فرهاد صداقت در گفت‌و‌گو با خبرنگار فارس در تبریز اظهار داشت: جا دارد روز اول سپتامبر که روز داوری است را به تمام داوران کشور و استان تبریک بگویم و برای جامعه داوری تبریز در قضاوت‌های آتی آرزوی موفقیت و بهروزی دارم.
فرهاد صداقت و مرحوم ناصر حجازی
وی در مورد شروع داوری‌اش گفت: از ابتدا به داوری و امر قضاوت علاقه داشتم و از طرفی چون دیدم نمی‌توانم فوتبالیست خوبی شوم در ۲۱ سالگی فوتبال را کنار گذاشتم و در تابستان ۵۷ همزمان با تورنمنت جام تبریز ویژه نوجوانان بلندگوی استادیوم خبر از برگزاری یک دوره کلاس داوری درجه ۳ در تبریز را اعلام کرد که من همان روز ثبت‌نام کردم، همدوره‌هایم آقایان ابهران، فطانت، سلیمی، محرومین، هشترودی، صحاف، عظیمی، شتربانی و برجی را می‌توانم نام ببرم و استاد کلاس مرحوم ارشد برازنده بودند.
وی در مورد نحوه قضاوت‌هایش بیان داشت: دیگران باید در مورد داوری‌های من قضاوت کنند و در مورد داوری که خودم هم از آن رضایت داشتم بازی تیم ملی ایران با منتخب استان در سال 1365 که یک بر یک مساوی تموم شد و همان تیم ملی که به بازی‌های آسیایی کره اعزام شد به مربیگری مرحوم دهداری برعهده داشت.
بازی تیم ملی ایران با تیم منتخب آذربایجان‌شرقی در سال 1365 با قضاوت فرهاد صداقت
معاون سابق اداره‌کل ورزش و جوانان استان آذربایجان‌شرقی تصریح کرد: شیرین‌ترین خاطرات من مربوط به اولین داوریم در زمین‌های فرودگاه برمی‌گردد که با ۵ ریال سوار بنزهای قدیمی 180 می‌شدیم که از اول خیابان تربیت کوچک تا پایگاه شکاری می‌رفتیم و بقیه راه را پیاده طی می‌کردیم و برگشتنی هم همیشه می‌گفتیم خدا کریم است.
وی اضافه کرد: بدترین خاطره هم اینکه در اوج داوری و در اوج قدرت به علت کج‌سلیقگی، کوتاه فکری و تحجر عده‌ای مجبور به بازنشستگی اجباری شدم که مسببین و عاملینی سبب شدند این تصمیم را بگیریم را هیچ‌وقت نخواهم بخشید.
مدیرعامل سابق باشگاه ماشین‌سازی و مدیر سابق تیم فوتبال تراکتور افزود: اگر اغراق و خود بزرگ‌بینی تلقی نشود از زمان کنار کشیدن بنده از داوری متاسفانه داوری استان به درجه ۴ کشوری تنزل کرده است.
از افتخارات استان در زمان داوری من این بود که ۱۵ داور در لیگ و سطح اول فوتبال ایران داشتیم، اما الان یک داور و 2 کمک داور داریم که آنان هم از مرند و بناب هستند و البته در رده‌های پایین یکی دو نفر داریم من منظورم لیگ برتر است.
فرهاد صداقت در مورد تفاوت داوری 30 سال پیش و حال گفت: داوری در زمان ما بیشتر عشق بود و خدمت، اما امروز بیشتر پول است و شهرت. اگر امکانات امروز اساتید ناظر برنامه‌های مختلف آنالیز داوری امکانات مسافرتی و ....در زمان ما بود قطعا در امر داوری موفق‌تر عمل می‌کردیم.
وی تصریح کرد: خیلی مسائل دیگر که در سینه دارم ولی نمی‌خواهم با گفتن آنها کسی را ناراحت کنم آرزوی موفقیت دارم برای همه داوران مخصوصا هم استانی‌های عزیزم.
صداقت ادامه داد: الگوی من در داوری مرحوم رحیم عباس‌قلیزاده بود و آقای نیک‌مهر و از داوران کشوری هم داوری حمید خوشخوان و هادی دزفولی را بیشتر قبول داشتم.
وی در خاتمه گفت: از دیگر خاطرات شیرین دوران داوری به‌دست آوردن و پیدا کردن صد‌ها انسان وارسته است که از آشنایی و رفاقت با آنها را افتخار می‌کنم.
انتهای پیام/40/60017/س
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
