حوزه زندگی -نفیسه خانلری: با اینکه درسال‌های بیماری، توفیق روزه‌داری از او گرفته شده بود، اما بازهم برایش مهم بود که با بوی غذاهای مختص به افطار، حال و هوای رمضان را در خانه اش حفظ کند. کار هر روزش بود؛ صندلی‌اش را جلوی گاز می‌گذاشت و دست‌به‌کار می‌شد تا با دستان خودش، افطاری را آماده کند. این افطاری برای او صرفاً برای اهل خانه نبود و حتماً همسایه‌ها هم سهمی از آن داشتند. فرقی نمی‌کرد آش رشته بپزد یا حلوا و شله‌زرد و یا حتی نان و پنیر و سبزی آماده کند، مهم این بود که همواره سهم همسایه‌ها محفوظ بماند و هر شب، یک ظرف افطاری به یکی از همسایه‌ها بدهد.
هر شب افطاری برای یک همسایه
در بین تمام مشغله‌های زندگی و خستگی‌های روزمره، شاید افطاری پختن و افطاری دادن به همسایه‌ها کار چندان ساده‌ای نباشد. طبیعی است که یک خانم شاغل و یا حتی خانمی که مسئولیت رسیدگی به خانواده و نگهداری از فرزندان را بر عهده دارد، فرصت چندانی برای پختن حجم زیادی از افطاری و نذری نداشته باشد، اما قرار هم نیست، هر شب دیگ بزرگی بار بگذارد تا به تمام همسایه‌ها افطاری بدهد. به‌هرحال هر خانواده‌ای، روزه‌اش را با خوراکی هرچند ساده افطار می‌کند و غذای مختصری برای خود می‌پزد، بنابراین همین‌که بتواند برخی شب‌ها فقط یک ظرف از همان افطاری خانواده را برای همسایه کنار بگذارد، کافی است. فرقی نمی‌کند که یک ظرف آش باشد یا یک نان تازه. بردن هریک از این‌ها به خانه همسایه، یعنی سهیم کردن آن‌ها در افطاری خود و رسیدن به ثوابی که شاید همیشه به همین راحتی‌ها به دست نیاید.
حسن همسایگی، خانه را آباد می‌کند
شاد کردن همسایه، یعنی همان قشری که بزرگان دینمان تأکید بسیاری به آن داشته‌اند، قطعاً کار چندان سختی نیست. مثلاً اگر زمان افطار، یک نان اضافه‌تر بخریم یا چند عدد خرما و بامیه بسته‌بندی کنیم و به همسایه خود بدهیم، ظاهراً کار ساده‌ای کرده‌ایم اما همین کارهای ساده و کوچک است که اتفاقات خوب بزرگ را در زندگی‌هایمان رقم می‌زند. درست همان‌طور که امام صادق (ع) فرمودند:" حسن همسایگی، خانه را آباد و عمرها را زیاد می‌کند." چه‌بسا که حتی شاید همان یک ظرف افطاری ساده و حتی لقمه‌ای نان و پنیر و سبزی، تنها افطاری خانه همسایه باشد. نه اینکه قطعاً بخواهیم بگوییم آن همسایه ممکن است استطاعت مالی نداشته باشد، بلکه اصلاً ممکن است، همسایه‌مان آن روز حال مساعدی برای آماده کردن افطاری نداشته و شاید آن‌قدر دیر به خانه رسیده که نتوانسته چیزی باری افطار آماده کند، بنابراین چقدر خوب می‌شود که به بهانه‌های مختلف، به همسایه‌هایمان محبت کنیم و فرصت‌های ارزشمند را به‌راحتی از دست ندهیم. اگر همسایه‌ای به شما سلام نمی‌کند یا صدای همسایه دیگری باعث آزار شما می‌شود یا عقاید یکی از همسایه به شما نمی‌خورد، اختلاف‌سلیقه دارید و یا هر چیز دیگر؛ اما بازهم به خود مدام تأکید کنید که هیچ‌یک از این مسائل نمی‌تواند بهانه‌ای برای خوب نبودن شما باشد. مطمئن باشید که همان یک ظرف افطاری ساده به برکت ماه رمضان، می‌تواند حلال بسیاری از مشکلات میان همسایه‌ها باشد.
برکت را به خانه بیاوریم
امام صادق (ع) می‌فرمایند:" هرکس خوبی بکارد، خشنودی درو می‌کند." قطعاً این فرموده برای همه ما قابل‌لمس است. آیا تابه‌حال شده، کار نیکی انجام دهیم و از انجام آن حس خوبی نگرفته باشیم؟ به‌واقع، هر کار نیکی به‌مانند آینه به خودمان برمی‌گردد. وقتی دست پیرمردی را می‌گیری تا او را از خیابان رد کنی یا وقتی در اتوبوس، جایت را به مادری می‌دهی که فرزندش را در آغوش گرفته، قطعاً قبل از آنکه حال طرف مقابل را خوب کنی، حال خودت خوب می‌شود. افطاری دادن هم، دقیقاً مثل همین کارهاست. درست زمانی که از خیلی چیزها خسته شده‌ایم و شاید هیچ‌چیز نتواند حال دلمان را خوب کند، یک بهانه مثل همین افطاری دادن به همسایه کافی است تا روحمان جلا پیدا کند. شاید بگویید این حرف‌ها بزرگنمایی است و یا اصلاً شعار است، اما بیایید برای یک‌بار هم که شده، این راه را امتحان کنیم. تا حالا به این فکر کرده‌اید که چرا قدیمی‌ها همیشه حال دلشان خوب بود؟ بی‌ربط نیست اگر بگوییم که آن‌ها با همین خوبی‌های ساده، انرژی مثبت می‌گرفتند و کمتر با مشکلاتی چون افسردگی و ناامیدی دست‌وپنجه نرم می‌کردند، پس چقدر خوب است حالا که در ماه پربرکت رمضان به سرمی بریم و خداوند به‌واسطه افطاری دادن، فرصت کرامت را در اختیارمان قرار داده است، برای خودمان کاری کنیم و با همان یک ظرف افطاری ساده و البته با توکل به الطاف خداوند، شاهد تحولات بزرگی در روح و روانمان باشیم. چه‌بسا که همین کار ساده می‌تواند برکت را نیز به شکل مضاعفی به خانه‌هایمان بازگرداند. وقتی حرف از بازگشت برکت به خانه‌هایمان می‌زنیم، صرفاً منظور رونق سفره‌هایمان نیست. همین‌که فرزندانمان خوبی‌ها را از نزدیک لمس کنند، بخشش و کرامت را ببینند، آداب مردم‌داری را بیاموزند و درست زیستن را یاد بگیرند، یعنی همان برکت. وقتی فرزندانمان را در آماده کردن افطاری برای همسایه‌ها شریک کنیم و به‌طور مثال تزیین روی ظرف را به آن‌ها بسپاریم، هنگام آماده کردن افطاری، همراه با بچه‌ها ذکر بگوییم و یا برای پخش افطاری از بچه‌هایمان کمک بگیریم، عملاً یک سنت را در وجود آن‌ها نهادینه کرده‌ایم تا محبت به دیگران را از این بعد نیز بیاموزند.
حواسمان به آسیب‌ها باشد
گرچه افطاری بردن برای همسایه‌ها سنت پسندیده‌ای است، اما باید حواسمان به آسیب‌های احتمالی هم باشد. در اینجا اشاره به چند نکته بسیار ضروری است.
1. انتظار مقابله‌به‌مثل نداشته باشیم
گاهی برخی‌ها وقتی برای همسایه‌ای افطاری می‌برند، انتظار دارند که طرف مقابل هم همین کار را در قبال آن‌ها انجام دهد، اما واقعاً اگر می‌خواهیم ثواب این کار را حفظ کنیم، باید صرفاً برای رضای خدا قدم برداریم و چشممان دنبال جبران کردن طرف مقابل نباشد.
2. چشم‌وهم‌چشمی نکنیم
اگر همسایه‌ای برایمان افطاری آورد، همه حواسمان به این نباشد که حالا برای جبران کار همسایه باید چه کنیم. همان‌طور که قبلاً هم اشاره شد همین‌که بتوانیم نان تازه‌ای برای همسایه خود بخریم نیز کافی است برای آنکه به همسایه خود نشان دهیم قدردان زحمت او هستیم. یا مثلاً می‌توانیم فاتحه‌ای برای اموات او بخوانیم و یا برایشان دعای خیری بکنیم.
3. با خوراک همسایه افطار کنیم
همان‌طور که انتظار داریم دیگران با آنچه ما برایشان برده‌ایم افطار کنند تا ثوابی هم نصیب ما شود، خودمان هم همین کار را کنیم و روزه خود را با آنچه دیگران آورده‌اند، بازکنیم.
4. طرف مقابل را در معذوریت نگذاریم
خیلی‌ها رسم دارند که وقتی چیزی برایشان می‌بریم، ظرف را خالی برنمی‌گردانند و حتی آن را با یک شاخه نبات پر می‌کنند، اگر می‌خواهید همسایه خود را در معذوریت نگذارید، می‌توانید از ظرف‌های یک‌بارمصرف استفاده کنید تا طرف مقابل مجبور به جبران نباشد.
5. بامتانت رفتار کنیم
قطعاً همیشه برای افطاری دادن، مهم‌تر از هر چیز خلوص نیت است، بنابراین اگر برای همسایگان افطاری حاضر می‌کنیم، حواسمان به نوع رفتار و برخوردمان باشد که مبادا این افطاری دادن، منجر به خودنمایی شده و اجر این کار پسندیده از بین برود. برای جلوگیری از چنین اتفاقی، حتماً با روی گشاده نزد همسایه‌ها برویم و بامتانت رفتار کنیم.
انتهای پیام/
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
