمان تیراندازی با کمان ایران بودم
* قهرمان، قهرمان به دنیا می‌آید
* در پاراتیروکمان خیلی راحت‌ترم
* انتظاری از کسی ندارم
فارس: ورزش را از چه سنی شروع کردی و با چه رشته‌ای؟
از 9 سالگی در دزفول فوتبال بازی می‌کردم و در پست دروازه‌بانی استعداد زیادی داشتم.
فارس: چطور شد فوتبال را کنار گذاشتید؟
در اوایل دهه هفتاد رشته‌های رزمی در سراسر کشور طرفداران زیادی داشت و من هم مثل سایر دوستانم به این سمت گرایش پیدا کردم. ابتدا با رشته رزم‌آوران که ورزش ایرانی بود و توسط استاد رجایی ابداع شده بود، شروع کردم. سپس در کونگ فو فایتینگ قهرمان، کیک بوکسینگ و کاراته کیوکوشین قهرمان جهان شدم و در ووشو هم فعالیت داشتم.
فارس: چند بار قهرمان جهان شدی؟
پنج قهرمانی جهان در رشته‌های مختلف رزمی دارم.
فارس: تا چه سالی ورزش‌های رزمی را ادامه دادی؟
تا بهمن ماه سال 87 بود که ووشو کار می‌کردم.
فارس: چطور آسیب دیدی که دیگر به رشته‌های رزمی ادامه ندادی؟
در ووشو فعالیت می‌کردم که در مسابقاتی در شیراز دستم راستم از ناحیه آرنج شکست. بعد از آن هم در یک تصادف، کتفم آسیب دید و محدویت حرکتی پیدا کردم.
فارس: با دست آسیب دیده مبارزه می‌کردید؟
بله. حتی با دست آسیب دیده‌ام، مبارزه می کردم.
فارس: چه سالی رشته تیروکمان را شروع کردی؟
سال 87 به ورزش تیروکمان (ریکرو) افراد سالم آمدم. بعد از 9 ماه که این رشته را شروع کرده بودم، در اولین رقابتهای قهرمانی کشوری در قالب تیم استان خوزستان مدال گرفتم. تا آن روز تیم تیروکمان خوزستان در مسابقات کشوری نتوانسته بود مدال بگیرد. در اولین مسابقه‌ای که شرکت کرده بودم، به فینال راه یافتم و مدال نقره گرفتم. در فینال با بهزاد پاکزاد مسابقه دادم.
فارس: چه سالی برای اولین بار به تیم ملی راه پیدا کردی؟
سه ماه بعد در انتخابی تیم ملی شرکت کردم و به تیم ملی دعوت شدم. در آن زمان فدراسیون تیروکمان تعلیق شده بود و در حدود چند ماه در اردو بودیم.
فارس: اولین مسابقه بین‌المللی که اعزام شدی؟
به مسابقات قهرمانی جهان در شانگهای اعزام شدم که از بین 160 تیرانداز، 47 شدم.
فارس: اولین مدال بین‌المللی را چه سالی کسب کردی؟
در بازی‌های 2013 همبستگی کشورهای اسلامی در پالمبانگ اندونزی اولین مدال برنز را گرفتم.
فارس: چطور به پاراتیروکمان آمدی؟
ورزش معلولین را زیاد نمی‌شناختم. چون آسیب بدنی و محدودیت حرکتی در دست راستم داشتم، مجید کهتری سرمربی تیم ملی به من زنگ زد و پیشنهاد داد تا در پاراتیرکمان فعالیتم را ادامه دهم. در اولین جلسه که در تمرین تیم ملی جانبازان و معلولین حضور یافتم، وقتی رفاقت و همدلی بین آنها را دیدم، ترغیب شدم تا در بین آنها بمانم. اولین باری که در اردوی تیم ملی حضور یافتم و زهرا نعمتی و ابراهیم رنجبر مدال‌آوران این رشته را از نزدیک دیدم، واقعا خیلی خوشحال شدم که می‌توانستم در کنار این قهرمانان فعالیت کنم و تیر بزنم. در کنار این افتخارآفرینان، بیشتر انگیزه پیدا کردم تا تمرین را ادامه دهم و رکورد‌های خوبی برای شرکت در پارالمپیک به دست بیاورم.
فارس: آیا می‌توانی در مسابقات تیروکمان افراد سالم شرکت کنی؟
بله. چند سال قبل در اردوی انتخابی تیم ملی تیروکمان شرکت کردم. در مسابقات درون اردویی که 9 نفر بودیم، در شش روز مسابقه انتخابی دادم و هر روز اول شدم.
فارس: چرا در دو بخش فعالیت نمی‌کنی؟
اگر دغدغه مالی نداشته باشم، می‌توانم در دو بخش جانبازان و معلولین و سالم‌ها شرکت کنم. خیلی دوست دارم تا پرچم کشورمان را رقابتهای برون مرزی در دو بخش به اهتزاز دربیاورم.
فارس: در بخش پارالمپیک حمایت لازم صورت می‌گیرد؟
کمیته ملی پارالمپیک بیشتر حمایت می‌کنند.
فارس: اگر معلولیت بیشتری داشتی، ورزش می‌کردی و چه ورزشی را انتخاب می‌کردی؟
ورزش می‌کردم و باز هم تیروکمان را انتخاب می‌کردم چون این رشته را خیلی دوست دارم.
فارس: در ادامه چه اتفاقی افتاد و قبول کردند تا در پاراتیروکمان فعالیت کنی؟
پزشک فدراسیون مرا معاینه کرد و هماهنگ‌های لازم انجام شد تا در رشته تیروکمان حضور داشته باشم. کهتری با مسئولان صحبت کرد و اجازه گرفت تا به پاراتیروکمان بیاییم.
فارس: چه احساسی داشتی که از یک رشته ورزشی افراد سالم به ورزش معلولین آمدی؟
حس می‌کردم یک جوری در پاراتیروکمان به عنوان فردی ضعیف دیده می‌شوم و فعالیتم بی ارزش است. اما روانشاس تیم ملی دکتر حمزه که یکی از دوستان خوب من هم است با من صحبت کرد. با وی مشورت می‌کردم و او به من می‌گفت؛ تو به پرچم کشورت خدمت می‌کنی. از این رو تلاش می‌کنم تا یک قدمی برای خاک کشورم بردارم و یک آدم کوچک کار بزرگی انجام بدهم.
فارس: نظرت درباره ورزش معلولین چیست؟
باید جور دیگر به معلولین نگاه کرد و آنها را به فضای ورزش بیاوردند تا در زندگی‌شان خوشحال باشند.
فارس: واقعا معلولیت، محدودیت می‌آورد؟
معلولیت هیچ محدودیتی ندارد. هر انسان معلولی می‌تواند به هر چیزی که بخواهد، برسد.
فارس: در پاراتیروکمان خیلی راحت‌تر مدال می‌گیری؟
بعد از سه ماه که در پاراتیروکمان حضور داشتم، به مسابقات تایلند رفتم و پنجم شدم. فهمیدم کار برای کسب مدال سخت است.
فارس: برای کسب یک مدال زحمت زیادی می‌کشی.
این تنها خودم نیستم که مدال می‌گیرم. در این مدل‌آوری همه کمک می‌کنند تا بتوانم مدال بگیریم. همه در مدال‌آوری من شریک هستند. از کسی که در اردوی تیم ملی مسئول تدارکات است، برای ورزشکاران زحمت می کشد تا مربیان، مسئولان فدراسیون، هیأت‌های شهرستانی و استانی و ... خیلی ها برای حضور یک ورزشکار و گرفتن مدال نقش دارند.
فارس: آرزوی ورزشی‌ات چه بود؟
در ورزش حرفه‌ای همیشه آرزو داشتم یک روز مدال المپیک را بگیرم.
فارس: ولی در بازی‌های پارالمپیک مدال گرفتی.
بله. تنها مدال طلای پاراتیروکمان در پارالمپیک مردان را به دست آوردم.
فارس: در هر رشته‌ای که حضور داشتی قهرمانی شدی؟
به نظرم یک فرد قهرمان، قهرمان به دنیا می‌آید. آن فرد پتانسیل و استعداد در بدنش است.
فارس: چطور باید یک فرد قهرمان کشف شود؟
پیشکسوتان و دلسوزانی در ورزش حضور دارند که این استعداد را کشف خواهند کرد تا یک فرد به قهرمانی برسد. البته ورزشکار نیز باید تلاش کند تا به سکوی قهرمانی برسد.
فارس: استعدادهایت چطور کشف شد؟
اگر من در رشته‌های ورزشی فعالیت نمی‌کردم، این استعدادها به چشم نمی‌آمد.
فارس: در چه مقطعی تحصیل می‌کنی؟
دانشجوی ترم آخر رشته تربیت‌بدنی هستم. وقتی در ورزش می‌توانم به قهرمانی برسم، سعی داشتم در این زمینه هم تحصیل کنم.
فارس: مشکلات مالی داری؟
همه ورزشکاران مشکلات مالی دارند ولی هدف اصلی چیز دیگری است که با انگیزه خدمت کردن به کشور و پرچم به کار خود ادامه می دهم.
فارس: خانه داری؟
نه. اجاره نشین هستم
فارس: شغل اصلی‌ات چیست؟
صافکار و نقاش اتومبیل هستم. مغازه هم ماهی دو میلیون تومان اجاره می‌دهم.
فارس: انتظاری از مسئولان داری؟
انتظاری از کسی ندارم ولی باید وضعیت ورزشکاران را درک کنند.
فارس: چرا مهاجرت ورزشکاران زیاد شده است؟
مسئولان باید کاری انجام بدهند تا خواسته‌های به حق ورزشکاران برآورده شود و از آنها حمایت لازم به عمل بیاید تا فکر قهرمانان با یک پیشنهاد به سمت خارج از کشور نرود. قهرمانان برای کسب مدال سختی زیادی را متحمل می‌شوند و باید به آنها و کارشان ارزش داده شود.
فارس: با رفتن ورزشکاران به خارج از کشور موافق هستی؟
موافق این نیستم که قهرمان ایرانی در تیم ملی کشور دیگری مدال بگیرد اما ملی‌پوشان که زحمت می‌کشند، بها زحماتشان را نمی‌دهند. آنها مدال را با خون و دل می‌گیرند. وقتی حمایت نمی‌شوند، به یک کشور دیگر برای فعالیت حرفه‌ای می‌روند.
فارس: نظرت در مورد مربی‌ات چیست؟
مجید کهتری مربی خوب و یک انسان مهربان و دلسوز است.
فارس: شناختی از مربی تیم ملی تیروکمان سالم‌ها داری؟
مجید میررحیمی هم نتیجه خوبی گرفته ولی تا الان با او کار نکردم.
فارس: چند فرزند داری؟
یک پسر 12 ساله به نام طاها دارم.
فارس: در چه رشته فعالیت دارد؟
در هیچ رشته ورزشی نمی‌تواند فعالیتی کند چون متاسفانه ناراحتی قلبی دارد.
فارس: دومین مدال را در پارالمپیک خواهی گرفت؟
در این روزهای کرونایی تمرین می‌کنم تا مدال دوم خود در پارالمپیک توکیو ببرم. با تمام وجودم برای کسب مدال تلاش می‌کنم و هدفم این مهم است. ولی در تیروکمان و هیچ ورزشی دیگر نتیجه اصلا قابل پیش بینی نیست.
فارس: ورزش حرفه‌ای را تا کی پیگیری می‌کنی؟
تا موقعی که بتوانم ورزش کنم و توان داشته باشم، ورزش حرفه‌ای را ادامه می‌دهم و برای پرچم کشورم می‌جنگم. بعد از دوران قهرمانی در عرصه مربیگری فعالیت خواهم کرد و به عنوان مربی در هر رده‌ای که لازم باشد، حتی در شهرستان، استان و هر جای در کشور یا تیم ملی، دوباره به مملکتم خدمت خواهم کرد.
فارس: هنوز فوتبال را دنبال می کنی؟
فوتبال را دوست دارم و طرفدار تیم ملی کشورمان هستم.
فارس: حرف آخر.
هر کمکی که از دستم برمی‌آید، از جان و دل برای مردم کشورم انجام خواهم داد. امیدوارم همیشه خانواده‌ام، همشهری‌هایم، هموطنانم و تمامی مردمان دنیا در سلامتی کامل باشند. دعا می‌کنم هر چه این ویروس از سراسر جهان از بین برود و مردم دنیا روی خوشی را ببینند.
انتهای پیام/
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
