به گزارش خبرنگار سایت افغانستان خبرگزاری فارس، روز گذشته «اشرف غنی» رییس‌جمهور افغانستان در یک نشست خبری آزادی 3 عضو برجسته شبکه حقانی از جمله «انس حقانی» در ازای آزادی 2 شهروند آمریکایی در بند طالبان از زندان بگرام را اعلام کرد.
به گفته غنی، «انس حقانی» فرزند جلال الدین حقانی بنیانگذار شبکه حقانی و برادر سراج الدین حقانی معاون رهبر طالبان، «حاجی مالی خان» و «حافظ رشید» از مشهورترین زندانیان طالبان به‌صورت مشروط از زندان آزاد می‌شوند.
البته آزادی این سه تن مطلق و بدون قید و شرط نخواهد بود. بلکه در توافقاتی که صورت گرفته است آنان تنها تعلیق مجازات می‌شوند و این تعلیق نیز در برابر شروطی است که هم خود آنان تعهد می‌کنند و هم ایالات متحده تحقق آن‌ها را تضمین کرده است. در صورت عدم تحقق شروط برای اجرای مجازات تعیین شده، بار دیگر به افغانستان مسترد خواهند شد.
این خبر در حالی از سوی مقام ارشد کشور افغانستان بیان شد که چندی پیش پس از مطرح کردن آزادی انس حقانی از سوی طالبان، ارگ اعلام کرد که این موضوع «خط قرمز» حکومت افغانستان بوده و جای بحث ندارد.
خبر آزادی انس فرد شماره حقانی، به سرعت به تیتر یک رسانه‌های افغانستان تبدیل شد و کارشناسان و افکار عمومی برای بررسی این موضوع دست به کار شدند.
امروز سه‌شنبه (22 عقرب) روزنامه‌های افغانستان به سراغ این موضوع رفتند و تحلیل‌های متفاوتی را از آن ارائه دادند. به‌طوریکه خبر آزادی حقانی در صفحه یک مطبوعات این کشور جا خوش کرد.
خط قرمز حکومت شکست؛ انس حقانی به قطر می‌رود
روزنامه 8 صبح امروز در سرمقاله خود با اشاره به آزادی «انس حقانی» فرد شماره 2 شبکه حقانی نوشت: با آن که ارگ ریاست جمهوری رهایی انس حقانی عضو شبکه تروریستی حقانی را «خط قرمز» خود عنوان کرده بود، اما روز گذشته اشرف غنی گفت که تصمیم گرفته است انس حقانی را با دو عضو ارشد گروه طالبان به صورت «مشروط» از زندان بگرام آزاد کند.
این روزنامه با بیان اینکه رهایی این سه زندانی مشروط بر رهایی دو استاد دانشگاه آمریکایی – افغانستان بود، افزود: اشرف غنی تاکید کرد که گروه طالبان باید این دو استاد را آزاد کند چراکه وضعیت این اساتید ربوده شده وخیم بوده و رهایی آنان بخش اساسی خواسته‌های حکومت افغانستان در مذاکرات غیرمستقیم با گروه طالبان بوده است.
8 صبح ادامه داد: تصمیم رهایی انس حقانی، حاجی ملی خان و عبدالرشید پس از آن اعلام می‌شود که دو روز پیش (دوشنبه) فیض حمید، رییس استخبارات پاکستان «آی‌اس‌آی» و سهیل محمود، معاون وزارت خارجه این کشور در سفری به کابل آمدند. هر چند شورای امنیت ملی گفته است که محور گفت‌وگوها در این دیدار، چگونه‌گی عادی‌سازی روابط دو کشور بوده است، اما رسانه‌های پاکستانی به نقل از منابع معتبر گزارش داده‌اند که بحث تبادل زندانیان در این دیدار مطرح شده است.
به نوشته این روزنامه، هر چند حکومت افغانستان اعلام نکرده است که این زندانیان چه زمانی از بند رها خواهند شد، اما گزارش‌ها می‌رسانند که این سه زندانی شبکه حقانی و گروه طالبان قرار است برای زندگی به قطر فرستاده شوند و تا زمان رهایی اساتید دانشگاه آمریکایی افغانستان تحت نظارت سازمان اطلاعاتی آمریکا قرار بگیرند. گروه طالبان نیز ابراز امیدواری کرده است که این سه زندانی در هفته جاری آزاد شوند.
شکستن «خط قرمز» در ازای چه؟
روزنامه ماندگار نیز امروز در مطلبی به آزادی انس حقانی پرداخت و نوشت: رهایی انس حقانی، مساله مورد توافق دولت افغانستان است که با پادرمیانی آمریکایی‌ها و پاکستانی‌هاست. البته رهایی انس حقانی که از میان چهره‌های برتر طالبان در زندان، با شماری دیگر از زندانیان طالبان در برابر رهایی دو استاد آمریکایی، دانشگاه آمریکا- افغانستان است که از چند سال پیش تاکنون نزد طالبان اسیر شده‌اند و آمریکایی‌ها و طالبان روی آن مساله چندین بار باهم مذاکرده اند صورت می‌گیرد. شاید رهایی انس حقانی، دومین قدم از اعتمادسازی میان طالبان و آمریکایی‌ها در روند مذاکرات باشد. زیرا قدم اول این اعتمادسازی رهایی ملابرادر از زندان پاکستان به پیشنهاد زلمی خلیلزاد به آن کشور بود.
این روزنامه در ادامه افزود: اکنون به نظر می‌رسد که این خط قرمز دیگر وجود ندارد و حکومت حاضر شده‌است که انس حقانی را از زندان رها سازد. اما به راستی غنی چرا تسلیم چنین معامله‌ای شده‌است؟ رهایی انس حقانی چه تاثیری بر روند صلح خواهد گذاشت؟ به راستی قرار است که حکومت افغانستان خط قرمزش را در ازای چه چیزی بشکند؟ پاسخ به این سوال بسیار ساده به نظر می‌رسد. زیرا بارها آمریکایی‌ها اذعان داشتند که گفت‌وگوها میان طالبان و آمریکا تنها به مسایل مربوط به آمریکا وابسته است و آنان در رابطه با آینده نظام افغانستان حرفی با طالبان نداشته و آن را به گفت‌وگوهای بین‌الافغانی ارجاع داده‌اند.
ماندگار ادامه داد: اما قصه هرچه که باشد، رهایی انس حقانی یک‌بازی ابزاری میان آمریکا و طالبان و غنی است که هیچ منفعتی برای حکومت و مردم افغانستان ندارد و آقای غنی یک بار دیگر نشان می‌دهد که به هیچ ارزشی متعهد و وفا دار نیست و ممکن است که فردا انس حقانی به عنوان قاتل هزاران شهروند افغانستان، با بدرقه و لبخند و دسته‌های گل به سان یک قهرمان در ازای 2 آمریکایی از زندان رها گردد. در این معامله آنکه سودی نمی‌برد افغانستان است.
بهای رهایی انس حقانی چیست؟
اطلاعات روز دیگر روزنامه‌ای بود که خبر صفحه یک خود را به آزادی انس حقانی اختصاص داد. این روزنامه در این باره نوشت: شبکه حقانی در حملات بزرگ و مرگبار در افغانستان دست دارد. این شبکه رسما مسئولیت خونین‌ترین حملات را پذیرفته است. اکنون دولت تصمیم دارد انس حقانی، برادر رهبر شبکه حقانی و فرد شماره دوم این گروه را به‌صورت مشروط رها کند. این اقدام حکومت عبور از خط قرمزی است که قبلا تعیین کرده بود. حکومت پیش از این بارها درخواست طالبان برای رهایی انس حقانی را رد کرده بود و آن را «خط قرمز» خوانده بود. بدون شک رهایی انس حقانی هم برای طالبان و هم برای شبکه حقانی دست‌آورد بزرگ و نفس تازه است. اما برای مردم افغانستان روشن نیست که بهای رهایی فرد شماره دوم شبکه حقانی و مهم‌ترین مهره برای طالبان چیست.
این روزنامه ادامه داد: آیا بهای رهایی انس حقانی آمدن صلح در افغانستان خواهد بود؟ از همین حالا نگرانی‌های زیادی وجود دارد مبنی بر اینکه اگر مذاکرات صلح بار دیگر به هر دلیلی به نتیجه نرسید، چه؟ در این صورت تنها بهای آزادی فرد شماره دوم خطرناک‌ترین شبکه تروریستی، رهایی دو استاد دانشگاه آمریکایی خواهد بود. شاید از دید انسانی آزادی دو گروگان بهای ارزشمند باشد، اما برای مردم افغانستان آزادی انس حقانی ممکن عواقب جدی و خون‌بار داشته باشد. از آن‌جایی که دست شبکه حقانی به خون مردم افغانستان آلوده است، رهایی او می‌تواند داغ فراموش‌نشدنی برای مردم افغانستان باشد.
اطلاعات روز همچنین افزود: چه صلح بیاید و چه نیاید،آزادی انس حقانی برای آمریکا رایگان نبوده است، اما برای دولت افغانستان و مردم کشور قضیه به این سادگی نیست. از یک طرف، نتیجه انتخابات نامشخص و آینده سیاسی افغانستان مبهم است. مردم از افتادن به دام یک بحران دیگر نگرانند، زیرا از نظر زمانی مشروعیت حکومت وحدت ملی رسما به پایان رسیده و پراکندگی سیاسی در کشور زیاد است و از طرف دیگر، هیچ چشم‌اندازی روشنی برای آمدن صلح و پایان بیش از چهار دهه جنگ و بحران متصور نیست.
انتهای پیام/ ر
