تأثیر آموزش مدیریت زمان بر خودراهبری در یادگیری دانش‌آموزان دختر پایه اول دوره دوم متوسطه

چکیده:  

پژوهش حاضر با هدف تأثیر آموزش مدیریت زمان بر خودراهبری در یادگیری دانش‌آموزان دختر پایه اول متوسطه انجام شده است. روش پژوهش نیمه تجربی و طرح پژوهش پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بوده است. روش نمونه گیری تصادفی خوشه‌ای بود. به این منظور یکی از مدارس متوسطه دخترانه منطقه فلاورجان که به صورت تصادفی انتخاب شد، دو کلاس اول 30 نفره انتخاب و به صورت تصادفی یک کلاس در گروه آزمایش و دیگری در گروه کنترل قرار گرفت. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه خودراهبری در یادگیری (Fisher et al ,2001) بود که روایی سازه، محتوایی و صوری آن در سوابق پژوهشی بررسی و تأیید شده بود، روایی صوری مجدداً نیز بررسی و تأیید شد. پایایی آن برحسب ضریب آلفای کرونباخ 0/81 محاسبه شد. هر دو گروه به پرسشنامه خودراهبری در یادگیری به عنوان پیش آزمون پاسخ دادند. سپس مدیریت زمان در 8 جلسه 1/5 ساعته طی یک ماه به گروه آزمایش آموزش داده شد و در پایان هر دو گروه در معرض پس آزمون قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها حاکی از آن بود که میانگین نمرات کل خودراهبری در یادگیری و مؤلفه‌های آن (خودمدیریتی، رغبت برای یادگیری و خودکنترلی) در گروه آزمایش در پس آزمون نسبت به پیش آزمون افزایش یافته است. در نتیجه آموزش مدیریت زمان بر افزایش خودراهبری در یادگیری و مؤلفه‌های آن تأثیر داشته است.

واژه‌های کلیدی: خودراهبری در یادگیری، مدیریت زمان، خود مدیریتی، رغبت برای یادگیری، خود کنترلی، خود تنظیمی در یادگیری

نویسندگان:

زهرا دلاور، فریبا کریمی

فصلنامه پژوهش در برنامه ریزی درسی - سال دوازدهم، شماره 47، زمستان 1394.

برای مشاهده کامل مقاله روی فایل مقابل کلیک کنید.