«محمدمهدی تقوی» روزنامه‌نگار باسابقه در پی درگذشت همکار فقید خبرگزاری فارس استاد سیدعبدالله زاویه نوشت: ظهر دو‌شنبه ۴ فروردین ۹۹، لحظه تلخ جدایی از مردی بود که ره‌توشه‌اش، ۳۵ سال تجربه گرانسنگ خبرنگاری و عکاسی بود؛ این رخداد اندوه‌بار، بسیار مایه حسرت است؛ خسران از دست دادن کسی که صدای مهربان و نگاه عمیقش، دوره پرشکوه روزنامه‌نگاری را تجسم می‌کرد.
استاد «سیدعبدالله سیداحمدی‌زاویه» به حلقه بزرگان رسانه تعلق داشت؛ نسلی که حضورشان دلیل قاطع بر استعدادها و افق‌های روزنامه‌نگاری در ایران‌زمین است. یکایک خانواده خبر که رد فعالیت حرفهای او از دفتر روزنامه رسالت در خیابان استاد شهید نجات‌اللهی تا خبرگزاری فارس در میدان فردوسی را پی گرفته‌اند، امروز داغدار کسی شدند که نماد خبرنگاری و آموزش و آموختن مشق روزنامه‌نگاری بود.
زاویه در ۵۷ سال حیات پربارش، اغلب رشته‌ها و شاخه‌های رسانه را درنوردید. روزی در نقش عکاس، روزنامه‌نگار، گزارشگر و خبرنگار، زمانی بعنوان مسؤول چیدمان صفحه ۱ فارس و برهه‌ای طولانی در مقام سردبیر شیفت بامدادی خبرگزاری؛ شخصیت حرفهای او دربرگیرنده همه وجوه روزنامه‌نگاری بود، از ویرایش و سردبیری تا فتوژورنالیسم و سیاست‌گذاری. در پیمودن این راه دراز او سختی‌ها و مرارت‌های بسیار به جان خرید، بارها دست تقدیر و تلاطم روزگار او را تا مرز خروج از رسانه و پیمودن مسیری دیگر سوق داد اما اراده استوارش برای ماندن در خانواده رسانه، تسلیم و تابع تمنیات دنیوی نشد. با وجود همه ارتباط‌ها و اعتبارش قید منصب و مقام را زد؛ به همان صورت که با فروتنی کم‌نظیر در گمنامی، شاگرد می‌پروراند.
روزنامه رسالت، خبرگزاری فارس و دانشکده رسانه «فارس» حرفهای بسیار برای گفتن دارد و فرض است همراهان و هم‌قطارانش برای نقل و انتقال آن بکوشند و صفحات دفتر تاریخ روزنامه‌نگاری را به اندیشه‌های او زینت بخشند.
زاویه به نسل دانش‌آموختگانی تعلق داشت که میل و انگیزه «آموختن» آنها را به کانون‌های دانشگاهی کشانده بود. با آنکه به صورت تجربی کار روزنامه‌نگاری و عکاسی را آغاز کرده بود، سال‌ها بعد با رفتن به دانشگاه، آموزش‌های تئوریک را هم گذراند. آموزش تجربی روزنامه‌نگاری آن هم در دل حوادثی چون دفاع مقدس و حافظه نیرومند به زاویه این امکان را داده بود تا درس‌ها و آموخته‌های بزرگان رسانه را با تکنیک‌ها و مهارت‌های نویسندگی خود، تلفیق کند.
خصلت‌های حرفهای زاویه در کوران تجربه و تلمذ نزد استادان درجه ۱ رسانه شکل گرفته بود و در او چه در عکاسی و جاودانه کردن رخدادها و چه گزارش‌نویسی، وفاداری کامل به اتفاقات، نثر و نگارش پارسی، انضباط و قانونمندی در رسانه و همین طور سماجت در کشف واقعیات را نهادینه کرده بود.
با آنکه «روزنامه‌نگاری» حرفه اول و آخر او بود، اما روزهای بسیار را به آموزش و تعلیم‌دهی گذراند. برای نسل جدید فارس، او پیش از آنکه یک مدیر و سردبیر باشد، «معلم» بود. حتی در سال‌های اخیر که روزگار، رمق را از جسم او گرفته بود، از آموختن و یاد دادن دریغ نمی‌کرد. به رغم فرصت اندکی که بعد از کار خود در خبرگزاری داشت، به رسم اساتید شیفته تعلیم، به دعوت مدیران دانشکده فارس و دوره‌های آموزشی «توانا» برای آموزش و تعلیم جوانان حزب‌اللهی شیفته کار خبر، «نه» نگفت.
استاد ما در پنجاه و هفتمین بهار زندگی هم‌چنان سرشار از شور نوشتن و خواندن بود. شخصیت زاویه به معنای واقعی به فضیلت خلق محمدی، اخلاق‌مداری، برخورد مناسب با وجود خستگی فراوان و انضباط آراسته بود. در کلام و نگاه او نه نشانی از نخوت و کبر بود و نه سودایی از شهرت و جاه‌طلبی.
اکنون ما مانده‌ایم و میراث مردی که در کار خود، به معنای واقعی کلمه حرفهای بود. تجربه و اندوخته گران او در ذهن و ضمیر شاگردان و همکارانش جاری است.
زاویه در خاطره ۲ نسل از خبرنگاران فارس، همکاری فراموش‌نشدنی است؛ سردبیری که با هیبت احترام‌برانگیز و باجذبه و در عین حال بسیار متواضع و مهربان، هیچ درخواستی را بی‌پاسخ نمی‌گذاشت و احاطه‌اش به حوزه‌های مختلف خبر و رسانه، موجب می‌شد خبرنگاران از هر فرصتی برای هم‌صحبتی با ایشان استفاده کنند.
اینک آن انسان دوست‌داشتنی و عزیز بر اثر ابتلا به کرونا، همکاران رسانه‌ای و دوستان و دوستدارانش را ترک کرده و به دیدار حق شتافته است. خداوند متعال او را با اجداد طاهرینش محشور و به خانواده محترمش صبر فراق این همسر و پدر نازنین را عطا فرماید.
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
