نگاهی به اعتقادات رهبران فمینیسم به روایت یک زن حقوقدان آمریکایی

فیلیس شفلی، نویسنده، حقوقدان و فعال سیاسی در مقاله‌ای با عنوان «جنگ حقیقی علیه زنان را فمینیست‌‌‌‌‌‌ها برپا کرده‌‌‌‌‌‌اند» به بررسی دیدگاه فیمینیست‌ها با ارائه مثالهایی به روز پرداخته است.

فیلیس استوارت شفلی، حقوقدان، فعال سیاسی، نویسنده و بنیانگذار موسسه «ایگل فورم» است و از مخالفان جنبش فمینیسم مدرن است.

شفلی عمیقا با ازدواج هم جنس بازان و به رسمیت شناختن سبک زندگی آنها مخالفت می­کند. او چندین کتاب به رشته تحریر در آورده که تعدادی از آنها عبارتند از: «جنگ اوباما علیه آزادی ادیان»، «خیالبافی های فمینیسم»، «کودک آزاری در مدرسه». او همچنین از منتقدان سیاست های مداخله جویانه آمریکا در کشورهای دیگر به شمار می رود. به عنون مثال او در سال 1996 با تصمیم بیل کلینتون برای اعزام 20 هزار سرباز آمریکایی به بوسنی مخالفت کرد و گفت که آمریکا نباید نقش «پلیس» را برای کشورهای دیگر بازی کند.

این مطلب به جهت نگارش آن توسط یک زن غربی و حقوقدان ارزش دیگری پیدا می کند.

متن مقاله به شرح زیر است:

در جریان مبارزات انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، «آنا رومنی»، همسر رقیب اصلی اوباما  گفته بود که :«من مادر پنج فرزند هستم و خانه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌داری را به عنوان شغل انتخاب کرده‌‌‌‌‌‌ام.» پس از آن، «هیلاری روزن»، که یکی از کسانی است که در پارلمان برای دموکرات‌‌‌‌‌‌ها لابی می‌‌‌‌‌‌کند سخت از او انتقاد کرد و گفت که درست است که او پنج فرزند را بزرگ کرده ولی «حتی یک روز هم در زندگی خود کار نکرده است.» روزن کمی بعد به خاطر این حرف خود عذرخواهی کرد ولی با جدیت اعلام کرد که نظر او همین است و در توییتر و در مصاحبه‌‌‌‌‌‌های تلویزیونی بر این دیدگاه فمینسیتی خود پافشاری می‌‌‌‌‌‌کرد.

گفته «روزن» که خود یک همجنس باز است دقیقا برخاسته از طرز تفکر فمینسیت‌‌‌‌‌‌ها راجع به مادران است. «سیمون دوبوار»، بنیانگذار فمینیسیم گفته معروفی دارد که :«به هیچ زنی نباید اجازه داد در خانه بماند و بچه-هایش را بزرگ کند. زنان نباید چنین حق انتخابی داشته باشند دقیقا به این دلیل که اگر بتوانند انتخاب کنند خیلی از آنها در خانه ماندن را انتخاب خواهند کرد.»

این طرز تفکر فمینیست‌‌‌‌‌‌هاست. آنها راجع به اینکه زنان باید حق «انتخاب» داشته باشند خیلی سر و صدا می‌کنند اما منظور آنها این نیست که زنان باید بتوانند به اختیار خودشان انتخاب کنند که خانه‌‌‌‌‌‌دار باشند یا اینکه کاری داشته باشند که در مقابل آن حقوق بگیرند.

اوباما در مبارزات انتخاباتی خود جمهوری خواهان را به این متهم می‌‌‌‌‌‌کرد که «علیه زنان جنگ به راه انداخته‌‌‌‌‌‌اند» ولی در واقع جنگ واقعی علیه زنان را خود فمینیست‌‌‌‌‌‌ها برپا کرده‌‌‌‌‌‌اند. آنها با نشر این عقیده که داشتن یک شغل در خارج از خانه و حقوق گرفتن در مقابل آن از ازدواج کردن و مادر شدن بسیار باارزش‌‌‌‌‌‌تر است، زنان جوان را گمراه می‌‌‌‌‌‌کنند و فریب می‌‌‌‌‌‌دهند.

با بررسی و مطالعه کتاب ها و مقالاتی که سردمداران فمینیسم از ابتدا تا کنون به رشته تحریر درآورده‌‌‌‌‌‌اند و عقاید و ارزش‌‌‌‌‌‌های مورد نظر خود را در آنها منتشر کرده‌‌‌‌‌‌اند، درمی‌‌‌‌‌‌یابیم که اصل پایه‌‌‌‌‌‌ای این تفکر و هدف این جنبش چیزی نبوده و نیست جز «تخریب و تحقیر نقش زن خانه‌‌‌‌‌‌دار».

یکی از مشهورترین کتاب‌‌‌‌‌‌هایی که دراین خصوص نوشته شده «آرامش داخلی» نام دارد و نویسنده در آن با بررسی دقیق آرا و عقاید بنیانگذاران و رهبران اصلی فمینیسم مانند «سیمون دوبوار»، «کیت میلت» و «بتی فریدمن» و «گلوریا استاینم» حقایقی را درباره شالوده و ماهیت واقعی این جنبش پیش روی خوانندگان قرار می‌دهد. در حقیقت فمینیست‌‌‌‌‌‌ها همگی بر این باورند که یک زن تنها در صورتی می‌‌‌‌‌‌تواند به هویت مستقل دست پیدا کند و استعداد‌‌‌‌‌‌های خود را پروش دهد که بیرون از خانه اشتغال داشته و جزء نیروی کار جامعه باشد.

«بتی فریدمن» بنیانگذار «فمینیسم مدرن» در آمریکا می‌‌‌‌‌‌گوید: مادر خانه‌‌‌‌‌‌دار یک «انگل» است که در یک «اردوگاه کار اجباری راحت و مدرن» زندگی می‌‌‌‌‌‌کند! و «گلوریا استاینم» که یکی دیگر از حامیان جدی فمینیسم است نیز می‌‌‌‌‌‌گوید وقتی یک زن ازدواج می‌‌‌‌‌‌کند به یک آدم نصفه و نیمه تبدیل می‌‌‌‌‌‌شود!

تحقیر کردن زن خانه‌‌‌‌‌‌داری که مادر است و خارج از منزل کار نمی‌‌‌‌‌‌کند، در روح و روان فمینیست‌‌‌‌‌‌ها نهادینه شده است و فراموش نکنیم که وقتی فمینیست‌‌‌‌‌‌ها در اواخر دهه 1960 و اوایل دهه 1970 حرکت خود را آغاز کردند خودشان را خواهان و مدافع «آزادی» زنان معرفی کردند ولی در واقع هدف آنها این بود که زنان را از خانه، همسر و فرزند جدا کنند.

انتهای پیام/ی