به گزارش خبرگزاری فارس از شهرستان ساری، روزی روزگاری قلیان فقط ویژه خان‌ها و پیرمردها بود، اما امروز دیگر به یک وسیله تفریحی برای نوجوان پشت‌لب سبز شده 13 ساله تا دختران بعضاً دانشجو را تشکیل می‌دهند.
اگر پدربزرگ روزی دو بار قلیان می‌کشید حتی جرات نمی‌کردی به آن نگاه کنی، اما امروز دنیای مدرن است و دختران به راحتی در بوستان‌ها از آن به عنوان وسیله تفریحی استفاده می‌کنند.
رهگذران وقتی به دختران و پسران نگاه می‌کنند که در آلاچیق پارک، پکی به نی قلیان می‌زنند و با تعجب نگاهشان می‌کنی، آنها نیز تو را با نگاه متحجرانه نگاه می‌کنند، آخر در بوستان‌ها دیگر قلیان به عنوان یک وسیله تفریحی مدرن نام گرفته است.
تظاهر، خودکم‌بینی و یا هزاران اما و اگرهای دیگر شاید مسئله‌ای باشد که نوجوان 13 ساله‌ای به دور از خانواده به همراه مربیان به اردو آمده و در گوشه دنج و به صورت یواشکی، تند تند پکی به قلیان می‌زند.
زن و شوهرهای جوان کنار هم در آلاچیق به نوبت به در نی قلیان می‌دمند، اما در روزگاران گذشته اینگونه نبود، مادربزرگ پیر وقتی می‌خواست پکی به قلیان بزند به دور از چشم پدربزرگ خانه را خلوت می‌کرد و قلیان را آماده و پکی می‌زد. او فکر می‌کرد قلیان شفای پایش که درد می‌کند است، اما دیگر امروز اینگونه نیست آخر امروز قلیان به عنوان یک وسیله تفریحی است.
* قلیان یک وسیله تفریحی مدرن شده است
اجاره یک مکان 100 متری در بوستان‌ها و کارکردن شبانه‌روزی و درآوردن درآمد بالا و مشغول کردن چند جوان کار خیلی خوبی است، اما می‌گویند دود قلیان بدتر از سیگار است اینها هم مهم نیست چون دیگر قلیان یک وسیله تفریحی مدرن شده و فرقی نمی‌کند، دانش‌آموز، دانشجو، دختر و یا زن و شوهر باشی و بخواهی قلیان بکشی.
قلیان‌های چوبی پدربزرگ‌ها در گذشته وسیله شاید خوش و بش آنها با دوستان‌شان بود، اما به دور از چشم پدر و مادر، اما اکنون در بوستان‌ها در فضای آرام، سرسبز و دنج به راحتی در دسترس است، اگر نکشی، او تو را می‌کشد با رنگ و لعاب‌هایی که به قلیان می‌دهند، شیشه‌‌اش را درست می‌کنند، با نوک چرمی، پشمی و... آخر دیگر قلیان یک کالای تفریحی شده است.
مهم نیست که دیگر کجا قلیان بکشی، کنار آشغالی که پشت آلاچیق تعبیه شده برای قلیان‌سرا آماده شده باشد، مهم این است که پک محکمی به قلیان می‌زنی آخر دیگر قلیان یک وسیله تفریحی مدرن شده است.
پشت همین آلاچیق که به راحتی در حال پک زدن قلیان هستی، خدمه پارک با دستانش بدون حتی دستکش، ماسک و لباس فرم در حال جمع‌کردن زباله‌ای است.
در دنیای مدرن فرقی نمی‌کند، زن باشی یا مرد که بخواهی قلیان بکشی. در گذشته حتی تصور این مسئله برای مردان جوان، چه رسد به زنان قبح‌انگیز بود، اما امروز دیگر فرق نمی‌کند، چند ساله، زن و مرد باشی، اما... ته مانده مواد قلیان را هم بی‌اختیار به جنگل رها می‌کنی.
* مهم نیست که پلیس برای استقرار امنیت حضور داشته باشد یا نه
بوستان است و در بوستان‌ها باید آزاد باشی آخر دیگر مهم نیست که پلیس برای استقرار امنیت حضور داشته باشد یا نه، هوا گرم است و باید آزاد باشی، به هر شکلی که مقدور است، فقط دو مامور نگهبان پارک باشند و دست‌شان با بی‌سیم خودنمایی کند، کافی است، اما نه شاید اینها از یاد بردند که عصر ارتباطات است و دیگر کسی از بی‌سیم و اینجور چیزها حساب نمی‌برد.
آلودگی‌های ناشی از ریخت و پاش زباله در مکان‌های مختلف پارک و خودنمایی انواع بطری‌های رنگ و با رنگ آب معدنی، نوشابه و دوغ، منظره ناخوشایندی را ایجاد می‌کند، اما آلودگی‌های صوتی نیز چندان زیاد است که هر چه قناری و بلبل خود را به تو نزدیک کنند و خودنمایی کنند، صدایشان به جایی نمی‌رسد.
آخر قلیان‌سراها موسیقی پاپ را با چند بلندگوی تعبیه شده فرقی نمی‌کند مجاز باشد یا غیرمجاز به تو ارزانی می‌کنند، موقع ظهر است اما به جای صدای اذان، صدای موسیقی گوش‌خراش قلیان‌سراها بیشتر می‌شود. آخر دیگر قلیان یک کالای تفریحی مدرن شده است.
* تلنگری به مسئولان
اینها نکاتی بود که از همنشینی نیمر‌وزی با طبیعت توسط خبرنگار در پارک شهید زارع شهرستان ساری به دست آمد.
به رسم وظیفه اطلاع‌رسانی کردیم تا مسئولان انتظامی، فرهنگی، منابع طبیعی و... اگر وقت دارند سری به پارکی بزنند که تمام جهانیان، مازندران را به صورت کلی و پارک‌ها را به صورت جزیی «بهشت ایران زمین» می‌شناسند.
=========================
گزارش از مهرانگیز عباسی و جابر معافی
==================
انتهای پیام/ن10/چ3000
