چکیده
حزب عدالت و توسعه با چهره ای دموکراتیک و عملگرا به عنوان یک حزب فراگیر در صحنه سیاسی ترکیه ظاهر شد و با ایجاد تغییرات و تحولات جدی در سیاست داخلی و خارجی این کشور موفق شد تا حد زیادی بر شکافهای اجتماعی ، قومی ، مذهبی و سیاسی ترکیه که ریشه در تاریخ این کشور دارند فائق آید و آرای حزب را در انتخابات پیاپی سراسری ومحلی افزایش دهد. . از اواخر دهه 2010 میلادی هنگامی که حزب عدالت و توسعه توانست پایه های اقتدار خود را مستحکم کند و کانون های قدرت این کشور را در اختیار بگیرد. "دورة اقتدارگرایی" این حزب آغاز شد . گذار ازدموکراسی درون حزبی و حذف تدریجی مخالفین اردوغان از رهبری حزب ازیک سو و تلاش برای تغییر سبک زندگی مردم و تربیت نسل جوان متدین از سوی دیگر ونیز دورشدن از سیاست خارجی "صفر مشکل با همسایگان " از نشانه های این دوران بود.در این مقاله با روش تحقیق توصیفی وتحلیلی به تبیین تغییر چهره حزب عدالت و توسعه از یک حزب فراگیر به یک حزب اقتدارگرای شخص-محور می پردازیم و به این پرسش پاسخ می دهیم : پیامدهای اقتدارگرایی اردوغان و حزب او درترکیه وتاثیر آن در احیای مجدد شکاف های اجتماعی این کشور چه بوده است ؟
کلیدواژه ها: حزب عدالت و توسعه؛ قانون آهنین الیگارشی؛ اقتدارگرایی؛ شکافهای اجتماعی درترکیه؛ اردوغان
نویسنده:
ابوالحسن خلج منفرد: دانشجوی دکترای علوم سیاسی دانشگاه تهران
نشریه جستار های سیاسی معاصر - دوره 7، شماره 22، زمستان 1395.