یک مقام پیشین آمریکایی در عراق در مصاحبه با روزنامه نیویورک تایمز فاش کرد: «نیروهای داعش با به دست آوردن سلاح‌ها و تجهیزات مدرن آمریکایی به ارزش میلیون‌ها دلار در حال جنگ با نیروهای عراقی هستند؛ سلاح‌هایی که برخی از آنها نظیر "هوویتزر 50 ام 198" از چنان قدرتی برخوردارند که از فاصله 40 کیلومتری می‌توانند هر شهری را به ویرانه‌ای تبدیل کنند.»
افشاگری این مقام آمریکایی به خوبی بیانگر آن است که در پس پرده چگونگی تجهیز شدن تروریستهای موسوم به داعش چه کسانی حضور دارند هر چند که این مقام تاکید دارد که «چند تریلیارد دلاری» که دولت آمریکا به عراق سرازیر کردند اکنون به حربه‌ای علیه دولت عراق و البته آمریکا بدل شده است.
جالب آنکه باراک اوباما رییس جمهوری آمریکا هفته گذشته اعتراف کرد که آمریکا «هیچ راهبردی برای پیروزی بر دولت اسلامی عراق و شام ندارد.» حال سوال این است چگونه است رییس جمهوری آمریکا که از این گروه تروریستی برای اهداف خود در سوریه و البته سرنگونی دولت بشار اسد و انجام جنایات مختلف بهترین بهره را برد و حمایت‌های گسترده مالی و تجهیزاتی واشنگتن از این گروه بر کسی پوشیده نیست از نداشتن راهبردی در قبال این گروه سخن می گوید؟
جواب این پرسش این است که آمریکا و متحدانش نشان داده‌اند تا زمانی از گروه‌های جنایتکار و تروریستی حمایت می کنند که منافع خود را در خطر نبینند نظیر آنچه که این کشور در قبال تشکیل القاعده و طالبان برای پیشبرد اهداف خود در افغانستان صورت داد و پس از آنکه با آلت دست قرار دادن آنان، از حضور طولانی مدت خود در منطقه به منظور آنچه که مبارزه با تروریسم نامید، آسوده خیال شد، با ترفند همیشگی و نخ‌نمای حمایت از دمکراسی و حقوق بشر سرکوب( بخوانید پاک کردن اسناد جنایات خود) چنین گروه‌هایی را توجیه کرده، خود را پرچمدار مبارزه با تروریسم و دمکراسی‌خواهی در جهان به تصویر بکشد و این شیوه می شود نظم نوین و البته دلخواه هیات حاکمه آمریکا؛ امری که هنری کیسینجر وزیر خارجه اسبق و تئوریسین شهیر آمریکایی در یادداشتی در روزنامه وال‌استریت‌ژورنال این نظم را زیر سوال برده و می‌نویسد: «لیبی در جنگ داخلی است، شبه نظامیان بنیادگرا در حال بنا کردن خلافت در سوریه و عراق‌اند و دموکراسی جوان افغانستان در آستانه فلج شدن قرار گرفته است و علاوه بر این‌ها اختلافات با روسیه بار دیگر ظاهر شده و رابطه با چین هم به تبادل اتهام در برابر عموم و همکاری تقسیم شده است.مفهوم نظمی که اساس انگاره‌های غربی بود با بحران مواجه شده است.»
جالب آنکه اوباما در چرخشی قابل تامل طی اجلاس سران ناتو از «طراحی راهبردی برای مقابله با تشدید بحران ناشی از اقدامات تروریستهای داعش با بهره‌‌گیری از تعدادی از اعضای این پیمان نظامی به عنوان متحد» سخن گفت؛ قصه تکراری تشکیل ائتلاف بین المللی برای پیشبرد اهداف و آنچه که از این ائتلاف(اشغالگری و مداخله بین المللی در امور کشورهای مستقل) طی بیش از یک دهه گذشته در افغانستان، عراق و لیبی شاهد بودیم جز بدبختی، جنایت و کشتار و آوارگی مردم بیگناه نبوده است.
اکنون سیاست هژمون بزرگ برای تثبیت سلطه خود در منطقه بیش از پیش قابل درک است: ایجاد بحران از طریق گروه‌های تروریستی، بزرگنمایی بحران و تبدیل آن به موضوعی بین المللی از طریق به کارگیری دستگاه رسانه‌ای عظیم، برگزاری نمایشها و خیمه شب‌بازی‌های دیپلماتیک به منظور نشان دادن حس انساندوستی و مبارزه با تروریسم و البته دستیابی به نتایج مورد نظر برای حفظ و تثبیت موقعیتها در مناطق و کشورهای مستقل و دارای منفعت، بخشی از این سناریوی به دقت طراحی شده است. سرکوب پر سروصدای گروه‌های تروریستی که پیش از این آزادیخواه خوانده می شدند، قطعه پایانی این خیمه‌شب‌بازی‌ها است.
کاخ سفید سوابق بسیاری از خود برجای گذاشته که در ابتدا از گروه‌های به اصلاح آزادیخواه نظیر آنچه که در سوریه شاهد بودیم، حمایت گسترده‌ای کرد تا به اهداف مورد نظر دست یابد و همین گروه‌ها در پی آنکه دیگر در راستای منافع آمریکا عمل نکردند به ناگهان به گروه‌های تروریستی و ناقض حقوق بشر تبدیل شده و اکنون آمریکا و متحدانش کمر همت بسته‌اند تا این بحران خود ساخته را از پیش رو بردارند و جالب آنکه همواره این غربی‌ها هستند که نسخه‌های پیچیده شده برای منطقه خاورمیانه را بهترین فرض کرده‌اند؛ موضوعی که کیسینجر این پیر کهنه‌کار سیاست در یادداشت خود آن را رد می کند و می نویسد: « فقدان یک مکانیزم موثر برای قدرتهای بزرگ به منظور رایزنی و احتمالا همکاری در قبال اکثر تحولات، یکی دیگر از کوتاهی‌های نظم جهانی کنونی است. ساختار معاصر قوانین و هنجارهای بین المللی اگر ثابت شود که دارای موضوعیت است نمی تواند صرفا با بیانیه‌های مشترک تایید شود بلکه باید با قاطعیت مشترک تقویت شوند.» باید دید قاطعیت مشترک در قبال تروریستهای داعش بدون بازیگرهای تاثیرگذاری چون جمهوری اسلامی ایران تاثیرگذار خواهد بود یا جهان بار دیگر شاهد نمایشی با بازیگردانی آمریکا و متحدانش خواهد بود.
انتهای پیام/.
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
