فارس پلاس؛ سعید توتونکار در یادداشتی نوشت: پس از پیروزی انقلاب اسلامی مردم ایران، ارکان داخلی و خارجی استبداد که سیلی سختی از ملت بزرگ این سرزمین دریافت کرده بودند، علیه نهاد انتخابات از هیچ کارشکنی و خیانتی فروگذار نکردند. دشمنی روزافزون با نظامی که نه بر اساس اراده اربابان مستبد و مستکبر که بر پایه رأی و نظر و اراده و اقدام مردم بر پا شده بود، هر روز و هر ماه و هر سال، به تناسب شدت ایستادگی و دوام استقامت ایرانیان بیشتر و بیشتر شده؛ اما نتوانسته آسیبی به اصل و اساس نهاد انتخابات وارد آورد. انتخابات نقطه کانونی تمرکز نظام برای تقویت اتصال و ارتباط معنی‌دار با مردم است. در سال‌ها و دوره‌های مختلف چه منتخبان مردم و چه انتخاب کنندگان و چه نهادهای انتخابی و چه نهاد انتخابات و چه نتایج انتخابات همواره مورد ترور سخت و نرم بدخواهان قرار گرفته است. اما مشارکت مردم هر چند بر اثر تحریم و تهدید و تخریب و تحریف ستیزه‌جویان، بسیار پر هزینه بوده؛ اما در منشور سیاست‌گذاری نظام جمهوری اسلامی ایران اساسی‌ترین سرمایه‌گذاری و اصلی‌ترین تکیه‌گاه به شمار آمده و هیچ گاه احساس خسارت و پشیمانی از آن در ذهن تصمیم‌گیران خطور نکرده است. اصرار بی‌امان امام خمینی بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران رحمت الله علیه و حضرت آیت الله خامنه‌ای جانشین بر حق آن بزرگوار بر حفظ شأن و جایگاه نهاد انتخابات باعث شد تا دشمنان از نابود کردن آن ناامید شوند و مسیر دیگری انتخاب کنند. آنها ناچار شدند نسبت خود را با حق انتخاب مردم ایران بر سر صندوق رأی روشن کنند. تأکید مقام معظم رهبری بر جلب مشارکت مردم باعث شد تا همه طرف‌های دوست و دشمن راه چاره را بر سر صندوق‌ها جستجو نمایند. رأی سبز و سیاه و سفید و نامرئی باعث شد تا مشارکت حداکثری مردم در انتخابات معنی دیگری پیدا کند. آنان می‌خواستند مردم را نسبت به حکومت بلانسبت نشان دهند و امروز شاهدیم که همه مردم نسبت به صندوق رأی واکنش نشان می‌دهند. آیا این به جز مشارکت عمومی در سرنوشت کشور بر اساس انتخابات است؟!. مقایسه این شرایط با دوران پهلوی و غلبه استبداد نشان می‌دهد که جمهوری اسلامی ایران توانسته این باور را در میان مردم زنده کند که راه عبور از استبداد و رسیدن به آینده تنها از صندوق رأی می‌گذرد. فعالیت انتخاباتی عموم مردم یعنی ورود عمومی مردم به دایره سیاست‌ورزی و این همان خواسته نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران است. این در حالی است که حکومت‌های خودکامه رایج، مردم را مزاحم حکومت می‌دانند و به انحاء مختلف با تزریق فساد در جامعه تلاش می‌کنند تا اکثریت غریب به اتفاق مردم را از سطح سیاست‌ورزی به لایه‌های پایین‌تر رسوب دهند. لذا شاهدیم که در حکومت‌های به ظاهر مردم‌سالارانه دیگر این مشارکت نیست که پایه مشروعیت است، بلکه مبنی رقابت است. همان چیزی که برخی آن را دانسته یا نادانسته برای نظام اسلامی دیکته می‌کنند. نظام جمهوری اسلامی ایران تا کنون برای اینکه مردم دچار نخوت و سستی و بی‌تفاوتی نسبت به حق خود در تعیین سرنوشت حکومت نشوند هزینه‌های فراوانی پرداخته است. مانند تمام حکومت‌ها می‌توانست سیاست‌هایی در پی بگیرد که بخشی از مردم دچار دایره‌های فراموشی و غفلت و سستی و ذلت شوند و اساسا در گرداب مطالبات حداقلی گرفتار شده فروکشیده شوند. اما این از افتخارات نظام انقلابی ایران است که مردم را وارد صحنه کند و شأن و شخصیت سیاسی آنان را تقویت نماید و توسعه دهد و ارتقاء بخشد. راه مهارت‌افزایی مردم در قوت و قدرت و اقتدار اداره کشور، در درجه اول انتخابات است. انتخابات شروع یک فرایند و انجام آن است. انتخابات یک نقطه ساکن و بسته افتاده در دام تکرار نیست. انتخابات یک فرهنگ است. یک فهم از چیستی و چرایی حضور اجتماعی تک تک افراد ملت. تقویت باور مردم به اینکه انتخابات یک دایره پیش رونده است و در دوره و هر مرحله رزمایشی نو و آزمایشی دیگر است. مشارکت در نظام جمهوری اسلامی ایران نه بازیچه حذف مردم است و نه ابزار رقابت افراد خاص برای تصاحب قدرت. اصالت مشارکت در نظام جمهوری اسلامی ایران با ذات انسان‌شناسی در فرهنگ مردمان ما گره خورده است. حق و مسئولیت در فرهنگ ما دو روی یک سکه‌اند و با هم و یکجا نقد می‌شوند. حق مشارکت، همزمان مسئولیت مشارکت را به همراه دارد. مشارکت در نظام اسلامی یک بهانه برای جلب توجه دیگران نیست. یک اصل مدیریتی انسان‌محور است. همان نگاهی که «کلکم راع و کلکم مسئول عن رعیته» به ما می‌دهد. همان نگاهی که امر به معروف و نهی از منکر را تبدیل به بزرگترین فریضه و عمومی‌ترین آن می‌کند. همان نگاهی که نزول وحی را برای حرکت انسان می‌داند برای یک حیات ابدی و تدارک و تهیه لوازم آن. همان بازیابی شأن و شخصیت خلیفة اللهی و تمرین رتبه تبارک اللهی.
مشارکت در نظام جمهوری اسلامی ایران ایده برساخته در حلقه‌ها و از حلقوم‌های ویژه‌خوار نیست، عقیده برخواسته از ایمان مردمان این سرزمین است. این همان حقیقتی است که دشمن را به ترس واداشته و باعث شده تا چندین دهه با انواع ترفندها بزنگاه‌های انتخابات را مورد هجوم بی‌امان خود قرار دهد. بیچاره کوتوله‌های سیاسی که فریب بازی دشمن را می‌خورند و گمان می‌کنند با زیر پا گذاشتن صندوق‌های رأی بیشتر دیده خواهند شد. تعبیر رأی ندادن به رأی دادن در نگاه اول به نظر ایده هوشمندانه‌ای در مبارزه منفی با نهاد انتخابات از سوی دشمن است. اما در واقع اثبات این حقیقت است که حتی دشمنان نیز اگر بخواهند دشمنی کنند باید نسبت خود را با صندوق معلوم کنند. ایستادگی رهبران نظام پای صندوق رأی باعث شده تا دشمن به این نقطه برسد. غافل از اینکه در این صورت مشارکت صد در صدی را برای انتخابات ایران ثبت خواهد کرد. پس از این چه آنان که در انتخابات بر سر صندوق‌ها حاضر شوند و نظر خود را داخل صندوق بیاندازند و چه آنان که بر سر صندوق‌ها حاضر نشوند در انتخابات شرکت کرده‌اند. در این مرحله هدف نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران محقق شده و توانسته تمام مردم ایران را نسبت به صندوق مسئله‌مند کند. صندوق تبدیل به دل‌مشغولی همه مردم شده است. همه مردم می‌دانند که مسیر آینده از تکریم و تعظیم و تعمیم حق انتخاب می‌گذرد و این از منظر رشد سیاسی جهش بسیار بزرگی در تحقق اهداف انقلاب اسلامی ایران است. مردمی که روزگاری به هیچ انگاشته می‌شدند، امروز خود را در ناگزیر انتخاب می‌بینند و ایمان دارند که اصل و اساس نظام حضور آنان است. باور می‌کنند که شخصیت آنان است که نتیجه را تعیین می‌کنند. به نقطه فعالیت سیاسی می‌رسند و از خمودگی و افسردگی و حسرت و ناامیدی پیش از انقلاب فاصله می‌گیرند. این نیست مگر تلاش جمهوری اسلامی ایران در طی چند دهه گذشته که در هر شرایطی اجازه نداد صندوق رأی حتی یک روز تعطیل شود.
پایان پیام/غ
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
