مهدی ابراهیمی، معاون فرهنگی هنری حوزه هنری انقلاب اسلامی خراسان رضوی در یادداشتی به بهانه روز جهانی تئاتر نوشت:
اول: مهم‌ترین دغدغه امروز تئاتر چیست؟ آیا بعد از سینما باید با هنرهای نمایشی و تئاتر، صحنه و بازیگر خداحافظی کنیم؟ آیا هنوز می‌توان به تئاتر امیدوار بود؟ آیا می‌شود به همان اندازه که در صنعت سینما سرمایه‌گذاری شده و می‌شود؛ در تئاتر هم سرمایه‌گذاری کرد؟
دوم: به نظر می‌رسد علی رغم تعداد کم تماشاخانه‌ها و مهم‌تر هزینه‌های بالای تولید و تا اندازه‌ای کم‌توجهی دستگاه‌های فرهنگی به هنر نمایش و تئاتر، می‌توان به تعالی و پیشرفت هنر تئاتر امیدوار بود.
تئاتر و به خصوص نمایشنامه، اگر آبشخور فکری خود را از ریشه‌های روشنفکرمآبانه رها و از چشمه حیات بخش آیین‌ها و مناسک دینی و ملی بنوشد، می‌تواند عامه مردم را دوباره با تماشاخانه‌ها آشتی دهد.
سوم: تئاتر در اجرا متفاوت از سینماست، تئاتر ارتباط انسان(بازیگر) با انسان(مخاطب) است، بنابراین قدرت تأثیرگذاری آن از سینما بیشتر است.
چهارم: نمایش‌نویسی یکی از مهم‌ترین ارکان پیشرفت تئاتر است و در این زمینه به همان اندازه که از تئاتر غفلت شده است، به همان اندازه بسیاری از نمایشنامه‌نویسان متعهد منزوی شده‌اند.
پنجم: بسیاری از پیام‌های انقلاب اسلامی و حماسه‌های ملت ایران از ابتدای نهضت اسلامی تا کنون را می‌توان به زبان هنر به نسل‌های امروز و فردا منتقل و ماندگار کرد، تئاتر یکی از ظریف‌ترین هنرها و زبان‌هاست.
ششم: این روز را به همه تئاتری‌ها باید تبریک گفت و امید است همان‌گونه که در دهه شصت تئاترهایی مثل خانات علیه ستمگری و دفاع از مظلوم تولید و اجرا می‌شود، نسل نو و متعهد نیز از فداکاری‌ها، عظمت‌ها و حماسه‌های ملت ایران بنویسد و اجرا کند.
پس از سال‌ها، رویش‌هایی مثل نمایش باغ خونی و افسانه مار بدوش را باید به فال نیک گرفت.
این نمایش‌ها با ساده‌گویی و پرهیز از پیچیده‌گویی‌های روشنفکرمآبانه به تعبیر سید شهیدان آل قلم، مردمان ساده را به گیشه‌های تماشاخانه سوق داد و مردم بخشی از هویت تاریخی عزت‌بخش خویش را به تماشا نشستند.
انتهای پیام/ 70051
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
