خبرگزاری فارس سمنان- محدثه عباسی: در وضع بغرنج اقتصادی که امروز کشورمان با آن دست‌وپنجه نرم می‌کند، تکیه بر اهرمی به نام «انگیزه» به‌منظور احیای کارگاه‌های کوچک از بهترین راهکارها برای چیره شدن بر مشکلات اقتصادی، نبود نقدینگی و کمبود شغل است.
اما اگر برای جبران این نقیصه، سیاست حمایت از کالاهای تولید داخل، آن‌هم از سوی مردم و مسؤولان به معنای واقعی اجرا شود، علاوه بر به چرخه درآوردن چرخه اقتصاد کشور، شاید تا حدودی راه رقابت با غول‌های بزرگ اقتصادی شرقی و غربی نیز هموار شود و اقتصاد ایران اسلامی طعم رونق را بچشد.
اشتغال‌زایی علی‌رغم محدودیت امکانات موجود در جامعه، لازمه توانمندی خاصی است که این روزها برخی آن را ممکن ساخته‌اند؛ اما با دغدغه‌هایی نیز همراه هستند که به آنها توجه شود.
«جواد رزمنده» که با سادگی آمیخته به کم‌رویی، نگاه کنجکاوانه‌ای به دوربین فارس می‌اندازد و سپس به‌سرعت چشمش را به تکه چرمی می‌دوزد که راهی تا کفش شدنش نمانده بود، یکی از افرادی است که در حوزه کارآفرینی تمام توانش را مصروف داشته است.
دستان مردانه‌اش، ظرافت‌مندانه زیر چرخ رویه‌دوز به پاپوش‌های زنانه شکل می‌داد؛ گهگداری هم با پشت همان دستش، عرق جبینش را پاک می‌کرد؛ شاید هم آنچه امروز از پیشانی‌اش می‌چکید، ریشه در کودکی پرملالی داشت که از سر گذرانده بود.
«جواد رزمنده» روزهای سختی داشت که با جان کندن برای کمک به سفره خانواده‌اش سپری شد؛ همان ایام پرملالی که پسر 13 ساله روستایی را وادار به ترک تحصیل کرد؛ اگرچه ترک دانش برایش گران تمام شد، اما مسیر یادگیری را به سمت حرفه موردعلاقه‌اش تغییر داد و برابر سیل مشکلات زندگی زانو نزد.
او چنان کفش آهنینی پوشید که امروز جای چکیدن عرق شرم از رخسارش، عرق افتخار از پیشانی‌اش می‌چکد؛ کودک کار دیروز، امروز با همت و عزم راسخش به اقتصاد مقاومتی معنا بخشیده است.
این کارآفرین گرمساری با ایجاد یک کارگاه تولید کفش زنانه در زادگاهش، علاوه بر ایجاد شغل برای خود، سفره رزق حلالی پهن کرده است تا چندین نفر دیگر نیز از آن ارتزاق کنند و البته که مشکلاتی هم بر سر راهش وجود دارد؛ گفت‌وگوی فارس با این کارآفرین را بخوانید.
جای برخی از زخم‌ها و ناملایمات هرگز التیام نمی‌یابد
فارس: با سلام. لطفاً خودتان را برای مخاطبان فارس معرفی کنید و از نحوه فعالیت و حرفه‌تان بگویید.
- بنده هم خدمت شما و مخاطبان این رسانه دغدغه‌مند سلام عرض می‌کنم. «جواد رزمنده»، اهل روستای کرند گرمسار هستم.
دوران کودکی سختی را پشت سر گذاشتم که منجر به ترک تحصیلم شد و در همان 13 سالگی به تهران مهاجرت کردم و دنبال حرفه مورد علاقه‌ام رفتم و اکنون حدود 20 سال است که به تولید کفش مشغول هستم.
فارس: چه محصولی تولید می‌کنید؟
رزمنده: کفش‌های زنانه با نام تجاری «سپهران» با بهترین زیری و رویه مرغوب با 6 ماه کارت ضمانت تولید می‌کنیم.
فارس: خوشبختانه در حال حاضر یک کارآفرین موفق هستید و از سختی‌های دوران کودکی‌تان زمان زیادی سپری شده است؛ چه احساسی دارید از اینکه با این عنوان خطاب می‌شوید؟
رزمنده: شاید سختی‌هایی به مرور رنگ ببازد؛ اما جای برخی از زخم‌ها و ناملایمات هرگز التیام نمی‌یابد.
کارآفرینی یکی از آرزوهای دیرینه‌ام بود و همیشه تلاش داشتم تا به درجه‌ای برسم که علاوه برترمیم زخم‌های زندگی خود، علاج کمبودها و مشکلات دیگران هم باشم و لطف خدا شامل حالم شد و اکنون به خواسته‌ام دست یافته‌ام.
افراد زیادی برایشان سؤال است که چرا تولید را رها نمی‌کنیم؟
فارس: از اینکه کارآفرین هستید و افرادی در کنار شما شاغل هستند، چه حسی دارید؟
رزمنده: کارآفرینی، حس وصف‌ناپذیر و خوشایندی است که تنها می‌توانم بگویم خداوند برایم رقم زد.
افراد زیادی به من مراجعه می‌کنند و برایشان سؤال است که چرا تولید را رها نمی‌کنید و تک‌فروشی نمی‌کنید؟
البته که تک‌فروشی با سود و منفعت زیادی همراه است؛ اما برایم همین دعای خدا برکت بدهد کارگران در قبال دریافت حقوق ماهانه‌شان آن‌قدر ارزشمند و لذت‌بخش است که حاضر نیستم هیچ منفعتی جایگزینش شود.
فارس: بسیاری از جوانان دنبال شغل‌های پشت میزی و اداری هستند، به نظر شما بهترین مسیر برای رسیدن به یک شغل ایده‌آل، تحصیلات و دانش‌افزایی نیست؟
رزمنده: من بنا به دلایلی نتوانستم به تحصیلاتم ادامه دهم؛ از این‌رو، پس از ترک تحصیل، به دنبال حرفه مورد علاقه‌ام رفتم.
مجدانه مسیر صعب‌العبوری را پشت سر گذاشتم و قدم در مسیری گذاشتم که فقدان یادگیری را به‌گونه‌ای دیگر جبران کنم.
در واقع، در همین پیچ‌وخم فرایند یادگیری، استارت ایجاد شغل برای خودم و دیگران زده شد؛ اما نه در مسیر درس و مدرسه؛ گرچه شاید اگر با تحصیلات بود، موفق‌تر بودم.
خرسندیم از اینکه برای افرادی منبع درآمدی ایجاد کرده‌ایم
فارس: آیا طی سال‌های فعالیتتان با شکستی هم مواجه شدید؟
رزمنده: بله. در سال‌هایی که ساکن تهران بودم و فعالیت داشتم، متحمل شکست بدی شدم.
در آن سال‌ها، زندگی تقریباً خوبی داشتم؛ اما با تغییر شرایط بازار با بن‌بست مواجه شدیم.
این ماجرا البته به حدود پنج سال پیش و به سال‌های 1391 تا 1392 برمی‌گردد و برای جبران خسارت و پرداخت بدهی، 80 میلیون تومان از سرمایه‌ام را از دست دادم و به گرمسار بازگشتم.
فارس: این شکست مأیوستان نکرد؟
رزمنده: خیر. این شکست تجربه‌ای شد تا یک مسیر اشتباه را دو بار طی نکنم.
فارس: افرادی که در کارگاه شما مشغول هستند، همه سرپرست خانوار هستند؟ از دریافتی خود رضایت دارند؟
رزمنده: بله. سرپرست خانواده هستند. استادکار ما ماهانه بیش از سه میلیون تومان دریافتی دارد؛ البته با توجه به کار و بازار خرید، دریافتی‌ها نوسان دارد؛ اما درمجموع همه رضایت دارند.
اینجا همه با 20 سال تجربه کار استادکارند و یک نفر هم به‌تازگی به جمع ما اضافه شده است که خود سرپرست و نان‌آور خانه‌اش است؛ خرسندیم از اینکه برای این افراد منبع درآمدی ایجاد شده است.
سرمایه کافی نداریم
فارس: برای بار دوم چه زمانی و با چه سرمایه‌ای استارت شروع کار را زدید؟
رزمنده: حدود هفت سال پیش با 20 میلیون تومان سرمایه شروع به کار کردم؛ البته آن زمان، کالا را اعتباری هم می‌دادند که با تغییر شرایط بازار، خریدها نقدی شده است.
اکنون با کمک‌های کمیته امداد در اختیارمان گذاشته است، رونق دوباره گرفتیم و صدای چکش در کارگاه پیچیده است.
فارس: روزانه چند جفت کفش تولید می‌کنید و بازار عرضه شما کجاست؟
رزمنده: روزانه 48 جفت کفش در کارگاه تولید می‌شود و بازار عرضه ما عموماً تهران، سمنان، چالوس، گنبد و گرگان است.
فارس: به توسعه و گسترش کارگاهتان هم فکر می‌کنید و آیا سرمایه شما برای ادامه کار و توسعه کارگاه کفایت می‌کند؟
رزمنده: تمام خواسته من و همکارانم، گسترش این کارگاه است؛ اما سرمایه کافی نداریم.
چشم امید ما به مردمی است که می‌توانند با حمایت از تولید ملی چراغ کارگاه را روشن نگه دارند؛ مردم با حمایت از من، تنها حامی یک تولیدکننده نیستند بلکه به تولید ملی کمک کرده‌اند.
کشوری مانند ترکیه متکی به صنعت چرم بوده و چرم کشور ما را به انحصار خود درآورده است.
چرم از کشور ما به ترکیه صادر و سپس کفش وارد می‌شود؛ اگر به همین صنعت روی بیاوریم و مردم حمایتمان کنند، رونق اقتصادی کشور را شاهد خواهیم بود.
فارس: امکانات برای رونق بنگاه‌های تولیدی کوچک چگونه است؟ آیا از خدماتی که دولت می‌دهد رضایت دارید؟
رزمنده: اگر می‌خواهید به امید دولت و امثال دولت باشید، بهتر است کاری را شروع نکنید؛ سال گذشته وعده دادند که 600 میلیون تومان تسهیلات در اختیارمان قرار دهند؛ اما پس از معرفی به بانک، نتیجه‌ای حاصل نشد!
یک میلیارد و 200 میلیون تومان سند مالکیت بابت ضمانت تهیه شد؛ اما به نتیجه نرسیدیم؛ نمی‌دانم دلیلش چه بود؛ شاید مسؤول بانک مذکور از من یا طرحم خوشش نیامد!
از خیر دریافت تسهیلات رونق تولید گذشتیم
فارس: پیگیر دریافت تسهیلات رونق تولید نشدید؟
رزمنده: در سال جاری پیگیر دریافت این تسهیلات شدم که پرداخت آن را منوط به بازپرداخت سود ۱۸ درصد کردند.
آیا این حجم از سود، چرخ تولید را بیش از گذشته پنچر نمی‌کند؟ بنابراین از خیر دریافت این تسهیلات گذشتیم.
فارس: البته حرفه‌ای که شما در آن مشغول هستید، بیش از تزریق پول نیازمند توانمندی و تکیه بر خود بوده؛ اما در هر صورت سرمایه لازمه پیشرفت است. بفرمایید مهم‌ترین مشکلی که در حال حاضر با آن مواجه هستید، چیست؟
رزمنده: وجود قوانین دست و پاگیر همیشه سد راه یک تولیدکننده بوده و واردات بی‌رویه کفش‌های چینی با رنگ و لعاب خاص و فریبنده و نبود مشتری مهم‌ترین مشکل یک تولیدکننده است.
ما از یک‌طرف باید در تکاپوی مشتری باشیم و از طرف دیگر، برای خرید جنس به بازار تهران مراجعه کنیم و با افزایش قیمت‌ها روبه‌رو شویم.
ما فقط حمایت مردم را می‌خواهیم؛ اگر مصرف‌کنندگان به کالاهای مرغوب داخلی روی بیاورند، بسیاری از مشکلات ما رفع می‌شود.
فارس: با ستاد تسهیل و رفع موانع تولید آشنا هستید؟ چه قدر در رفع مشکل واحد تولیدی‌تان کنارتان بود؟
رزمنده: خیر. با این ستاد آشنایی ندارم و اصلاً به ما معرفی نشده است؛ اما بنیاد برکت بدون اینکه سدی برایمان ایجاد کند، به‌راحتی حمایت کرد و 40 میلیون تومان تسهیلات را بدون کمترین معطلی در اختیارمان گذاشت.
برای 15 نفر دیگر اشتغال‌زایی خواهیم کرد
فارس: اگر حمایت شوید و در صورت گسترش کارگاهتان، برای چند نفر اشتغال‌زایی می‌کنید؟
رزمنده: اگر همه نهادها همانند بنیاد برکت بدون هیچ مانعی حمایتمان کنند و حداقل 200 میلیون تومان در اختیارمان بگذارند، برای 15 نفر دیگر اشتغال‌زایی خواهیم کرد.
فارس: خاطره تلخ و شیرینتان طی این سال‌ها را برای مخاطبان فارس تشریح کنید؟
رزمنده: تلخ‌ترین روزهایم در کودکی‌ام رقم خورد؛ در بزرگ‌سالی و در ارتباط با کار هم زمانی بود که تولید و سفارش داشتیم؛ اما پولی بابت پرداخت حق‌الزحمه همکاران نداشتیم.
شیرینی کار هم موقعی بود که این صنعت به من معرفی شد؛ به‌یادماندنی‌ترین خاطره‌ام در 17 سالگی‌ام رقم خورد که سه شاگرد داشتم؛ اگرچه در درسم موفق نبودم اما موفقیت در کارم این خلأ را جبران می‌کرد.
تنها به فکر کار اداری نباشید
فارس: به جوانان هم سن و سال خود چه نصیحتی می‌کنید؟ جوانان علاقه‌مند جویای کار؟
رزمنده: افرادی که علاقه‌مند به کارآفرینی هستند و دوست دارند در عرصه تولید نقش‌آفرینی کنند، با هر مانعی که وجود دارد، پیگیر حرفه موردعلاقه‌شان شوند و تنها به فکر کار اداری نباشند.
موانع زیاد است و من سختی‌های زیادی را سپری کردم؛ اما امروز به خود و جایگاه هم افتخار می‌کنم.
فارس: برای شما آرزوی موفقیت می‌کنیم.
رزمنده: با تشکر از فرصتی که در اختیارم قرار دادید.
به گزارش فارس؛ این روزها که بنگاه‌ها و شرکت‌های بزرگ اقتصادی به واسطه موانع سیاسی و اقتصادی فعالیتشان کساد می‌شود، روی آوردن به صنایع کوچک و زودبازده از جهات مختلف کمک‌کننده اقتصاد خانواده و کشور است.
عدم وابستگی این کارگاه‌ها به کشورهای بیگانه از مزیت‌های دیگر این صنایع خرد است؛ شاید این کارگاه‌ها در اقتصاد کلان تأثیر محسوسی نداشته باشد اما در شرایط تحریم، زمینه‌ای برای رونق هر چند کوچک و کم در بعد اشتغال‌زایی مهیا می‌کنند.
دولت باید بیش از گذشته، شرایط را تسهیل کند و موانع پیش روی تولیدکنندگان خرد را بردارد و حتی مشوق‌هایی در نظر بگیرد تا این کارگاه‌ها پا بگیرند.
این ویدئو را ببینید:
انتهای پیام/74034/م/
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
