به گزارش خبرنگار سیاسی خبرگزاری فارس، محمدحسن قدیری ابیانه سفیر سابق ایران در مکزیک با حضور در برنامه گفت‌وگوی سیاسی رادیو گفت‌وگو با موضوع (بررسی عملکرد معاونت اقتصادی وزارت امور خارجه، اهداف، رویکردها و چالش‌ها) اظهار داشت: ما در یک جنگ اقتصادی همه جانبه به سر می‌بریم و دشمن همه امکاناتش را علیه ما بسیج کرده است. لذا کشور ما هم باید همه امکاناتش بسیج شود تا بتواند در بعد اقتصادی به دشمن مقابله کند و در این جنگ نیز مانند جنگ هشت ساله و سایر جنگ‌هایی که داشتیم، بتوانیم پیروز شویم. در چنین شرایطی وزارت خارجه نیز یکی از دستگاه‌هایی است که باید خودش را برای چنین تحولی آماده می‌کرد که در همین راستا یک معاونت اقتصادی شکل گرفت.
وی افزود: اگرچه معاونت اقتصادی وزارت خارجه تشکیل شده است، اما تصور می‌کنم این معاونت اقتصادی به دلایلی نتواند کار چندانی انجام دهد. چون بنده از ابتدای انقلاب در وزارتخارجه بودم و در جریان تشکیلات وزارت‌خانه هستم، باید بگویم وزارتخارجه می‌تواند دیپلمات پرورش دهد اما قادر نیست که کارشناس اقتصادی، صنعتی، کارشناس مطبوعاتی و فرهنگی تربیت کند. حال ممکن است که معدود افرادی در وزارتخارجه باشند که در برخی زمینه‌های یاد شده مسلط باشند.
این دیپلمات با سابقه ادامه داد: از ابتدای انقلاب اتفاقی در وزارتخارجه رخ داد که ما تا کنون گرفتار آن هستیم؛ برای مثال وزارت فرهنگ ارشاد اسلامی که رایزن‌های فرهنگی را تعیین می‌کرد، به این سبک و سیاق اعمال نظر کرد که سفیر نماینده وزارتخارجه و رایزن فرهنگی نماینده وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است. این رویکرد سطح سفیر را به عنوان نماینده وزات‌خارجه پایین آورد و نوعی ناهماهنگی در سفارتخانهها را رواج دادند. در حالی که اگر یک رایزن فرهنگی از سفیر حرف‌شنوی داشته باشد در مجموعه خودش به عنوان یک فرد بی‌عرضه تلقی می‌شود. از سایر جاهای دیگری که افرادی به سفارتخانهها می‌فرستادند به همین شیوه رفتار می‌کردند.
محمدحسن قدیری‌ابیانه گفت: وزارتخارجه که اوضاع را چنین دید، هماهنگی را دشوار ارزیابی کرد. در حالی که اگر اعمال سلیقه و ناهنماهنگی سایر وزارتخانهها را در نظر نگیریم، سفیر نماینده تام‌الاختیار کل نظام است نه نماینده وزارتخارجه برای همین حکم سفیر را رئیس‌جمهور می‌دهد. در گذشته نیز حکم سفرا را شاه امضاء می‌کرد و این مساله قابل نقد بود. اما به تدریج رویکردی در سفارتخانهها شگل گرفت که میل به این پیدا شد که پای ماموران سایر وزارتخانهها را از ماموریت به خارج کشور ببرند.
وی افزود: به طوری که حتی اگر کسی معرفی می‌شد، باید وزارت خارجه بررسی می‌کرد که آیا فرد معرفی شده رایزن فرهنگی مناسبی در کشور مزبور هست یا خیر؟ سفیر نیز ترجیح می‌داد به جای اینکه یک نفر بیاید که دائم غر بزند و حرف گوش نکند، بر آن شدند یکی از کارمندان وزارتخارجه بیاید تا حرف سفیر را راحت بخواند. به شکلی که بعد از آن وزارتخارجه سعی کرد رایزن‌های فرهنگی، اقتصادی و حتی مطبوعاتی را صرفا از درون خودش به سفارتخانهها اعزام کند. حال تصور کنید برای مثال ما پنج نفر در مسائل مطبوعاتی کشور داشته باشیم که یکی از آنها به پاریس، یکی به لندن، دیگری به برلین و غیره بروند، حتما با یکی از آنها در سفارت‌خانه مشکل پیش می‌آید. این را بر حسب تجربه می‌گویم.
سفیر سابق ایران در مکزیک تصریح کرد: زمانی که در مکزیک سفیر بودم، مسئولیتی به نام رایزن اقتصادی داشتیم، یادم است هیچ وقت یک فرد اهل اقتصاد در این پست نبود، در حالی که برای احراز این پست باید در کشور بگردیم تا دریابیم چه کسانی در حوزه اقتصاد تواناتر هستند و آنها را در این پست قرار دهیم تا بلکه موفقیتی در این رابطه کسب کنیم. لذا نباید خودمان را به وزارتخارجه محدود کنیم. وقتی کشور در شرایط جنگ اقتصادی قرار دارد، نیاز است برای پیشبرد مسائل و مقابله دشمن از همه توانایی‌ها و نیروها استفاده شود تا بتوان با تکیه بر نیروی داخلی کاری را پیش برد، اما در حال مساله این است که وزارتخارجه ترجیح می‌دهد که ماموریت‌ها توسط پرسنل وزارت خارجه انجام شود حتی اگر تخصص نداشته باشند.
انتهای پیام/
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
