بدانيد كه خدا سخت‏ كيفر است/ دروغگویان تعقل نمی‌کنند

به گزارش خبرگزاری فارس از کرمانشاه، آیات نورانی قرآن کریم از سوی خداوند متعال (و از طریق جبرئیل به عنوان منبع وحی الهی) به پیامبر اسلام(ص) و برای هدایت، رستگاری، تفکر و ایجاد تقوا در انسان‌ها ارسال شده است که هر آیه مبارک از این کتاب آسمانی بیان‌گر قدرت، سیطره و عظمت پرودگار در جهان است.

براساس این گزارش، خبرگزاری فارس استان کرمانشاه بنا بر رسالت و تعهدی که در پرداختن به مباحث دینی و اعتقادی برای آگاهی‌رسانی بیشتر در این زمینه به افراد جامعه دارد، هر روز با انتشار صفحه‌ای نورانی از قرآن کریم در زمینه اشاعه دستورات الهی (در راستای پیشگیری از مهجوریت آیات نورانی این کتاب آسمانی و نیز ترویج فرهنگ قرآنی) تلاش و به‌وظیفه خود عمل می‌کند.

سوره مبارکه «مائده»، پنجمین سوره قرآن کریم و دارای 120 آیه و جزو سوره‌های مدنی است که در مدینه بر پیامبر(ص) نازل شده، همچنین از جمله نام‌های آن می‌توان به عقود، منقذه نیز اشاره کرد.

"مائده" نام پنجمین سوره قرآن کریم و نیز در لغت‌نامه‌ها "مائده" به معنى سفره آراسته از غذا است که از آیه 112 این سوره گرفته شده، همچنین قسمتى از این سوره به تقاضاى حواریّون و یاران حضرت عیسى(ع) اشاره دارد که از این حضرت خواستند سفره‌اى آراسته (خوان رنگین) براى آنان از طرف خداوند بخشنده نازل شود.

برخی از موضوعات مطرح شده در این سوره‌ شامل بیان معارف اسلامى، موضوع رهبرى بعد از رسول خدا(ص) نفى اعتقاد مسیحیت به تثلیث، شهادت به عدل، داستان هابیل و قابیل فرزندان آدم(ع)، تحریم قتل نفس، معرفى غذاهاى حلال و حرام، بیان قسمتى ازاحکام مربوط به وضو و تیمّم،‌ موضوع وفاى به عهد و عدالت اجتماعى و... است.

موضوعاتی همچون تمسک به خدا را در دعا با ادب کامل و صفت مناسب با خواسته، توسّل به اولیاى خداوند براى قضاى حوائج، بُعد معنی بخشیدن به درخواست‌هاى مادى،‌ درس گرفتن از نشانه‌های الهی، توجه به خدا «و انت خیر الرّازقین»، اجرای مراسم عید و جشن مذهبی با اصول آن که از نظر قرآن کریم کار پسندیده‌ای باشد و... در آیات این سوره مبارکه وجود دارد.

*سوره مبارکه «مائده» آیات نورانی 96 الی 103:

بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم، أُحِلَّ لَکُمْ صَیْدُ الْبَحْرِ وَطَعَامُهُ مَتَاعًا لَّکُمْ وَلِلسَّیَّارَةِ وَحُرِّمَ عَلَیْکُمْ صَیْدُ الْبَرِّ مَا دُمْتُمْ حُرُمًا وَاتَّقُواْ اللّهَ الَّذِیَ إِلَیْهِ تُحْشَرُونَ ﴿96﴾

صید دریا و طعام آن برای شما و کاروانیان حلال است؛ تا (در حال احرام) از آن بهره‌مند شوید؛ ولی مادام که محرم هستید، شکار صحرا برای شما حرام است؛ و از (نافرمانی) خدایی که به سوی او محشور می‌شوید، بترسید! (96)

جَعَلَ اللّهُ الْکَعْبَةَ الْبَیْتَ الْحَرَامَ قِیَامًا لِّلنَّاسِ وَالشَّهْرَ الْحَرَامَ وَالْهَدْیَ وَالْقَلاَئِدَ ذَلِکَ لِتَعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ یَعْلَمُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الأَرْضِ وَأَنَّ اللّهَ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ ﴿97﴾

خداوند، کعبه -بیت الحرام- را وسیله‌ای برای استواری و سامان بخشیدن به کار مردم قرار داده؛ و همچنین ماه حرام، و قربانی‌های بی‌نشان، و قربانی‌های نشان‌دار را؛ این‌گونه احکام (حساب شده و دقیق،) به‌خاطر آن است که بدانید خداوند، آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمین است، می‌داند؛ و خدا به هر چیزی دانا است. (97)

اعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ شَدِیدُ الْعِقَابِ وَأَنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَّحِیمٌ ﴿98﴾

بدانید که خدا سخت‏ کیفر است و [بدانید] که خدا آمرزنده مهربان است (98)

مَّا عَلَى الرَّسُولِ إِلاَّ الْبَلاَغُ وَاللّهُ یَعْلَمُ مَا تُبْدُونَ وَمَا تَکْتُمُونَ ﴿99﴾

پیامبر وظیفه‌ای جز رسانیدن پیام (الهی) ندارد؛ (و مسؤول اعمال شما نیست). و خداوند آنچه را آشکار، و آنچه را پنهان می‌کنید می‌داند. (99)

قُل لاَّ یَسْتَوِی الْخَبِیثُ وَالطَّیِّبُ وَلَوْ أَعْجَبَکَ کَثْرَةُ الْخَبِیثِ فَاتَّقُواْ اللّهَ یَا أُوْلِی الأَلْبَابِ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ ﴿100﴾

بگو: «(هیچ‌گاه) ناپاک و پاک مساوی نیستند؛ هر چند فزونی ناپاک‌ها، تو را به شگفتی اندازد! از (مخالفت) خدا بپرهیزید ای صاحبان خرد، شاید رستگار شوید! (100)

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ لاَ تَسْأَلُواْ عَنْ أَشْیَاء إِن تُبْدَ لَکُمْ تَسُؤْکُمْ وَإِن تَسْأَلُواْ عَنْهَا حِینَ یُنَزَّلُ الْقُرْآنُ تُبْدَ لَکُمْ عَفَا اللّهُ عَنْهَا وَاللّهُ غَفُورٌ حَلِیمٌ ﴿101﴾

ای کسانی که ایمان آورده‌اید! از چیزهایی نپرسید که اگر برای شما آشکار شده، شما را ناراحت می‌کند! و اگر به هنگام نزول قرآن، از آن‌ها سؤال کنید، برای شما آشکار می‌شود؛ خداوند آن‌ها را بخشیده (و نادیده گرفته) است. و خداوند، آمرزنده و بردبار است. (101)

قَدْ سَأَلَهَا قَوْمٌ مِّن قَبْلِکُمْ ثُمَّ أَصْبَحُواْ بِهَا کَافِرِینَ ﴿102﴾

جمعی از پیشینیان شما، از آن سئوال کردند؛ و سپس با آن به مخالفت برخاستند. (ممکن است شما هم چنین سرنوشتی پیدا کنید.) (102)

مَا جَعَلَ اللّهُ مِن بَحِیرَةٍ وَلاَ سَآئِبَةٍ وَلاَ وَصِیلَةٍ وَلاَ حَامٍ وَلَکِنَّ الَّذِینَ کَفَرُواْ یَفْتَرُونَ عَلَى اللّهِ الْکَذِبَ وَأَکْثَرُهُمْ لاَ یَعْقِلُونَ ﴿103﴾

خداوند هیچ‌گونه «بحیره» و «سائبه» و «وصیله» و «حام» قرار نداده است [اشاره به چهار نوع از حیوانات اهلی است که در زمان جاهلیت، استفاده از آن‌ها را به دلیلی حرام می‌دانستند؛ و این بدعت، در اسلام ممنوع شد.] ولی کسانی که کافر شدند، بر خدا دروغ می‌بندند؛ و بیشتر آن‌ها تعقل نمى‏‌کنند (103)

انتهای پیام/2120/ت