به گزارش خبرنگار گروه علمی و دانشگاهی خبرگزاری فارس به نقل از وی تری، پژوهشگران دانشگاه دولتی مسکو می‌گویند سیاه چاله یادشده در مرکز کهکشانی به نام Fornax UCD3 قرار دارد که بخشی از یک کهکشان بزرگ تر به نام Fornax است که به مجموعه ای بسیار نادر و غیرعادی از کهکشان ها تعلق دارد که کهکشان های بسیار کوچک و فوق فشرده یا یوسی دی ها نامیده می شوند.
چگالی و تراکم توده ای بسیار بالا در عین حجم و فضای کم ویژگی اصلی کهکشان های یادشده است که معمولا فاصله آنها با کره زمین در حدود سیصد سال نوری است.
جرم سیاه چاله تازه شناسایی شده 3.5 میلیون برابر خورشید است و از این جهت شباهت هایی با سیاه چاله مرکزی موجود در کهکشان راه شیری دارد. دانشمندان در تلاش هستند تا اطلاعات بیشتری را در مورد این سیاه چاله جمع اوری کنند.
سیاهچاله ناحیه‌ای از فضا-زمان است که آثار گرانشی آن، چنان نیرومند است که هیچ چیز - حتی ذرات و تابش‌های الکترومغناطیسی مثل نور - نمی توانند از میدان گرانش آن بگریزد. نظریه نسبیت عام آلبرت اینشتین پیش‌بینی می‌کند که یک جرم به اندازه کافی فشرده شده، می‌تواند سبب تغییر شکل و خمیدگی فضا-زمان و تشکیل سیاهچاله شود. مرز این ناحیه از فضازمان که هیچ چیزی پس از عبور از آن نمی‌تواند به بیرون برگردد را افق رویداد می نامند. صفت «سیاه» در نام سیاهچاله برگرفته از این واقعیت است که همه نوری که از افق رویداد آن می گذرد را به دام می‌اندازد که از این دیدگاه سیاه چاله رفتاری شبیه به جسم سیاه در ترمودینامیک دارد. از سوی دیگر نیز، نظریه میدانهای کوانتومی در فضازمان خمیده پیش‌بینی می‌کند که افق‌های رویداد نیز تابشی به نام تابش هاوکینگ گسیل می‌کنند که طیف آن همانند طیف جسم سیاهی است که دمای آن با جرمش نسبت وارونه دارد. میزان دما در مورد سیاهچاله‌های ستاره‌ای در حد چند میلیاردم کلوین است و از این رو ردیابی آن دشوار است.
انتهای پیام/
