به گزارش خبرنگار اندیشه خبرگزاری فارس، شاید اساسی‌ترین تفاوت جریان فکری حضرت امام (ره) در علوم حوزوی با دیگر جریانات را بتوان به مقوله تحقق دین، نسبت داد.
نقد دانش‌های حوزوی از سوی امام (ره)
امام در کتاب «حکومت اسلامی» خود، هویت طلبه را اقامه‌کننده دین معرفی می‌کنند. ایشان معتقد است عالم دین اگر ورثه انبیا است، اگر امناالرسل است، اگر خلیفه انبیا است، اگر حصن دین است، به تعبیر روایات متعدد به دلیل آن است که او نیز چون پیامبران در پی تحقق دین است. او دنبال سخن خود را برای تحقق و اجرا، می‌گیرد و به مسأله‌گویی صرف اکتفا نمی‌کند.
مقدمه کتاب «جنود عقل و جهل» امام (ره)، نقد دانش‌های حوزوی از این زاویه است. ایشان معتقد است همه علوم اگر مقدمه و ابزار تحقق عملی توحید باشند، علم الهی‌اند چه فقه و حکمت و چه علوم دانشگاهی. علم اخلاقی که درمان باشد نه صرف نسخه، علم اخلاق واقعی است.
اندیشه ایشان در علم فقه که فرمود: «الاسلام هو الحکومه بشوونها» و حکومت را فلسفه عملی همه فقه می دانند، ناشی از همین نگرش است. امام فقه ولایی و یا فقه حکومتی را طرح می‌کنند. فقهی که به اقامه می‌پردازد، لذا زمان و مکان برایش مهم است. فقه پویا است. مسأله مصلحت به تعبیر فقهی و مراعات به تعبیر عرفانی برایشان حیاتی است و به تغیر موضوعات توجه دارند.
غریب بودن آثار امام در علوم اسلامی حوزه
در عرفان و حکمت توجه به جریان این ۲ دانش برای پشتیبانی شریعت مسأله اصلی کتاب‌های او است. در «مصباح الهدایه» عمق مقوله نبوت و خلافت و ولایت را تبیین می‌کنند و در شرح دعای سحر به جایگاه انسان کامل و نسبت حقیقت او که در مرکز عالم است، با حقایق تفصیل یافته که متن عالمند تبیین می‌شود. همه در آداب الصلوه و هم سرالصلوه به همین مأموریت می‌پردازد. او حکمت و عرفان را برای فهم عمیق شریعت به کار می‌برد و معتقد است اگر فقه را چنین نفهمیم، اصلاً او را نفهمیده‌ایم و منحرفش خواهیم کرد.
متأسفانه آثار امام در علوم اسلامی هنوز آن طور که باید در متن کار حوزه قرار نگرفته است، ولی معتقدیم حضرت امام (ره) انقلابی در همه علوم حوزوی رقم زده و دوران دیگری به لحاظ دانشی ایجاد کرده، کلیدواژه اصلی این دوران علمی، اقامه است. انقلاب او فی جمیع السماوات و الارض بوده و این واقعه به مرور دارد خود را نشان می‌دهد.
انتهای پیام/
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
