مجله فارس پلاس اصفهان-محمدحسین کیانی: در دهه 30 و 40 اگر از پائین‌دست زاینده‌رود و گاوخونی گذر می‌شد، قطعا سیل ماهی‌گیرانی قابل مشاهده بود که معمولاً هم دست پر به خانه باز می‌گشتند و حتی ماهی‌های بسیار بزرگی هم از این منطقه صید می‌کردند.
اما چه کسی فکرش را می‌کرد کمتر از 50 سال بعد منطقه ماهی‌گیری تبدیل به یک بیابان خشک و بی‌آب و علف و یا رودخانه‌ای به اندازه یک مادی آن هم از جریان پساب و اندک رمق زاینده‌رود باقی مانده شود.
جالب است بدانید جواب این سؤال پیش کشاورزان شرق اصفهان است، همان‌هایی که در روزهای پرآبی زاینده‌رود فکر آینده کردند و حق‌آبه زاینده‌رود را خریدند و از پروژه‌های انتقال آب به زاینده‌رود مالک سهم شدند.
با پراکنده شدن تخم خشکسالی در کشور، هم سهم کشاورزان پائین دست کم شد و هم سفرهایشان تا جایی که در چندسال اخیر بارها و بارها زبان به اعتراض گشودند و برای رساندن صدای حرفشان به گوش مسؤولان تا خیابان‌های اصفهان آمدند.
در آن روزها که دیگر آبی برای کشاورزی نبود، کشاورزان با تراکتورهای خود به اصفهان می‌آمدند اما جای تراکتور وسط شهر نبود؛ آن‌ها حق‌آبه‌شان را مطالبه کردند و در رودخانه و پشت سد هم آبی نبود که برای آن‌ها رها شود ولی قطعاً کشاورزی که پیش از وقوع حادثه به فکر علاج بوده و حق‌آبه از زاینده‌رود خریده، درک می‌کند وقتی آبی پشت سد نیست راهی وجود ندارد جز تغییر کشت یا تنوع در راه‌های درآمدی.
اما در همین اعتراضات صحبت آن‌ها به بی‌دقتی‌ها و بی‌کفایتی مسؤولانی اشاره داشت که اجازه برداشت بیش از اندازه از رودخانه را داده و پروژه‌های آبی اصفهان را تکمیل نکرده‌اند. بیش از یک دهه‌ای که اصفهان با خشکسالی سخت دست و پنجه نرم می‌کرد، کشاورزانی که کل زندگی‌شان به همین کشاورزی وابسته بود دچار خسارات زیادی شدند و بازشدن مقطعی آب برای کشت هم مسکنی برای آن‌ها بود.
پس از اعتراضات گسترده‌ای که کشاورزان در سال 97 داشتند و بارها خود را به اصفهان رساندند و در کف زاینده‌رود و مقابل ادارات مربوطه تجمع کردند، سرانجام هم خداوند رزاق بود که به داد آن‌ها رسید و باران رحمت الهی در کل کشور پراکنده شد؛ بارانی که بخشی از آن در ابتدای سال جاری تبدیل به سیل شد، همان آبی که سال‌ها مردم فلات مرکزی ایران تشنه آن بودند.
رحمت الهی باعث آب‌گیری بسیاری از بندهای پائین دست شد و حتی تا آستانه تخریب چند بند هم پیش رفت و این یعنی نوید یکسال پرکار برای کشاورزان؛ آن‌ها که در پی بارش‌های خوب زمستانی و تجمیع آب پشت سد و رهاسازی در زاینده‌رود کشت و کار را از اواخر سال آغاز کرده بودند، با دیدن بارش‌های الهی بهاری خود را برای روزهای پرکار آماده می‌کردند.
آن قدر کشاورزان شرق اصفهان در این مدت مشغول کشت و کار بودند که دیگر کسی از آن‌ها خبر نداشت و البته جای کشاورز و تراکتورش هم زمین‌های کشاورزی است نه کف شهر و رودخانه.
رحمت الهی آن قدر کشاورزان را مشغول کرد که تنور تراکتوردارها و کامیون‌دارها در منطقه حسابی داغ شد به طوری که به گفته امینی دبیر نظام صنفی کشاورزی استان اصفهان فقط 130 میلیارد تومان درآمد کامیون‌داران و 120 میلیارد تومان دشت صاحبان تراکتورها از این کشت بوده است.
جریان آب باعث شد تا کشاورزان زمین‌هایشان را دو و سه کشته زیر کشت ببرند تا سود بیشتری به دست بیاورند و بدهی‌های سالیان گذشته ماحصل خشکسالی‌ها را تلافی کنند؛ کار آن قدر بالا گرفته بود که دیگر کارگر بیکار در منطقه شرق به سختی گیر می‌آمد.
به گفته دبیر نظام صنفی کشاورزان استان اصفهان در حالی بیش از 2 هزار میلیارد تومان محصولات کشاورزی کشاورزان به فروش رفت که سال گذشته تنها 42 میلیارد تومان به آن‌ها خسارت داده شد و همین موضوع بدهی انباشته برای آن‌ها در این مدت ایجاد کرده بود که بخشی از کشت و کار پر رونق امسال آن‌ها نیز صرف تسویه این بدهی‌ها شد.
حال که درهای رحمت الهی باز شده و ذخیره آب پشت سد از وضعیت بحران خارج شده، نباید این زحمت‌کشان رنج دیده را فراموش کرد و به فکر روزهای بی‌آبی هم بود؛ تکمیل پروژه‌های نیمه کاره آبی استان اصفهان باید زودتر در دستور کار قرار گیرد تا هم مشکلات فلات مرکزی ایران برطرف شود و هم کشاورزان پائین دست نگران سال‌های آینده و حق‌آبه‌شان نباشند و این تراکتورها و صاحبانشان سر جای اصلی خودشان مشغول به کشت و کار باشند.
انتهای پیام/63077/ص30/
