به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری فارس، وبگاه خبری الخلیج اونلاین در یادداشتی با عنوان الحاق غور اردن به اسرائیل... واقعیت یا تبلیغ انتخاباتی؟» به تشریح ابعاد تصمیم نخست وزیر رژیم صهیونیستی برای الحاق کرانه باختری به سرزمین‌های اشغالی فلسطین پرداخت.
در این یادداشت آمده است: «بنیامین نتانیاهو»، نخست وزیر رژیم صهیونیستی هر از چند گاهی از عزم خود برای اجرای تصمیم‌هایی به منظور ماندن در قدرت طی سال‌های آتی خبر می‌دهد حتی به قیمت اینکه توافقنامه‌های صلحی را که رژیم‌های سابق اسرائیل با کشورهای همجوار آن به امضا رسانده‌اند نابود شود. نتانیاهو این تصمیم‌های خود را طی توافق با دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا می گیرد که الحاق جولان به سرزمین های اشغالی را در ماه مارس گذشته تصویب کرد.
سیاست‌های توسعه طلبانه رژیم صهیونیستی از طریق شهرک سازی‌هایی هم که حد و حدود نمی‌شناسد به دنبال چپاول هر چه بیشتر اراضی فلسطینی و عربی است تا آن را به طور رسمی به رژیم اسرائیل ملحق کند. رژیمی که از سال 1949 توسط سازمان ملل به رسمیت شناخته شده است.
«بنیامین نتانیاهو»، نخست وزیر رژیم صهیونیستی اعلام کرد که در صورت رأی آوردن در انتخابات آینده حاکمیت اسرائیل را بر منطقه غور اردن و شمال بحر المیت در کرانه باختری تحمیل خواهد کرد.
او روز سه شنبه در مصاحبه‌ای تلویزیونی گفت: «بلافاصله پس از انتخابات می‌توانیم حاکمیت خود را بر یک سرزمین اعمال کنیم». وی افزود: «به شرطی که به من رأی اعتمادی آشکار بدهید… قصد خود برای تحکیم حاکمیت اسراییل بر غور اردن و شمال کرانه باختری را اعلام می‌کنم. این خیلی مهم است. چون این ها مرزهای شرقی ماست به علاوه بلندی‌های جولان که ترامپ حاکمیت ما را بر آن به رسمیت شناخت».
نتانیاهو ادامه داد باید به مرزهای ثابت اسرائیل برسیم تا کرانه باختری به جایی مانند نوار غزه تبدیل نشود.
واقعیت
«انیس قاسم» یک کارشناس حقوقی در مصاحبه اختصاصی با وب سایت «الخلیج اونلاین» اظهار داشت: واقعیت این است که حرف‌های نتانیاهو غیرمنتظره نبود، زیرا غور اردن از زمان طرح «ایگال آلون»(وزیر صهیونیست) منطقه‌ای بود که در آن به فلسطینی‌ها اجازه هیچ گونه فعالیتی داده نشد و بالاخره زیر سلطه اسرائیل قرار خواهد گرفت.
بر اساس طرح آلون که پس از جنگ سال 1967 به اجرا درآمد بخش اعظم غور اردن تا دامنه‌های شرقی تپه‌های کرانه باختری و شرق قدس و شهرک عتصیون در جنوب بیت لحم به کنترل رژیم صهیونیستی درآمد.
قاسم ادامه داد: با استقرار شهرک‌های صهیونیست نشین در غور اردن و دریغ کردن آب از کشاورزان فلسطینی بخش اعظم ساکنان فلسطینی این منطقه مهاجرت کرده و بیرون رانده شدند. کما اینکه قانون اسرائیل در این شهرک‌ها اعمال می‌شود که این به معنای الحاق واقعی و عملی این زمین‌ها به زیر سلطه رژیم اشغالگر است.
قاسم اضافه کرد: نتانیاهو اکنون فقط الحاق غور اردن به سرزمین‌های اشغالی را اعلام خواهد کرد، زیرا قانون اسرائیل چیز جدیدی نیست و از اواخر دهه هفتاد اجرا شده است و هیچ ارتباطی با انتخابات ندارد و تبلیغاتی برای نتانیاهو نیست ، بلکه عملی شدن یک واقعیت است.
به گفته این کارشناس فلسطینی از لحاظ صرفا حقوقی، این قلمرو اشغالی است و هرگونه قانون گذاری اسرائیل وضعیت آن را تغییر نمی‌دهد حتی برخی از قانون گذاران اسرائیلی معتقدند که اسرائیل قدرت الحاق آن را ندارد زیرا اراضی اشغالی محسوب می‌شود و قانون اسرائیل روی آن اجرا نمی‌شود.
الخلیج اونلاین ادامه داد: به نظر می‌رسد پاسخ فوری اردن به اظهارات نتانیاهو نشانه خطر راهبردی آن برای اردن است که طولانی‌ترین مرز با رژیم اشغالگر را دارد.
«ایمن الصفدی» وزیر خارجه اردن در واکنش به تصمیم نتانیاهو گفت: ما تصمیم نتانیاهو برای الحاق شهرک‌های اسرائیلی در اراضی اشغالی فلسطین و اعمال حاکمیت اسرائیل بر منطقه غور اردن و شمال البحر المیت را محکوم می‌کنیم.
وی افزود: این امر تنشی خطرناک و نقض قانون بین المللی است که می‌تواند اصول فرآیند سیاسی را نابود کند و منطقه را به خشونت و تشدید تنش سوق دهد.
تحلیلگر فلسطینی در این باره تاکید کرد: الحاق غور اردن به سرزمین‌های اشغالی تهدید مستقیمی برای اردن است و امنیت ملی آن را تهدید می‌کند. وی در عین حال گفت که خروج اردن از پیمان وادی عربه و پیمان‌های اسلو بعید است.
قاسم تاکید کرد: اردن الحاقیه مربوط به حاکمیت پلیسی و قضایی رژیم صهیونیستی بر مناطق الباقوره و الغمر در معاهده صلح وادی عربه را لغو کرد که موضعی بسیار خوب برای اردن است. برای نخستین بار کشوری علیه اسرائیل وارد عمل شده و خواهان خروج آن از خاک خود شد و این مهلت در نوامبر آتی برای صهیونیست‌ها به پایان می‌رسد.
کارشناس فلسطینی گفت: اگر من یک مقام اردنی باشم در صورتی که اسرائیل غور اردن را ضمیمه خاک خود کند به تلاش برای بازپس گیری الغمر و الباقوره ادامه می‌دهم زیرا به عنوان سدی در برابر اسرائیل و یک منفعت ملی برای اردنی‌هاست.
غور الاردن یا الاغوار(دره اردن) کجاست؟
منطقه غور اردن از دریاچه طبریا در شمال تا دریای بحر المیت امتداد دارد که اسرائیل بخشی از آن واقع در میان بحر المیت و کرانه باختری را اشغال کرده است. غور اردن از بیسان تا صفد در شمال و از عین جدی تا النقب در جنوب و از وسط‌های رود اردن تا دشت‌های شرق کرانه باختری در غرب کشیده شده است و مساحت این منطقه و شمال البحر المیت به یک میلیون و ششصد هزار هکتار می‌رسد.
اهمیت غور اردن در این است که یک منطقه طبیعی گرم و حاصلخیز است که می تواند در طول سال برای کشاورزی مورد بهره برداری قرار گیرد و در بالای مهمترین حوضه آب فلسطین قرار دارد.
به گزارش خبرگزاری فلسطینی (وفا) منطقه اغوار یک سوم مساحت کرانه باختری است و بیش از پنجاه و شش هزار شهروند در آنجا از جمله در شهر اریحا ساکن هستند. این جمعیت دو درصد از کل جمعیت ساکنان فلسطینی در کرانه باختری را شامل می‌شود.
مساحت زمین‌های کشاورزی غور اردن، 280 هزار هکتار یا 38.8 درصد از کل مساحت کل غور اردن است. فلسطینی‌ها از پنجاه هزار هکتار آن بهره برداری می‌کنند در حالی که شهرک نشینان صهیونیست 27،000 هکتار از زمین‌های کشاورزی آنجا را در اختیار دارند.
رژیم صهیونیستی چهارصد هزار هکتار از مساحت اغوار را به بهانه استفاده از آن به عنوان مناطق بسته نظامی تحت تسلط خود گرفته است. یعنی حدود پنجاه و پنج درصد از مساحت کل اغوار و ساکنان فلسطینی آنجا را از هر گونه فعالیت زراعی و عمرانی و یا هر گونه فعالیتی در این مناطق ممنوع کرده است.
بر اساس توافق اوسلو اغوار به چند بخش تقسیم شد مناطق تحت کنترل تشکیلات خودگردان که مساحت آن هشتاد و پنج کیلومتر است یعنی 7.4% از مساحت کل اغوار را شامل می‌شود و مناطق مشترک بین تشکیلات خودگردان و اسرائیل که مساحت آن پنجاه کیلومتر است یعنی 4.3%، و مناطق تحت کنترل اسرائیل که یک هزار و 155 کیلومتر است و بخش اعظم از منطقه اغوار یعنی 88.3% را شامل می‌شود.
ده هزار هکتار از مساحت غور اردن شامل 27 مجتمع مسکونی است که از لحاظ اداری متعلق به سه استان فلسطینی طوباس در اغوار شمالی، نابلس در اغوار میانی و اریحا در اغوار جنوبی است.
رژیم اشغالگر بیش از پنجاه هزار نفر از ساکنان اغوار را از سال 1967 مجبور به مهاجرت از این منطقه کرده است به بهانه اینکه آنها در مناطقی نظامی ساکنند که از جمله آنها اهالی خربه الحدیدیه در اغوار شمالی بودند.
رژیم صهیونیستی هشتاد و پنج درصد از آب منطقه شمال اغوار را در کنترل خود دارد و پانزد درصد مابقی در کنترل فلسطینی‌هاست و مقامات اشغالگر اجازه حفر چاه به فلسطینی‌ها را نمی‌دهند.
فلسطینی‌ها اغوار را «سبد غذایی» می نامند زیرا 50 درصد از کل زمین‌های کشاورزی در کرانه باختری را تشکیل می‌دهد ، جایی که 60 درصد از کل سبزیجات کرانه باختری در آنجا تولید می‌شود.
انتهای پیام/م
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
