خبرگزاری فارس؛ هرمزگان، وقتی یکی از اهالی از وضعیت دبستان ثارالله روستای دلبودنی در ۴۵کیلومتری بندرعباس، در حوزه منطقه جلابی عکس هایی برایم ارسال کرد و تشریح کرد، دلم مانند سقفهای فرسوده این مدارس و سایر مدارس فرسوده لرزید.
مدرسه ای روستایی باقدمت حدود نیم قرن که مهرماه امسال با حال ناخوش پذیرای دانش آموزان است و دیوارهای رنگ و رو رفته اش و جاکولری بدون کولرش خبر ناگواری را مخابره میکند و گویا تا این مدرسه قدیمی بر زمین سر فرود نیاورد و سجده نکند، متولیان حاضر نیستند چاره ای بیندیشند.
والدین دانش آموزان نیز از وضعیت موجود ناراضی هستند و این بی عدالتی آموزشی را نمی پسندند و از این تبعیض های آموزشی برای آینده فرزندان شان نگرانند.
گفته می شود این مدرسه مختلط است و ۵۰ دانش اموزداردکه بعضی از آنها بهعلت همین مشکلات به شهر کوچ کردند.
این دبستان دو معلم دارد که یکی هم آموزگار و هم مدیراست. دانش آموزان روستایی هم خواستارند مانند مدارس مناسب شهری به آنها توجه شود. معلمان به صورت جهادی در چنین مدارسی عمل میکنند، اما کاستی ها زیاد است و آنها نیز از این کمبودها، رنج میکشند.
مدارس روستایی در مناطق نزدیک مرکز استان یا دور دست مانند بشاگرد و کوهشاه احمدی و... با مشکلات فراوانی مواجهند وبرخی مجبور به ترک تحصیل میشوند. چندماه قبل که به بشاگرد رفتیم، مشاهده کردم که وضعیت خوابگاه دانش آموزی دختران بسیار نامناسب بود و برخی از والدین دانش آموزان هم از کمبود مدرسه در مناطق مختلف گلایه داشتند که همین موضوع باعث شده است برخی از دانش آموزان ترک تحصیل کنند و برخی هم به سایر مناطق برای تحصیل می روند که مجبورند با وانت نیسان و... تردد کنند.
گاهی این خودروها در جاده های پیچ در پیج خاکی و آسفالته واژگون میشوند و برخی دانش آموزان جانشان را از دست داده اند یا مجروح شده اند و به دلیل مشاهده چنین صحنه هایی، برخی والدین ترجیح داده اند فرزندان شان به مدرسه نروند و بیسواد باشند، اما زنده بمانند که نیاز است در حرکتی جهادی و انقلابی هم در بخش مدرسه سازی و هم جاده سازی در این منطقه اقدام شود که متاسفانه در ادوار مختلف نسبت به این موضوع بی توجهی شده است.
مدیرکل نوسازی و تجهیز مدارس هم اعلام کرده است : اکنون ۶۷۰ مدرسه غیراستاندارد در استان وجود دارد که از این شمار ۲۲۰ مدرسه بهصورت کامل تخریبی هستند و بقیه قابلیت مقاومسازی دارند که برای نوسازی و مقاومسازی این مدارس به ۸۰۰ میلیارد تومان اعتبار نیاز است.
نوید احمدی با اشاره به اینکه حدود ۹۰ هزار دانشآموز در هرمزگان در مدارس غیراستاندارد تحصیل میکنند، خاطرنشان کرد: بیشترین مدارس غیراستاندارد در شرق هرمزگان واقع است.
حکایت دردهای مدارس هرمزگان
احمدی اضافه کرد: در تلاش هستیم تا با اختصاص اعتبارات ملی، استانی، مشارکت خیران و صنایع بزرگ تا چهار سال، تمامی مدارس غیراستاندارد استان نوسازی و ایمن شوند.
در یکی از مدارس شهر که نام نیکی دارد، وقتی می پرسم چرا تعداد دانش آموزان بالای ۴۴ و ۴۵ نفر است، میگویند که تصمیم شان برای کلاس هایی با ۲۸ تا ۳۰ نفر دانش آموز بوده است که با فشارهای برخی از مسؤولان و... استانی و حتی خارج از استان و آوردن نامه از این طرف و آن طرف مجبور شده اند تعداد بیشتری دانش آموز را ثبت نام کنند و تا حدود دوبرابر ظرفیت کلاس، دانش آموز دارند و خودشان هم از این وضعیت و روند رضایت ندارند که اگر به این درخواست ها و نامه ها پاسخ داده نشود، بعدها برایشان مشکل ایجاد میکنند.
متاسفانه بدلیل کمبود مدرسه با کیفیت خوب و حتی کمبود مدرسه در استان که بیش از ۸۲۰۰ نفر دانش آموز هم در مدارس کانکسی و کپری تحصیل می کنند و وجود صدها کلاس فرسوده در هرمزگان و بی توجهی متولیان به رفع این مشکلات، این وضعیت باعث شده است که بیشتر والدین تلاش می کنند فرزندان شان را در مدارسی ثبت نام کنند که اندکی کیفیت آموزشی بیشتری دارند.
حتی برخی والدین حاضرند شهریه بیشتری هم پرداخت کنند و اگر برخی از آنها جایگاه و پستی دارند که می توانند بر آموزش و پرورش فشار وارد کنند که این کار را می کنند و حتی دانش آموزان سفارشی را به مدارس غیرانتفاعی معرفی و مدیران این مدارس را مجبور به ثبت نام می کنند و از آن طرف از پرداخت شهریه خودداری می کنند که در واقع حق دیگر دانش آموزان ضایع می شود.
اما از آن طرف دانش آموزان در مناطق حاشیه ای و روستایی چندان مورد توجه نیستند. البته وضعیت تحصیل در مدارس حاشه ای و روستایی چندان مطلوب نیست و نیاز است چاره ای اندیشیده شود.
برخی مدارس با مشکل کمبود معلم، مدارس فرسوده و... مواجه هستند و دانش آموزان در زیر سقف های لرزان و با شرایط بسیار نامناسب درس می خوانند که ای کاش مسؤولان در روز بازگشایی مدارس به جای رفتن به شیک ترین مدارس جهت مراسم آغاز سال تحصیلی، به مدارس فرسوده، حاشیه ای و روستایی هم می رفتند تا مشکلات را می دیدند تا اینکه برای رفع مشکلات آنها چاره ای می اندیشیدند که این روند برعکس است و در مدارس خوب می روند تا پیام دهند مدارس هیچ مشکلی ندارند که این شیوه صحیح نیست و نیاز است تجدیدنظر شود و استاندار، فرماندار و... باید به مدارس حاشیه ای و فرسوده و... در محلات و روستاها هم بروند.
مشکل دیگر به برخی پیش دبستانی ها و مدارسی برمیگردد که با برخی خیاطی ها، نوشت افزار فروشی ها، لوازم ورزشی ها و... توافق می کنند و باید دانش آموزان از آنجا خرید کنند.
یکی از اولیا که خودش خیاط است می گوید حتی وقتی گفتم که خودم لباس فرزندم را میدوزم، قبول نکردند و گفتند باید از خیاطی که ما می گوییم لباس بخری که هنوز بعد از گذشت چند روز از بازگشایی مدرسه، لباس فرم هم اندازه دخترم آماده نشده و طرفی هم لباس ها کیفیت خوبی ندارند و بسیار گران هم است و هیچ گونه نظارتی براین بخش ها وجود ندارد. در این بخش ها نیاز است که آموزش و پرورش مدیران مدارس را ملزم کند که شماره تلفن شکایات را در مدرسه ها نصب کنند تا والدین به راحتی این تخلفات را گزارش دهند.
از آن طرف مشکل سرویس مدرسه دانش آموزان برطرف نشده است و والدین مجبورند از سرویس های غیرمجاز استفاده کنند یا خودشان برای رفت و آمد فرزندشان اقدام کنند که ترافیک ساز هم شده است و بی تدبیری متولیان سرویس مدرسه باعث این مشکل شده است که بعد از گذشت یک هفته از سال تحصیلی همچنان دانش آموزان و اولیا با مشکل مواجهند.
مشکلاتی در حوزه تحصیل دانش آموزان هرمزگانی وجود دارد که شاید در سایر استان ها، چنین موارد پیش پا افتاده باشند و یا اینکه چنین مشکلاتی در آن استانها وجود نداشته باشد.
نیمه دوم سال گذشته و چندماه قبل هم که برای تهیه گزارش از روستاهای بشاگرد رفته بودم و بازدیدی که نماینده ولی فقیه در هرمزگان از منطقه کوهشاه احمدی داشتند، شاهد مشکلات مختلفی از جمله در حوزه آموزشی و مدارس بودیم.
مدارسی که در سرمای سوزان این مناطق کوهستانی حتی از داشتن بخاری محروم بودند و دانش آموزان مجبورند در کلاسهای سرد و فرسوده و برخی کپری و کانکسی و بدون کمترین امکانات درس بخوانند و از آن طرف متولیان اعلام میکردند که مشکلی وجود ندارد و بخاری و... توزیع شده است که در واقع این گونه نبود و مدارسی را دیدیم که نه از بخاری خبری بود و نه کمترین امکاناتی داشتند و معلمان ایثارگرانه و دلسوزانه در کنار دانش آموزان بود و آنها هم سختیها را تحمل میکردند و حتی از حقوق خودشان برای رفع بخشی از مشکلات مدرسه میگذاشتند و برای رفع مشکلات بیش از وظیفه، پیگیری میکردند.
حتی بسیاری از این مدارس سرویس بهداشتی شان خراب شده بود و دانش آموزان بایستی به خانههایشان میرفتند. در گرما هم مدارس شان کولر نداشتند. درحالی که به مناطق محروم بایستی بیشتر توجه شود، اما در حوزه مدرسه و تحصیل دانش آموزان مشکلات فراوانی وجود دارد و به طور حتم آموزش و پرورش به تنهایی نمیتواند مشکلات را برطرف کند و سایر دستگاهها و سازمانها و... بایستی در کنار این نهاد باشد تا حتی دانش آموزان بازمانده از تحصیل نشوند که شرایط سخت اقتصادی باعث شده است برخی از خانوادهها توان پرداخت هزینههای تحصیل را نداشته باشند و دانش آموزانی از تحصیل محروم شوند.
یا اینکه بدلیل کمبود مدرسه در برخی مناطق، دانش آموزان ترک تحصیل میکنند و هم آن طور که حجت الاسلام عبادی زاده نماینده ولی فقیه در استان تاکید داشت بایستی در چنین مناطقی مجتمعهای آموزشی و خوابگاهی شبانهروزی احداث و مجهز شوند تا عدالت آموزشی در این مناطق محروم برقرار شود و به دلیل مشکلات مالی و نبود مدرسه، دانشآموزان از حق تحصیل محروم نشوند.
در منطقه کوهشاه و احمدی موضوع فرسودگی مدارس، نبود مدارس در همه روستاها، عدم استفاده از ظرفیت دهیاران برای جذب خیرین مدرسه سازی، کمبود نیروی انسانی، عدم وجود رشته های مرتبط کاردانش و فنی و حرفه ای مانند کشاورزی، خیاطی، ضعف مدیریت در برخی بخش های آموزشی و... دغدغه هایی است که مطرح می شود.
یکی از مردم احمدی هم میگوید: کمبود امکانات اولیه آموزشی و سرویسهای بهداشتی مناسب تا امکانات سرمایشی و گرمایشی، میز و نیمکت، فرسوده بودن مدارس و حتی روستاهایی فاقد فضای آموزشی که مشکلات متعددی بوجود آورده و منجر به ترک تحصیلی دانش آموزان شده است.
همچنین عدم وجود رشتههای آموزشی مرتبط با ظرفیتهای منطقه با توجه به ظرفیت بالای کشاورزی و معادن در بخش احمدی، نبود یک هنرستان که باعث مهاجرت دانش آموزان به مرکز شهرهای بزرگ شده و یا حتی و گاهی باعث ترک تحصیلی شده و کمبود نیروی انسانی معلم باعث شده نیروهای مرد در دبیرستانهای دخترانه تدریس کنند.
انتهای پیام/88030