به گزارش خبرگزاری فارس از کرمانشاه، شاید شما هم شنیده باشید که طبیعت را مادر همه چیز می‌دانند، اگر خوب در این گفته تعمق کنیم می‌بینیم که سخن گزافی نیست.
به عنوان مثال جنگل به عنوان یکی از مهمترین نماد‌های طبیعت فوایدی بی‌بدیلی چون، هدایت آب باران به سمت سفره‌های زیرزمینی، جلوگیری از وزش تندبادها، جلوگیری از وقوع سیلاب، جلوگیری از فرسایش خاک و به تبع آن عدم ایجاد گرد و غبار و ده‌ها مزیت دیگر را داراست.
به نظر می‌رسد مهمترین موضوع درباره طبیعت، چگونگی رفتار انسان با آن است؛ متأسفانه ما اکثر اوقات نه تنها قدر این نعمت خدادادی را نمی‌دانیم، بلکه با رفتارهای غلط به آن صدمه هم می‌زنیم، غافل از این که دود این گونه رفتارها به چشم خود و فرزندان‌مان خواهد رفت.
امروزه بیش از هر زمان دیگری لزوم حفاظت از محیط زیست و طبیعت احساس می‌شود، چرا که در طول تاریخ میلیون‌ها ساله‌کره زمین، هیچگاه تا به این اندازه بر پیکر طبیعت زخم وارد نشده است و یا به عبارتی در حال حاضر طبیعت در بدترین دوران خود به سر می‌برد.
استفاده بیش از حد از منابع زیرزمینی و معادن، استفاده بی‌رویه از آب‌های زیرزمینی، آلایندگی وحشتناک کارخانه‌ها چه در مورد آب، چه خاک و چه هوا، تولید حجم عظیم گازهای گلخانه‌ای، قطع بی‌رویه درختان، تبدیل اراضی جنگلی و مراتع به زمینهای کشاورزی و صدها مورد زیان‌بار دیگر از رهاورد‌های انسان برای این مادر سخاوتمند و مظلوم است.
البته همه دولت‌ها برنامه‌هایی برای جلوگیری از صدمه خوردن بیشتر طبیعت و احیای آن اجرا می‌کنند و هر کشور به نسبت معینی، ولو نمایشی و یا براثر فشار افکار عمومی اقدامات مفیدی را انجام می‌دهد؛ ولی این کارها اصلا کافی نیست.
آنچه که از اقدامات و قوانین دولتی در حفظ محیط زیست بسیار بسیار مهمتر است، فرهنگ مردم و درک درست آن‌ها از اهمیت حیاتی حراست و احیای طبیعت است.کشور ما ایران با مشکلات زیست محیطی چون کم‌آبی، خشک شدن بسیاری از عرصه‌های آبی، ریزگردها،کاهش پوشش گیاهی، شور شدن خاک و آب برخی مناطق و... روبروست که این امر می‌طلبد تمامی ارگان‌ها و مسؤولان و یکایک ایرانیان با تمام وجود در حراست و البته احیای طبیعت و محیط زیست بکوشند.
استان کرمانشاه در دامن پرمهر و زیبای رشته کوه زاگرس و جنگل‌های کم‌نظیر آن واقع است، آنچه در سال‌های اخیر بر سر جنگل‌ها آمده است دل هر انسان دغدغه‌مندی را به درد می‌آورد، متاسفانه بلایایی چون کم آبی، قطع درختان برای تبدیل آن‌ها به ذغال چه برای مصارف روزمره و چه برای فروش و کسب درآمد، بیماری‌های مختلف، وقوع آتش‌سوزی‌‌های گسترده، چرای بیش از حد دام‌ها و تبدیل عرصه‌های جنگلی به زمین کشاورزی، بر این جنگل‌ها نازل شده است.
با توجه به محدودیت امکانات دولتی و کمبود اعتبارهای نهاد‌های مربوطه نقش مردم در حفظ این جنگل‌ها واقعا حیاتی است، خوشبختانه حرکت‌های مردم‌نهاد و خودجوشی در رابطه با حفظ محیط زیست در اقصی نقاط کشور شکل گرفته است که علاوه بر فعالیت‌های مثبت در این زمینه، سبب فرهنگ‌سازی و آگاهی‌بخشی در مورد حراست از طبیعت شده است و روزنه‌های امیدی را بر ما عیان داشته است.
یکی از این حرکت‌های مردمی گروهی به نام «پویش بلوط» در منطقه ریجاب شهرستان دالاهوی استان کرمانشاه است.
برای آشنایی با فعالیت‌های این گروه، خبرنگار خبرگزاری فارس استان کرمانشاه با یکی از اعضا باانگیزه و پرتلاش این پویش به نام «محمد کریمی» یک مصاحبه را ترتیب داده است،که با هم در جریان آن قرار می‌گیریم.
فارس: ضمن معرفی خود بفرمائید در چه زمینهای فعالیت دارید؟
محمد کریمی هستم، عضو پویش بلوط ریجاب که از سال 94 تاکنون با این گروه که همان‌گونه از نامش پیداست، در زمینه‌ی فعالیت‌های محیط زیستی با تاکید بر حفاظت از جنگل‌های بلوط زاگرس کار می‌کند، در حال فعالیت هستم.
فارس:گروه پویش بلوط از چه سالی شروع به کار کرده است؟ الان چند نفر عضو دارد؟ این گروه یک گروه مردمی است یا وابسته به نهاد خاصی است؟
کریمی: این گروه از سال 94 فعالیت خود را آغاز کرده و در حال حاضر به صورت رسمی متشکل از 30 نفر (عضوگیری ما محدود است) و به صورت غیررسمی همراهان در خور توجهی را در منطقه به خود جذب کرده است.
پویش بلوط یک گروه غیردولتی و کاملا مستقل بوده که با خودیاری و همکاری مادی و معنوی همشهریان گرامی و دلسوزان محیط زیست توانسته است فعالیت‌های گسترده‌ای را در این زمینه مدیریت کند.
فارس: اجازه بدهید به صورت دقیق‌تر، وارد ریز کارهای گروه شما بشویم، می‌خواهم بدانم
فعالیت‌های اصلی شما شامل چه مواردی است و در چه قالبی صورت می‌گیرد؟ شما برای حفظ محیط زیست چه کارهایی انجام می‌دهید؟
کریمی: فعالیت اصلی پویش بلوط طبق جلسه سیاستگذاری ما در سال 94، حفاظت و تکثیر بلوط‌های زاگرس در حد وسع گروه، تعیین شده است. این گروه علاوه بر اقدام سریع برای اطفای حریق به کمک اعضا و هواداران فهیم و دلسوزان محیط زیست، کاشت و نگهداری دانه‌های بلوط را یکی از اولویت‌های بسیار مهم خود قرار داده است.خوشبختانه در کمال ناباوری، ما پس از 2 سال شاهد رشد صدها نهال بلوط از بذرهایی که «پویش بلوط» کاشت و نگهداری کرده است، بوده‌ایم.
این رسیدن به هدف و تجربه‌ای که بسیار برای ما و محیط زیست زاگرس ارزشمند است، مسیری بسیار روشن را برای آینده گروه‌های محیط زیستی نشان می‌دهد، قطعا هر فعالیتی کاستی‌هایی هم دارد.
برخی از کاشت‌ها با خطاهای زیادی روبه‌رو بوده که پس از آسیب‌شناسی توسط افراد متخصص در پویش بلوط، رفع این نواقص در دستور کار قرار گرفته است.
پویش بلوط علاوه بر تمرکز و تاکید بر روی حفاظت و نگهداری از بلوط‌های زاگرس، برنامه‌های دیگری را طی سنوات اخیر به انجام رسانیده است.
پویش با برگزاری کلاس‌های آموزشی تربیتی برای نونهالان، نوجوانان و جوانان با تاکید بر حفاظت محیط زیست، احترام به حقوق حیوانات، پاسداشت درخت و درختکاری و آموزش‌های عملی در حین کاشت دانه‌های بلوط، سعی در این داشته است که دین خود را به طبیعت آسیب‌دیده زاگرس ادا کند.
نکته قابل توجه این است که مردم از فعالیت‌های مداوم و با برنامه استقبال می‌کنند و ما مهر و محبت و همراهی مردم را می‌بینیم، اما برای پیشرفت و سازماندهی دقیق‌تر نیاز به زمان داریم و به مرور این مساله روی مردم تاثیر بیشتری می‌گذارد و من امیدوارم که بتوانیم به نتایج بهتری دست پیدا کنیم.
فارس: با توجه به آسیب‌های وارده به محیط زیست و پوشش‌های جنگلی زاگرس، این گروه کار بسیار ارزشمندی را انجام می‌دهد، به نظر می‌رسد یکی از عوامل مهم حفاظت از جنگل‌ها، بحث فرهنگ‌سازی و درک اهمیت پوشش‌های گیاهی برای همگان است؛ شما همانطور که گفتید در این زمینه نیز فعالیت کرده‌اید به نظر شما چطور می‌توان آگاهی‌های عمومی در این زمینه را بالا برد؟
کریمی: همه ما زیر یک گنبد هستیم و آسیب محیط زیست از هر نقطه‌ای نشأت بگیرد، می‌تواند از مرزها عبور کند و مناطق دورتری را نیز تحت تاثیر قرار دهد، حافظان محیط زیست از آن دسته گروه‌هایی هستند که می‌توانند در آموزش، فرهنگ‌سازی و پیشبرد درست فعالیت‌های این حوزه نقش موثری را ایفا کنند.
به باور ما آموزش و تربیت فکری فارغ از توجه به سن و سال می‌تواند نتایج بسیار پرباری را در بر داشته باشد، هر چند نیازمند صبر و زمان بسیاری ست.
آنچه که ما شاهدش هستیم اوضاع مناطق تحت پوشش پویش بلوط ریجاب با قبل و بعد از تاسیس و سازماندهی این گروه، بسیار متفاوت است و مردم ما به صورت بسیار روشن شاهد و ناظر این تغییرات بوده‌اند. مسئله‌ای که باید مورد توجه قرار گیرد پر کردن فاصله بین سخن تا عمل است که ما با همراهی جوانان دلسوز توانسته‌ایم تا حدی زیادی بدان دست یابیم.
آموزش‌های پویش بلوط با همکاری برخی موسسات خصوصی، دلسوزان محیط زیست و پدر و مادران روشن‌اندیشی که به آینده فرزندان و جهان آنان اهمیت می‌دهند بسیار موثر بوده است.
به باور ما تربیت درست و آموزش‌های خانواده‌ها به کمک محیط زیست آینده خواهد آمد و این یک ابزار بسیار قدرتمند است.
فارس: محدوده فعالیت شما کجاست؟
کریمی: محدوه فعالیت ما براساس توان نیروی انسانی گروه تعیین می‌شود.
در حال حاضر پویش بلوط ریجاب جنگل‌های کوه‌های دالاهو را در حد توان اعضا در پوشش خود دارد.
فارس: شما با نهاد‌های مربوطه مثل سازمان حفاظت از محیط زیست و منابع طبیعی و یا هر نهاد دولتی دیگر هم همکاری و هم‌فکری دارید؟
کریمی:گروه پویش بلوط به واسطه غیردولتی بودن، ارتباط ساختاری با اداره‌ها و نهادها ندارد، اما در برنامه‌های متفاوتی با جهادکشاورزی، محیط زیست و منابع طبیعی همکاری‌هایی داشته‌ایم و این همراهی‌ها که زمینه پیشرفت خواهد بود ادامه خواهیم داد.
فارس: امروزه می‌بینیم که انجمن‌ها و گروه‌های مردم‌نهاد بیشتری در بحث‌های حفاظت از محیط زیست فعالیت می‌کنند، به نظر می‌رسد در صورت همکاری و هم‌افزایی این گروهها می‌توان نتایج بهتری گرفت، آیا این‌گونه گروهها و انجمن‌ها در استان کرمانشاه با هم ارتباط و همکاری دارند؟
کریمی: ما با انجمن‌های زیست محیطی سراسر ایران، علی‌الخصوص استان‌های هم‌جوار در ارتباط بوده و با یکدیگر همکاری می‌کنیم، اما حوزه تاثیر ما بیشتر شامل شهرستان دالاهو است.
فارس: این همکاری‌ها در چه زمینه‌هایی است؟
کریمی: بیشتر در تبادل تجربیات محیط زیستی است و برنامه‌هایی که برای هم‌فکری میان گروهها مطرح می شود، در برخی مواقع نیز در اقداماتی همچون اطفای حریق که نیاز به وجود نیروی انسانی بیشتر می‌شود، گروه‌های محیط زیستی به یاری هم می‌شتابند.
فارس: در پایان، ضمن آرزوی موفقیت بیشتر و عرض خداقوت به شما و تمامی اعضا پویش بلوط،
اگر نکته یا سخن ناگفته‌ای دارید، بفرمائید می‌شنویم.
کریمی: در دنیای ما همه چیز به هم مرتبط است، رفتاری که ما با محیط زیست اطرافمان داریم، نمودی از رفتاری‌ست که با همنوعان خویش خواهیم داشت. ما همگی مسؤولیم که از زمین و آنچه در آن است به دقت محافظت کنیم، این مسؤولیت تک تک افراد جامعه است و قطعا نمی‌توانیم تمام بار آن را به مؤسسات و دولت‌ها تحمیل کنیم. به طور قطع کوچک‌ترین حرکت و فعالیتی تاثیر خود را خواهد داشت و تغییری ایجاد خواهد کرد.
ما در مواجه با برخی مشکلات موفق خواهیم بود و در برخی دیگر شکست خواهیم خورد، اما نکته مهم آن است که وقت و زندگی خود را صرف محافظت از محیط زیست و دنیایی که در آن هستیم خواهیم کرد و یقینا این هدف والایی ست.
انتهای پیام/پ/ب
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
