به گزارش خبرگزاری فارس از کرمانشاه، هفته گذشته «رتبه‌بندی جهانی تایمز» منتشر شد، در این رتبه‌بندی کیفیت ۱۳۹۶ دانشگاه مختلف براساس ۵ معیار مختلف آموزش، پژوهش، استنادشدگی Citation (تاثیر تحقیق)، چشم‌انداز بین‌المللی و درآمد صنعتی بررسی شدند.
در این فهرست نام 40 دانشگاه ایرانی هم به چشم می‌خورد، دانشگاه‌هایی که شاید اسم برخی از آنها را در سالهای اخیر کمتر کسی شنیده باشد، اما در رتبه‌بندی جهانی تایمز، وضعیت برخی از آنها نسبت به دانشگاه‌های معروف کشور مثل دانشگاه صنعتی شریف و دانشگاه تهران بهتر بود. همزمان با این خبر، شائبه هایی مطرح شده است که چرا نام دانشگاه رازی در این فهرست وجود ندارد؟
در این خصوص توضیحاتی را دانشگاه رازی کرمانشاه به دفتر خبرگزاری فارس ارسال کرده است که ذیل جهت تنویر افکار عمومی ارائه می گردد:
نظام های متعددی در خصوص رتبه بندی دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی در دنیا وجود دارند که شاخص های آنها نیز متفاوت است. به طور کلی نظام های رتبه بندی در دنیا منابع اطلاعاتی خود را به سه طریق شامل «پایگاه های اطلاعاتی مستقل»، «پرسشنامه خود اظهاری دانشگاه ها» و «نظرسنجی معروفیت از صاحبنظران» گردآوری می کنند.
برخی از نظام های رتبه بندی مانند سایویژنز (SciVisions)، شانگهای (Shanghai) و لایدن (leiden) تمامی داده های خود را از پایگاه های اطلاعاتی مستقل و بدون دخالت دانشگاه های متقاضی دریافت می کنند که دانشگاه رازی موفق شده است در نظام رتبه بندی سایویژنز در رتبه 10 دانشگاه های جامع کشور و در آخرین اعلام نظام رتبه بندی لایدن در زمره 26 دانشگاه برتر کشور قرار گیرد به نحوی که این دانشگاه در بین دانشگاه های جامع کشور، رتبه ۱۲را درشاخص مرجعیت علمی، رتبه ۱۰ را درشاخص همکاری علمی، رتبه ۱۱را در شاخص دسترسی آزاد و رتبه ۱۱را در شاخص تنوع جنسیتی کسب کرده است.
همچنین، در رشته مهندسی شیمی نیز دانشگاه رازی در نظام رتبه بندی موضوعی شانگهای در زمره 500 دانشگاه برتر دنیا قرار گرفته است. در مقابل تعدادی از نظام های رتبه بندی مانند تایمز (Times) و کیو اس (QS)، علاوه بر پایگاه های اطلاعاتی مستقل سهم عمده ای از اطلاعات خود را از طریق پرسشنامه خود اظهاری و نظر سنجی معروفیت از از صاحبنظران گردآوری می کنند، شیوه‌ای که روش شناسی اینگونه نظام ها را با انتقادهای قابل ملاحظه پژوهشگران روبه رو کرده واین مسئله موجب ایجاد ابهام و شائبه هایی در خصوص جایگاه واقعی برخی دانشگاه ها می شود.
در خصوص نظام رتبه بندی تایمز وزن شاخص های پرسشنامه خوداظهاری 28.5 درصد، وزن شاخص های نظر سنجی معروفیت حدود 33 درصد و وزن شاخص های مستخرج از پایگاه های اطلاعاتی مستقل حدود 38.5 درصد است و همانظور که ملاحظه می شود حدود 60 درصد وزن شاخص های این نظام حارج از پایگاه های اطلاعاتی تعیین می شود که این نکته جای تامل دارد.
حضور دانشگاه ها در نظام رتبه بندی تایمز به استثناء تعداد محدودی از دانشگاه های بسیار معروف و معتبر بین المللی، نیازمند ثبت نام و درخواست بررسی حضور در آن است و در خصوص نتایج رتبه بندی اخیر، لازم به ذکر است دانشگاه رازی اساساً در این نظام ثبت نام و شرکت نکرده است بنابراین اظهار نظر در مورد جایگاه و رتبه دانشگاه رازی به ویژه از سوی افرادی که صلاحیت و تخصصی در این زمینه ندارند صحیح نمی باشد.
دانشگاه رازی بنابر آمار و اطلاعاتی که در پایگاه های اطلاعاتی مستقل نظیر WOS و Scopus در معرض دید همگان قرار دارد، عملکرد و حضور موفقی دارد وحتی به لحاظ کمیت و کیفیت تولیدات علمی از تمامی دانشگاه های همجوار و تعداد قابل ملاحظه ای از دانشگاه های ایرانی که در نظام رتبه بندی تایمز 2020 حضور دارند وضعیت بهتری دارد.
شاهد این ادعا شاخص تعداد و کیفیت مقالات بین المللی چاپ شده، تعداد استنادات به مقالات منتشر شده از سوی اعضای هیات علمی دانشگاه رازی بدون در نظر گرفتن خود استنادی و شاخص H دانشگاه است. شاخص H دانشگاه در حال حاضر عدد 92 است که بیانگر میزان تاثیر و بهره وری تولیدات علمی است و دانشگاه رازی در این شاخص رتبه 8 را در بین دانشگاه های جامع کشور دارا می باشد.
در پایان باید گفت اگر چه نظام‌های رتبه بندی معیارها و شاخص های نسبتاً مناسبی برای ارزیابی عملکرد دانشگاه ها هستند اما قطعاً خالی از ایراد نیستند و نمی توانند در برگیرنده عملکرد کلی یک مؤسسه به طور مطلق باشند.
-
گزارش از دکتر یاسر شهبازی مدیر امور پژوهشی دانشگاه رازی
انتهای پیام/ح
