به گزارش گروه دیگر رسانه‌های خبرگزاری فارس، روزنامه جام جم نوشت: زلنسکی روزهای بسیار سختی را سپری می‌کند! مناطق استراتژیک در دونباس یکی پس از دیگری به تصرف نیروهای روسی درمی‌آید و ساکنان شهر راهبردی خرسون در نزدیکی دریای سیاه نیز خود را برای اعلام استقلال از این کشور جنگ‌زده و پیوستن به روسیه آماده می‌کنند. در چنین شرایطی، بازیگران غربی همچنان به اوکراینی‌ها وعده آینده‌ای زیبا می‌دهند. رقص واژگان ناتو و اتحادیه اروپا در ذهن رئیس‌جمهور اوکراین، نقطه پایانی ندارد اما شهروندن اوکراینی به‌خوبی دریافته‌اند که زلنسکی دنبال سراب می‌دود.
سران هفت کشور صنعتی، موسوم به «جی ۷»، در آغاز نشست سه‌روزه خود در آلمان بر اتحاد در حمایت از اوکراین تاکید کردند. انتظار می‌رود که رهبران این گروه قول حمایت نظامی بیشتر به اوکراین بدهند و تحریم‌های بیشتر علیه مسکو اعمال کنند. اولاف شولتس، صدراعظم آلمان، که میزبان این نشست است، گفته که اتحاد بر سر اوکراین پیام واضح «گروه هفت» به حکومت روسیه است. براساس گزارش شبکه بی‌بی‌سی، شارل میشل، رئیس شورای اروپا در این خصوص اظهار کرده است: هدف همه کشورهای گروه هفت یکی است. قطع سوخت ماشین جنگی روسیه و همزمان محافظت از اقتصاد خود و شرکای‌مان. اتحادیه اروپا در کنار مردم اوکراین در بلندمدت خواهد ایستاد و از یکپارچگی آن و ارزش‌های دموکراتیک خود دفاع خواهد کرد.
رویاپردازی بایدن برای زلنسکی
در حالی که مقامات آمریکایی با اصرار بر گسترش ناتو به شرق و وجه‌المصالحه قرار دادن کی‌یف در معادلات سیاست خارجی و راهبردی خود، اوکراین را به دریایی از آتش و دود تبدیل کرده‌اند، اکنون باردیگر سران کاخ سفید مدعی حمایت همه‌جانبه از این کشور شده‌اند! جوبایدن، رئیس‌جمهور آمریکا در نشست گروه هفت خواستار «اتحاد» گروه هفت و ناتو در رویارویی با تهاجم روسیه به اوکراین، مدعی شده است که ولادیمیر پوتین بر شکاف در غرب سرمایه‌گذاری کرده است. بوریس جانسون، نخست‌وزیر انگلیس نیز پس از هفته‌ها رجزخوانی علیه روسیه، تشویق اوکراین به ادامه جنگ و رویگردانی از مذاکره مستقیم با مسکو، اذعان کرده که فشار و اضطراب ناشی از پیامدهای جنگ وجود دارد. او از غرب خواسته به حمایت از اوکراین ادامه دهند و در مورد پیامدهایی که ممکن است این حمایت بر کشورهای‌شان داشته باشد، صادق باشند.
بازگشت به ادبیات روزهای ابتدایی جنگ
یکی از موضوعاتی که در جریان برگزاری نشست گروه هفت مورد توجه قرار گرفته، مربوط به تکرار همان ادبیات روزهای ابتدایی نبرد توسط مقامات غربی است. انگلیس به همراه آمریکا، کانادا و ژاپن واردات طلای روسیه را در تلاش برای تحت فشار قرار دادن توانایی مسکو برای تامین مالی جنگ در اوکراین، ممنوع کرده‌اند. دیمیتری کولبا، وزیر خارجه اوکراین هم از رهبران گروه هفت خواسته تسلیحات سنگین بیشتری در اختیار این کشور قرار دهند و روسیه را از نظر اقتصادی منزوی کنند. فراموش نکنیم که طی چهار ماه اخیر، بسیاری از بازیگران اروپایی تاکید کرده‌اند که قدرت تحریم مطلق روسیه در حوزه انرژی را ندارند، ضمن آن‌که روس‌ها قبل از جنگ اوکراین نیز با تبدیل بخشی از ذخایر ارزی (دلاری) خود به طلا، گام بزرگی در مدیریت اقتصادی و تجاری دوران جنگ برداشته‌اند. در این میان، مقامات غربی صرفا به بیان گزاره‌هایی گنگ و تفسیرناپذیر مانند حمایت همه‌جانبه از اوکراین و مهار کامل روسیه می‌پردازند.
وعده‌های تکراری در نشست گروه هفت
رهبران گروه هفت در این نشست موضوعات مهم دیگری از جمله چگونگی مقابله با تورم فزاینده در کشورها، بحران رو به افزایش غذا و کمبود انرژی هم گفت‌وگو کردند. این رهبران همچنین از برنامه سرمایه‌گذاری عظیم در کشورهای درحال توسعه برای رقابت با طرح «کمربند و جاده چین» خبر دادند. براساس ادعای سران گروه هفت، قرار است ۶۰۰ میلیارد دلار بودجه ظرف پنج سال به صندوق‌های عمومی و خصوصی اختصاص داده شود. جو بایدن در اظهاراتی مدعی شده که این پیشنهادها امکان سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های حیاتی را داده که بر بهبود زندگی مردم در سراسر جهان تاثیر خواهد داشت. براساس تبلیغات کشورهای تشکیل‌دهنده این سازمان، اعضای این گروه، هفت اقتصاد پیشرفته جهان هستند: کانادا، فرانسه، آلمان، ایتالیا، ژاپن، بریتانیا و ایالات متحده آمریکا. (البته نماینده اتحادیه اروپا نیز در این نشست حضور دارد تا همه ۲۷ عضو اتحادیه را نمایندگی کند.) البته توصیف اقتصاد پیشرفته، عبارتی تفسیرپذیر است و ویژگی‌هایش براساس نوع نگاه و تعاریف گوناگون، متغیرند. درحال حاضر اعضای این گروه مدعی‌اند که از صنعتی‌ترین اقتصادهای دنیا برخوردارند اما واقعیت این است که سال‌هاست جی‌هفت از باشگاهی اقتصادی به محفلی سیاسی - ایدئولوژیک تغییر ماهیت داده و اعضایش از یادآوری این موضوع هم ابایی ندارند.
دور باطل در گروه هفت
باردیگر، شاهد تکرار همان دور باطل همیشگی در اجلاس گروه هفت هستیم. نشست جی‌هفت میزبان ثابتی ندارد اما هر عضوی که نوبتی این وظیفه را می‌پذیرد، یک سال میزبان است. وظیفه اصلی میزبان برگزاری نشست مرکزی سران هفت کشور عضو است. بیشترین خبررسانی و توجه افکار عمومی جهانی نیز متوجه همین نشست سران است. در این نشست، هر موضوعی ممکن است به بحث گذاشته شود؛ از سیاست انرژی، تغییرات جوی و گسترش ویروس ایدز گرفته تا امنیت جهانی، تروریسم و همکاری‌های نظامی. با توجه به قدرت گرفتن اتحادیه اروپا و شکل‌گیری سمت‌های تازه و مهم از سوی این نهاد فراملی، رئیس کمیسیون اروپا هم در کنار سران هفت کشور عضو در نشست شرکت می‌کند. اما فارغ از شکل ظاهری ماجرا، اعضای گروه هفت درخصوص بحران‌هایی تصمیم‌گیری می‌کنند که خود مولد آن بوده‌اند. به عبارت بهتر، گروه هفت هرساله از بحران‌هایی شکایت می‌کند که خود در ایجاد و استمرار و تثبیت آن در نظام بین‌الملل بیشترین سهم را ایفا کرده است.
انتهای پیام/
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
