به گزارش گروه دیگر رسانه‌های خبرگزاری فارس، روزنامه‌های صبح امروز در گزارش‌های خود به کناره‌گیری برایان هوک، نماینده ویژه وزارت خارجه آمریکا در امور ایران از سمت خود پرداخته‌اند که در ادامه گزارشی از این روزنامه‌ها از نظرتان می‌گذرد.
روزنامه وطن امروز در این خصوص نوشت: برکناری هوک را که به عنوان کاتالیزور فشار روی ایران ایفای نقش می‌کرد، می‌توان از جنبه‌های مختلف مورد بررسی قرار داد و درباره آن نتیجه‌گیری کرد.
اول آنکه کارویژه اساسی گروه اقدام ایران تغییر رفتار ایران در قبال آمریکا بود. مایک پمپئو در روزهای آغازین ورودش به وزارت خارجه با مطرح کردن شروط دوازده‌گانه‌ای اعلام کرد در صورتی که ایران تن به پذیرش این شروط بدهد آمریکا حاضر به مذاکره با ایران می‌شود. این شروط دوازدهگانه ۳ محور اساسی داشت؛ اول از بین بردن برنامه هسته‌ای ایران، دوم تغییر سیاستهای منطقه‌ای ایران و همراهی با سیاستهای آمریکا در خاورمیانه و سوم از بین بردن توان موشکی.
بقیه شروط مطرح‌شده وزیر خارجه آمریکا حول همین ۳ محور است. ترامپ و پمپئو سیاست خود در قبال ایران را بر این مبنا پایه‌گذاری و برایان هوک را به عنوان مسؤول هماهنگی و پیشبرد این شروط منصوب کردند.
آمریکایی‌ها اما برای مجبور کردن ایران به تن دادن به شروط دوازدهگانه یا حداقل بخشی از این شروط «سیاست فشار حداکثری» را در دستور کار قرار دادند. سیاست فشار حداکثری بر پایه تن دادن ایران به شروط آمریکا و پذیرش مذاکره یا فروپاشی اقتصادی ایران طراحی شده بود. مقامات آمریکایی به این نتیجه رسیده بودند که اگر ایران تن به مذاکره ندهد لاجرم در نتیجه سیاستهای تحریمی بی‌سابقه آمریکا با فروپاشی اقتصادی مواجه می‌شود و سپس همانند دومینو، فروپاشی اقتصادی سبب فروپاشی اجتماعی می‌شود و در نهایت فروپاشی نظام جمهوری اسلامی را به دنبال می‌آورد.
با این حال اما نه‌تنها هیچ کدام از این شروط محقق نشد، بلکه ترامپ و وزیر خارجه‌اش در روزهای پایانی منتهی به انتخابات ریاست‌جمهوری، با برکناری هوک آشکارا پذیرفتند سیاست فشار حداکثری آمریکا در قبال ایران که مهم‌ترین و تنها پروژه آمریکا در قبال ایران به حساب می‌آید شکست خورده است.
روزنامه صبح نو با تیتر رفت و آمد شکست‌خورده‌ها به استقبال این موضوع رفته و نوشته است: استعفای برایان هوک چه از روی اختیار بوده باشد و چه از روی اجبار، یک معنا بیشتر ندارد و آن اینکه دولت ترامپ در راهبرد فشار حداکثری خود علیه ایران شکست خورده است؛ این حقیقتی است که رسانه‌ها و کارشناسان آمریکایی نیز بار‌ها به آن اذعان کرده‌اند.
اقدام مقامات عالی‌رتبه آمریکا به برکناری برایان هوک در زمان بسیار حساسی اتفاق می‌افتد، یعنی درست زمانی که واشنگتن تلاش می‌کند همگان را در سازمان ملل متقاعد کند تا تحریم‌های تسلیحاتی ایران را تمدید کنند. این در حالی است که روسیه و چین که از حق وتو برخوردارند، با این امر مخالفند. قرار است شورای امنیت هفته جاری در این مورد تصمیم‌گیری کند.
در همین‌باره، یک مقام سابق دولت این کشور به واشنگتن‌پست خبر داده است: از برایان هوک خواسته شد استعفا دهد تا به عنوان مقصر سیاست شکست‌خورده آمریکا در قبال ایران شناخته شود. از سوی دیگر، می‌شود یکی از نشانه‌‌‌های ناکامی هوک در پیشبرد سیاستهای خصمانه‌اش علیه جمهوری اسلامی ایران را در تغییر زمین بازی از غرب به شرق از سوی تهران، دانست. ایران پس از مشاهده بدعهدی از سوی غرب، ترجیح داد منتظر نماند و چین را به عنوان متحد جدی خود در نظر بگیرد که یکی از نشانه‌‌‌های این اتحاد، سند راهبردی 25 ساله میان دو کشور است.
در کنار این، آنچه شاید مهم‌‌تر جلوه می‌کند، شخص جانشین هوک است. الیوت آبرامز، جانشین برایان هوک که در حال حاضر، نماینده آمریکا در امور ونزوئلاست، ایران را نیز در فهرست ماموریت‌های خود اضافه می‌کند. آبرامز نیز از اعضای قدیمی حزب جمهوری‌خواه آمریکا و از مهندسان جنگ عراق در سال 2003 بود. وی با وجود برنامه‌‌‌های مختلف از جمله طرح کودتا و تعیین پول کلان، برای انجام عملیات ترور مادورو و سایر چهره‌‌‌های نزدیک به رییس‌جمهوری ونزوئلا، در زمینگیرکردن دولت کاراکاس و جایگزین‌کردن آن با مهره‌‌ای دست‌نشانده به نام خوان گوایدو، شکست خورد.
شکست آبرامز در به زیرکشیدن دولت مادورو، به نوعی شکست از ایران نیز بود چراکه جمهوری اسلامی ایران علاوه بر حمایت از دولت قانونی مادورو، طی دو ماه اخیر، 6 کشتی تجاری برای رفع مایحتاج مردم این کشور، به سمت ونزوئلا گسیل داشته است؛ با این توضیح، به نوعی می‌توان گفت که آبرامز، پیشاپیش یک بار طعم تلخ شکست از ایران را چشیده است.
روزنامه فرهیختگان هم در گزارشی با عنوان گروه شکست از ایران نوشت: هوک در ماجرای فشار حداکثری نقشی مرکزی و محوری داشت. رئیس سابق گروه اقدام ایران در این دو سال هرچه می‌توانست انجام داد تا کمپین فشار حداکثری هم شامل کشورهای متعددی باشد و هم اینکه همه ابزارها برای تکمیل فشار به‌کار گرفته شوند، او در همین ماه‌های اخیر تلاش‌های زیادی کرد تا با سفر به کشورهای عربی، گروهی از آنها را برای مقابله با ایران متحد و هماهنگ کند، علاوه‌بر این رایزنی‌های زیادی را هم با اعضای دائم و غیردائم شورای امنیت سازمان ملل داشت تا شاید آنها بتوانند با ایجاد یک گروه حداکثری در مقابل مقاومت‌های کشورهایی چون چین و روسیه بایستند.
دونالد ترامپ فاصله زیادی با انتخابات ندارد و طبق برخی نظرسنجی‌ها از شرایط مساعدی در میان رای‌دهندگان آمریکایی برخوردار نیست. از این‌رو به‌نظر می‌رسد که او درحال تلاش است تا با راهکارهای مختلف، حجم فشارها و انتقادات را کم کند و شرایط خود را در افکار عمومی آمریکا بهبود بخشد. یکی از این راهکارها که در برخی تحلیل‌های این چند روز مشاهده می‌شود، ساختن مقصر در پروژه‌هایی است که ترامپ در دوره قبلی انتخابات وعده تحقق آنها را داده بود، ولی پس از گذشت 4 سال هنوز به نتیجه نرسیده است. یکی از این پروژه‌ها پرونده ایران است و حالا بسیاری معتقدند خروج برایان هوک نه‌تنها استعفایی خودخواسته نبوده که راهکاری برای خروج ترامپ از زیر فشارهاست و احتمالا در روزهای آتی این برایان هوک است که به‌عنوان مقصر اصلی در شکست فشار حداکثری معرفی خواهد شد.
روزنامه جوان هم در گزارشی در این خصوص نوشت: فشار حداکثری، آنقدر فشار به دستگاه سیاست خارجی امریکا را بالا برد که نماینده ویژه ترامپ در امور ایران را با خود برد. با روشن شدن موضع پکن و مسکو در استفاده از کارت وتوی خود در شورای امنیت سازمان ملل در برابر قطعنامه واشنگتن که به دنبال تمدید تحریم فروش سلاح به ایران است، همه دست و پا زدن‌ها برای کشاندن ایران به مذاکره و در واقع تسلیم، بی‌معنا شده و طبیعی است که این شکست باید قربانی داشته باشد. برایان هوک در نوک پیکان ایران‌ستیزی دولت ترامپ در اجرای برنامه‌هایش چنان به سنگ خورد که شغلش را از دست داد و جایش را به یک ایران‌ستیز دیگر داد و همین که جانشینش با حفظ سمت در امور ونزوئلا کار را به دست گرفته، حاکی از خارج شدن برخی برنامه‌ها از اولویت دستگاه سیاست خارجی امریکاست.
انتهای پیام/
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
