این زن در فرزندپروری زبانزد است

گروه زندگی؛لعیا بغدادی:خواب دید در باغ سرسبز و پردرختی نشسته است. با نهرهای روان و میوه های فراوان. محو عظمت خدا بود که ماه از آسمان فرود آمد و در دامنش قرار گرفت. نورش چشمها را خیره می کرد.مبهوت نور ماه بود که سه ستاره نورانی در دامنش قرار گرفتند.

هنوز متحیر بود که ندایی از آسمان آمد:« فاطمه مژده باد تو را به سیادت و نورانیت به ماه نورانی و سه ستاره درخشان. پدرشان سید و سرور همه انسانهاست بعد از پیامبر گرامی و اینگونه در خبر آمده است».

با ترس از خواب پرید. خوابش را برای مادر تعریف کرد. مادر تعبیر کرد: «دخترم رؤیای تو صادقه است ای دخترکم به زودی تو با مرد جلیل القدری که مجد و عظمت فراوانی دارد ازدواج می کنی. مردی که مورد اطاعت امت خود است. از او صاحب ۴ فرزند می شوی که اولین آنها مثل ماه چهره اش درخشان است وسه تای دیگر چونان ستارگانند.» رویای صادقه اش تعبیرشد و فاطمه، ام البنین لقب گرفت و قمرمنیر بنی هاشم در دامنش تربیت شد.

با شنیدن نام حضرت ابوالفضل(ع) اولین چیزی که در ذهنمان نقش می بندد، ادب است و سخا.سالها از خدا عمر گرفت ولی هیچ وقت برادرش را به جز آقای من و مولای من خطاب نکرد تا لحظه شهادت. این زن در تربیت فرزندانش چه کرد که بعد از قرن ها هنوز ادب فرزندانش ضرب المثل عرب و عجم است؟ در این گزارش قصد داریم به کمک یک کارشناس تربیتی از شیوه حضرت ام‌البنین(س) الگو بگیریم.

*لوح سفید کودک آماده پذیرش بهترین تربیت است

کودک از زمانی که متولد می‌شود، روح او مانند لوحی سفیدی است که آمادگی پذیرش هر نقشی را دارد و اولین کسی که شخصیت او را تربیت می‌کند، مادر است. آنچه از کودکی بر ضمیر شخص نقش می‌بندد، در مراحل بعدی زندگی او آثار مهمی از خود برجای می‌گذارد.  

دکتر «لیلا زارع پور» دکترای کلام اسلامی و کارشناس مطالعات زنان در رابطه با شیوه تربیتی حضرت ام البنین(س) می‌گوید: «در مکتب اهل بیت(ع) به تربیت فرزندان از قبل تولد باید توجه شود؛ حتی قبل از انعقاد نطفه. به همین خاطر هنگامی که حضرت امیرالمومنین(ع)، تصمیم گرفتندهمسری انتخاب کنند، پیش برادرشان عقیل رفتند و فرمودند: «برای من همسری را انتخاب کن که از نسل دلیر مردان عرب باشد تا با او ازدواج کنم و او برایم فرزندی شجاع به دنیا آورد.علی(ع)، این تندیس علم و فقاهت، پیش از آنکه همسری برای خویش بخواهند مادری برگزیده با نسب پاک برای فرزندان، خویش می‌طلبد.

افق فکری امام علی(ع)، آنچنان بالاست که برای پایه گذاری نسل پاک فردا، امروز با بصیرت و بینش ژرف به خصلت‌های مادر و ارتباط آن باآینده فرزندان توجه می‌کنند از این نکته متوجه می‌شویم که حضرت قبل از آنکه همسری برای خودشان بخواهند به خصوصیات اخلاقی همسرشان برای مادری توجه می‌کنند تا فرزندانی شجاع و مهربان تربیت کنند.»

دختری انتخاب کردند از قبیله بنی کلاب؛ از اجداد بزرگ حضرت محمد(ص) ،که فضایل و صفات خانوادگی مشترکی داشتند. فاطمه دختری پاکدل و با تقوا بودکه شرافت خانوادگی و اصالت ذاتی و پاکی فطری را با نیروی جسمانی یکجا به همراه داشت. فضایل اخلاقی، کمال انسانی، نیروی ایمانی، ثبات و پایداری، شکیبایی و بردباری، بصیرت و دانایی، نطق و سخندانی از او بانویی نمونه و کم نظیر ساخته بود.

پدر حضرت ام البنین(ع) مردی شجاع ، دلیر و راستگو بود که در عرب به شرافت معروف بود. در بخشش، مهمان نوازی، دلاوری و منطق قوی زبانزد عرب بود. مادرش، «ثمامه (یا لیلی) است که برای تربیت فرزندانش خیلی تلاش کرد.ثمامه عاشق اهل بیت(ع) بود و با فرزندانش بسیار صمیمی و دلسوز رفتار می کرد در معاشرت با دیگران و همسرداری مثال زدنی بود واصیل بود آنقدر که در کتب تاریخی تا یازده نسل اسم مادرانش آمده است؛که همگی از خانواده های شریف و اصیل عرب بوده‌اند. عبدالرزاق المقرم،درکتاب قمر بنی هاشم می گوید:«تاریخ پدران و دایی های ام البنین را به ما می شناساند و ما دانستیم که آنان از شجاعان عرب بوده و شرافت و آقایی (سیادت) آنها به حدی بوده است که حتی پادشاهان نیز به آن اذعان داشته اند.

*مهمترین معیار برای انتخاب همسر

زارع پور می‌گوید: «مهمترین‌های نکته ازدواج حضرت علی (ع) و ام البنین(س)،  داشتن معیارهای منطقی وصحیح در انتخاب همسر آینده است.»

معیارهایی برای انتخاب همسر وجود دارد از جمله: عشق و محبت،متعهد ووفادار بودن، داشتن ولایت پذیری،اخلاق خوب ،جذابیت ظاهری ،مورداعتماد و همدل بودن،فداکار بودن و... که به نوعی تمام این خصلت ها در این بانوی بزرگ دیده می شود.

حالا دختری که در این خانواده قد کشیده و در دامن ثمامه تربیت شده ، عروس خانه حضرت علی(ع) شده است، ولی بدون اذن زینب (س) وارد خانه نمی‌شود و خود را کنیز فرزندان حضرت زهرا(س) معرفی می‌کند نه خانم خانه. نامش را عوض کرد تا با شنیدن نام فاطمه دل فرزندان علی(ع) نلرزد و پسری تربیت کرد که تا دنیا دنیاست و  قلم مورخان می‌نویسد، بی اختیار نام عباس همراه با ادب و سخا می‌آید.

پایان پیام/