چکیده
بر اساس قواعد کامنلای انگلستان، تعهد شخص در صورتی لازمالاجرا است که یا طرف مقابل عوضی برای آن تعهد فراهم کند یا اینکه قرارداد با تشریفات خاصی منعقد شود. در برخی کشورهای کامنلا مانند استرالیا، کانادا و ایالات متحدۀ امریکا، نظریة دیگری با عنوان اعتماد متعارف مطرح شده است که میتواند در ردیف عوض یا جایگزین آن قرار گیرد، اما دادگاههای انگلستان هنوز چنین کارکردی را برای این نظریه بهرسمیت نشناختهاند. برابر این نظریه، فعل یکی از طرفین درصورتی که مورد اعتماد طرف مقابل قرار گرفته باشد، موجب پیدایش تعهد الزامآور بر فاعل آن میشود. این نظریه نکات مشترکی با قواعد غرور و استیفا از مال یا عمل غیر در فقه و حقوق ما دارد و بررسی آن، زمینة فکری مناسبی را برای تطبیق و مقایسة کامنلا و فقه و حقوق ایران در بخش کوچکی از حقوق تعهدات فراهم میسازد.
کلیدواژه ها: اعتماد متعارف؛ حقوق ایران؛ عوض؛ فقه؛ کامنلا
نویسنده:
اسماعیل نعمت اللهی: استادیار حقوق خصوصی، دانشکدۀ حقوق، دانشگاه قم
مجله مطالعات حقوق تطبیقی - دوره 7، شماره 2 (پاییز و زمستان)، پاییز و زمستان 1395.