به گزارش گروه دیگر رسانه‌های خبرگزاری فارس، روزنامه فرهیختگان در گزارشی به افزایش میزان آلودگی هوای پایتخت نسبت به سال گذشته پرداخته است که بخش‌های مهم آن در ادامه می‌آید.
تهران ۳۰درصد آلوده‌تر از پارسال
احتمالا همه متوجه این مدل حکمرانی در ایران شده باشید که اگر قرار باشد کاری انجام نشود، راهکار اصلی برای انجام ندادن آن، تعدد دستگاه‌ها و نهادهای مسئول است. مصداقش همین ماجرای آلودگی هوا در پایتخت و البته کلانشهرها! قانون می‌نویسند، کارویژه تعریف می‌کنند و پای ۱۶-۱۵ نهاد و سازمان را هم وسط می‌کشند، سر آخر خروجی چه می‌شود؟ همین که می‌بینید. رکوردشکنی در افزایش آلودگی هوا در سال‌های متمادی.
یعنی کار ما رسانه‌ای‌ها هم شده همین که هرسال در این ایام، میزان آلودگی هوا را با سال و سال‌های گذشته مقایسه کنیم و بنویسیم که بله، امسال هم رکورد سال گذشته، دو سال گذشته و ۱۰ سال گذشته را در میزان آلودگی هوا شکسته‌ایم و سرآخر هم همان مکررات همیشگی را تکرار کنیم و از نقش سازمان‌ها و نهادها بنویسم و تهش هم حواله‌مان کنند به دعا و نذر و نیاز که ان‌شاءالله باد بیاید و باران ببارد مشکل حل می‌شود. همین‌قدر خنده‌دار، همین‌قدر غم‌انگیز! کسی هم ککش نمی‌گزد.
حال بد آب و هوای تهران
وضعیت، وخیم‌تر از چیزی است که فکرش را هم کنیم. ناوگان حمل‌ونقل عمومی سال‌هاست به‌روز نشده و اتوبوس‌های فرسوده و از رده خارج‌شده همچنان در شهر جولان می‌دهند، موتورسیکلت‌ها روزبه‌روز بیشتر می‌شوند و کاربری‌شان هم بیش از وسیله‌ای برای تردد شخصی و رسیدن به خانه یا محل کار است، کیفیت بنزین مصرفی ماشین‌های شخصی و تاکسی‌ها هم که هزار حرف حدیث پشتش دارد، طرح‌های ترافیکی هم که بازدارندگی لازم را ندارند و تهش اینکه بچه‌پولدارها، پولش را می‌دهند و دوردور می‌کنند، صنایع آلاینده هم که بیخ گوش شهر همچنان دود می‌کنند و نیمچه باد باقی‌مانده در هوای تهران هم همان دودها را به داخل شهر می‌کشند، معبر تنفسی شهر و مجرای ورودی باد از غرب هم که به لطف مافیای ساختمان‌سازی و شهرک‌سازی، چنان مسدود شده است که حتی هوای معمولی هم از آن به سختی می‌گذرد، مبلمان شهری را هم که هرچه درباره‌اش بنویسم کم است، سازه‌محوری، اتوبان و بزرگراه و تونل‌محوری، به جای توسعه مسیرهای کوتاه و دوچرخه‌ای و... اتمسفر کلانشهر تهران را به‌هم ریخته است و خلاصه اینکه هیچ‌چیز سرجایش نیست و درست پیش نمی‌رود و در چنین شرایطی هرکسی هم که هشداری بدهد از وضعیت آلودگی هوا در پایتخت، گوش کسی بدهکار نیست و شاید بتوان گفت کاری هم از کسی برنمی‌آید!
در ادامه بخش‌های مهم گفت‌وگوی روزنامه فرهیختگان با محمد درویش، فعال و پژوهشگر محیط‌زیست را می‌خوانید.
از ریه مردم به‌عنوان انبار مازوت استفاده می‌کنیم!
آلایندگی ناشی از مازوت میزان مرگ‌ومیر ناشی از کرونا را تا ۶ برابر افزایش می‌دهد؛ این حرف را رئیس سازمان محیط‌زیست، معاون رئیس‌جمهور بیان می‌کند. یک فرد عادی نیست. ایشان براساس پژوهش‌ها و گزارش‌هایی که انجام شده این حرف را بیان می‌کند.
ستاد ملی کرونا که شعار شکست کرونا را دارد، چرا نسبت به این مساله بی‌تفاوت است؟ یا باید اعلام کند حرف کلانتری مستند علمی ندارد یا اگر دارد آن هم باید فشار بیاورد.
الان ستاد ملی کرونا حرف آخر را می‌زند. می‌تواند به رئیس‌جمهور بگوید که به مجلس نروید برای اینکه لایحه بودجه را بدهید. از این قدرت استفاده کنند و اجازه ندهند این مازوت‌ها وارد نیروگاه‌ها شوند و چنین فاجعه‌ای را به بار بیاورند.
نکته مهم‌تری که آقای کلانتری در حرف‌های خود بیان کرد این بود که چون ظرفیت پالایشگاه‌ها از مازوت پر شده و کسی خریدارشان نیست، مجبور هستیم تن بدهیم این مازوت‌ها را در شهرها بسوزانند. به جای اینکه تن به این بدهیم که انبارهایی را بسازیم برای اینکه مازوت‌های اضافه را آنجا نگهداری کنیم، از ریه‌های مردم خود به‌عنوان انبار استفاده می‌کنیم. این واقعا وحشتناک است.
باید تهران را خالی می‌کردیم
مرگ یک انسان، هزینه‌های درمانی که بر دوش ملت و دولت تحمیل می‌شود، تخت‌های بیمارستانی و خستگی نیروهای امدادی و مداوای هموطنانی که دچار کرونا شده‌اند، هزینه‌های اینها را حساب کنید آیا بیشتر از هزینه‌های تحمیل‌شده به پالایشگاه‌ها برای ساختن چند انبار ذخیره جدید برای مازوت نیست؟
الان دانشگاه‌ها تعطیل است، مدارس تعطیل است، تمام همایش‌ها تعطیل است، سینماها و تئاترها تعطیل است. تمام فعالیت‌ها مختل است. وقتی این چنین است و چنین هوای آلوده‌ای است، اگر تمام این فعالیت‌ها باشد باید تهران را خالی می‌کردیم و فاجعه بزرگ انسانی رخ می‌داد. یعنی آقایان این مسائل را نمی‌دانند؟
اگر پول نداریم چطور هزاران میلیارد هزینه طرح‌های مختلف می‌شود؟
من این حرف را که پول وجود ندارد و چون پول وجود ندارد این وضعیت را داریم، قبول ندارم چون اگر پول وجود ندارد چگونه الان ۳۰هزار میلیارد تومان برای اینکه طرح انتقال آب خزر انجام شود، تامین شد؟ چگونه ۲۱۰هزار میلیارد تومان سرمایه وجود دارد و طرح انتقال آب به خراسان را اجرا می‌کنند؟ میلیاردها تومان هزینه‌هایی که انجام می‌شود و در ردیف بودجه امسال هم شاهد هستیم.
پول هست و شرکت نفت و پالایشگاه‌ها که خود تولیدکننده پول هستند به‌راحتی می‌توانستند این مشکل را مدیریت کنند و اجازه ندهند این اتفاق رخ بدهد.
هیچ‌چیز خطرناک‌تر از جو بی‌تفاوتی که در مردم ایجاد شده، نیست
نکته غم‌انگیزتر ماجرا این انفعال و بی‌تفاوتی حاکم بر همه ماست؛ از رسانه‌ها تا مجلس و مردم و... است. دود و آلودگی‌ها زندگی مردم را متاثر می‌کند. چرا هیچ صدایی در مجلس برای این ماجرا بلند نمی‌شود؟
این جو بی‌تفاوتی که در جامعه ایجاد شده که برای مردم هیچ چیزی مهم نیست، از همه‌چیز خطرناک‌تر است.
کلانتری می‌گوید نمی‌شود مردم را از خودروها جدا کرد. کلانتری به‌جای اینکه مثل شهردار تهران نمادین یک روز در هفته با دوچرخه به پردیسان بیاید تا مردم ببینند و عکس آن را منتشر کنند، حتی دستور داد مسیر سنگفرش جلوی ساختمان پردیسان را آسفالت کنند تا ایشان با خودروی شاسی‌بلند که می‌آید آب در دلش تکان نخورد.
اگر از تولید باکیفیت صنعت دوچرخه‌سواری داخلی حمایت می‌کردند، این مسیرهای ایمنی که اضافه شده کارایی داشت وضعیت خیلی بهتر بود. نسبت به سال گذشته تهران ۱۳۰ کیلومتر مسیر ایمن دوچرخه‌سواری بیشتری ایجاد شده اما دوچرخه گران است. این گران‌شدن وحشتناک دوچرخه و وضعیت معیشت مردم نتوانست کاری کند.
عزمی که وجود ندارد
این مسائل ربطی به آمریکا و تحریم ندارد. اینها نشان‌دهنده این است که عزمی وجود ندارد.
اصولا سازمان شهرداری‌ها که زیر نظر وزارت کشور است، به مساله گسترش حمل‌ونقل عمومی، نوسازی ناوگان اتوبوس‌ها، مینی‌بوس‌ها، ون‌ها و تاکسی‌ها توجهی نکرده است.
انتهای پیام/
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
