گروه تفریح و نشاط؛ سمیه دهقان‌زاده: فصل بهار که به نیمه می رسد، اردیبهشت هر روز دلبری‌اش از آسمان و زمین و حتی شهر بیشتر اوقات دودزده تهران، بیشتر می شود. این روزها هم که باران و نفس پاک خورده است به روزهاى اردیبهشت و دیگر فبها. این میان می‌ماند یک فقره دورهمی و با هم بودن که همه چیز تکمیل شود که آن هم غمی نیست، آخر هفته و تعطیلاتش را می‌توان برای آن کنار گذاشت. ولی چرا راه دور برویم؟ بیایید تا فرصت باقیست برای همین آخر هفته پیش رو برنامه‌ای بچینید و از بودن در کنار عزیزان‌تان حظ ببرید. البته ما هم در این راستا پیشنهادهایی داریم که خواندنش خالی از لطف نخواهد بود.
به سراغ ریواس‌هاى کوهى بروید
بیایید این آخر هفته را سنت‌شکنی کنید و به جای خواب طولانی و کسلی بعدش، بزنید به دل کوه. آخر در سال چند روز بیشتر پیدا نمی‌کنید که هم هوای تهران نفس کشیدنی باشد، هم اردیبهشت باشد و هم ریواس‌های تازه کوهی در انتظار چیدن.
بله درست شنیدید، ریواس. پیشنهاد ما برای شما کوهپیمایی دلچسب در ارتفاعات دارآباد است و کند و کاو برای چیدن گیاهی دلبر به نام ریواس.
بار و بندیل سفری نیمروزه را مهیا نمایید و خانواده را با خود همراه کنید. به میدان تجریش که برسید دیگر راهی نمانده. کلی ون و تاکسی آنجا هست که شما را به پارکینگ دارآباد برساند.
خب حالا شما در پایین کوهی دوست داشتنی هستید، چطور است کمی نرمش کنید، نفس عمیق بکشید و از روی تابلوی راهنمای ارتفاعات به کوچک‌ترهای جمع بگویید چقدر می‌توانند چشمه و آب و دار و درخت ببینند و نفس‌تان که چاق شد راه بیفتید. هم می‌توانید مسیر دره را در پیش گیرید، از پلی سنگی و طویل عبور کنید و در چای‌خانه استراحت نمایید. و اگر نه چند صد قدم به بالا رفتن ادامه دهید و به آبشار برسید یا نه مسیرتان را که از سکویی سنگی به سمت پایین شیب تغییر دهید و رودخانه پرخروش و پرطراوت را پیش روی خود ببینید. هر کدام را که انتخاب کنید جذاب است و از آن جذاب‌تر اینکه که در تمام مسیر با کمی دقت کلی ریواس (سبزی‌های کوهی شبیه کرفس با رنگ صورتی خوش رنگ) را خواهید دید که سرزنده و تر و تمیز از دل زمین سر برآورده‌اند و دل دل می‌کنند تا ببینند قرار است سرنوشت‌شان با چیدن رقم بخورد یا نه.
می‌گویند ریواس مقوی قلب و اعصاب است، به ترمیم زخم‌ها و جراحات کمک می‌کند، خون را تصفیه کرده و برطرف‌کننده استرس، ترس و وسواس و تنظیم کننده فشار خون است. پس کیسه‌ای کوچک یا ظرفی مناسب برای ریواس‌ها فراموش نشود که بتوانید محصول چیدن‌هایتان را صحیح و سالم به خانه برگردانید. خدا را چه دیدید شاید خانم‌های جمع تان هم خورش ریواس درست کردند و خاطره کوهیپمایی‌تان خوش مزه‌تر شد.
دعوتید به گلابگیری در یک کاخ
با کوه میانه‌ای ندارید؟ می‌خواهید یک دل سیر بخوابید. باشد، باشد استراحت کنید. خواب‌تان که تمام شد، می‌توانید به گلابگیری بروید و بزرگ و کوچک‌تان از عطر گل محمدی وجودتان سرشار شود.
تا کاشان راه زیاد است و ترافیک و هزینه‌اش هم را نمی‌خواهید تقبل کنید. چه کسی حرف از کاشان زد؟ در دل همین پایتخت برای مبتلایان به کمی وقت و خوش ذوقی همزمان، جشنواره گلابگیری، آیین باستانی گل‌غلتان برپاست. می گویید کجا؟ در مجموعه فرهنگی تاریخی سعدآباد.
به آنجا که بروید هم جمع‌تان با آئین‌های باستانی گل‌غلتان و گلابگیری آشنا می‌شود و هم می‌توانید کلی عرقی‌جات با کیفیت برای خانه تهیه کنید که شربت و نوشیدنی‌های تابستان‌تان تامین شود.
راستی در کنار گلابگیری رقص‌های آئینی آذری، کرمانجی، بوشهری و تربت جامی هم اجرا می‌شود که در نوع خودش دیدنی است.
البته ماجرا فقط این نیست و نمایشگاه صنایع دستی و سوغات هم با بیش از 46 غرفه از استان‌های مختلف کشور، در مجموعه فرهنگی تاریخی سعدآباد برپاست و از میناکاری، منبت، قلم زنی، زیورآلات سنتی گرفته تا سنگ‌های قیمتی و نیمه‌قیمتی، سفال و سرامیک، صنایع مس، صنایع چرم، نقاشی روی کاشی، البسه محلی، ترمه، گلیم‌بافی، صنایع دستی تلفیقی و عرضه انواع سوغات و شیرینی‌ها برای متنوع کردن آخر هفته شما برقرار است، پس تا دیر نشده خوش سلیقه‌ها به خصوص کوچک‌ترها و موسفید کرده‌های خانواده را جمع کنید که گردش دسته جمعی، به صرفه و جذابی انتظارتان را می‌کشد.
دست رشته، خوشی، بازی و دیگر هیچ
گلابگیری در تهران به جان‌تان نمی‌نشیند؟ اینجا کجا و کاشان کجا؟ برنامه چیده‌اید برای اصل گلابگیری و کاشان گردی؟ باشد. تسلیم!
ولی فعلا که دست‌تان به مسافرت رفتن نمی‌رسد، بیایید خانوادگی به پارک بروید و نفسی تازه کنید بچه‌ها را هم از چاردیواری خانه، تکان بدهید. بوستان بزرگ و درندشت یا کوچک و محلی‌اش فرقی ندارد کافیست دار و درختی داشته باشد و جایی برای نشستن.
خب حالا چه می‌چسبد؟ درست است یک بازی دسته جمعی. بیایید به بچه‌ها بازی «دستش ده» یا همان «دست رشته» را یاد بدهید. مایه‌اش یک توپ است و دو گروه از بچه‌ها که تشویق شده‌اند چند ساعتی بازی آنلاین، تبلت و گوشی هوشمندشان رابی خیال شوند.
هر چه تعداد نفرات بیشتر باشد لذت بازی هم بیشتر خواهد بود، در این بازی بازیکنان به دو گروه تقسیم می‌شوند و بعد از تقسیم بندی گروه‌ها، افراد باید در محوطه پخش شوند. گروهی که توپ را در دست دارند باید با هر کلکی که بلدند؛ فرار کردن و حرکتهای مهارتی خاص خود و... توپ را به هم‌گروهی خود پاس دهند. بچه‌های گروه مقابل هم باید سعی کنند توپ را در حین پاسکاریِ توپ یا در هوا و یا وقتی که به زمین می افتد، بگیرند و گروهی که توانست توپ را بگیرد باید پاسکاری توپ را شروع کند و بازی را ادامه دهند.
شاید باورتان نشود ولی با این بازی هم انرژی بچه‌ها با روشی جذاب به تعادل می‌رسد، هم بساط خوشی و خنده بزرگ‌ترها فراهم. پس تا دور هم هستید کمی بازی کنید و خوش بگذرانید.
معلم‌های خانه را دریابید
خب کوهپیمایی‌تان را به سرانجام رساندید، توپ بازی را به کمال انجام دادید، برای گلاب‌گیری‌تان هم خوش خوشان‌تان بود، حالا نوبتی هم که باشد نوبت تقویت روحیه سپاس و سپاسگزاری است.
می‌دانید، آخر این روزها را با نام و مقام مهم و کلیدی و البته فراموش نشدنى معلمی می‌شناسند و خیلی از بچه ها در این ایام در تکاپوی تهیه هدیه برای معلم‌های خود و تشکر از آنها هستند، اما چه خوب می‌شود این بار کوچک‌های خانواده علاوه بر به فکر بودن برای هدیه معلم‌های‌شان از بزرگترین و اصلی‌ترین معلم‌های زندگی‌شان هم تشکر کنند. می‌گویید چه کسی؟ خب معلوم است پدر و مادرها منظور نظرند دیگر.
نگران نباشید پیشنهادمان خیلی گران و لاکچری نیست. فقط کافیست کمی خلاق باشید از عکس‌های آرشیو شده پدر و مادر- یا هر که در خانه بیشتر از همه به شما آموخته- بهترین‌هایش را انتخاب کنید و چند تایی از آنها را چاپ کنید. حالا با ذکر مکان و زمان، عکس‌ها را در آلبومی کاغذی به آنها هدیه دهید. می‌توانید فایل الکترونیکی‌اش را هم ضمیمه‌اش کنید که هدیه‌تان سنت و مدرنیته‌اش بالانس شود!
خب تبریک می‌گوییم. هدیه را که تقدیم کنید لبخند سراسر مهر پدر و مادرتان را تحویل می‌گیرید، این مهر و خوشی گوارای وجودتان.
بهارتان به شادی و سلامتی.
انتهای پیام/
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
